κείμενο Σαββάτου 14 Απριλίου '12

14-04-12 (Εβδομαδιαία)

                            Καλή Ανάσταση

  Ο αισιόδοξος χαιρετισμός ή η ευχή «Καλή Ανάσταση», πέραν από τη θρησκευτική του χροιά, έχει ιδιαίτερη αξία. Ανάσταση είναι η νίκη της ζωής επί του θανάτου, ο θρίαμβος του φωτός ενάντια στο σκότος. Ο προαιώνιος πόθος του ανθρώπου, να νικήσει τον θάνατο, να αποκτήσει ίσως την αθανασία, είναι διάχυτος σε λαϊκούς και θρησκευτικούς μύθους. Το «αθάνατο νερό» είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική αναζήτηση της αθανασίας στη λαϊκή μυθολογία.

  Γι’ αυτό, το χαρμόσυνο θρησκευτικό άγγελμα «Χριστός Ανέστη», είναι επιβεβαίωση της ευχής «Καλή Ανάσταση» και δίνει λάμψη και περιεχόμενο στη «Λαμπρή», όπως ο Έλληνας, από αιώνων, ονομάζει το Πάσχα του.

  Σήμερα ειδικά, οπότε η πατρίδα μας περνά τα «Πάθη» της και απειλείται με «θάνατο», η ευχή «Καλή Ανάσταση» είναι επίκαιρη και ουσιαστική.

                                               Δεν θέλει συνεργασία!

  Είναι τουλάχιστον αφροσύνη να εξορκίζει ο κ. Σαμαράς κάθε πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας ειδικά με το ΠΑΣΟΚ και να ζητά «αυτοδυναμία» για «να κυβερνήσει την Ελλάδα»!

  Ζει στον κόσμο του ή πιστεύει πως θα μας τρομάξει  με τα διλήμματα που θέτει, ώστε να ξεχάσουμε ποιανού κόμματος ηγείται και ποιες είναι οι ευθύνες του για το σημερινό χάλι της χώρας; Προφανώς υποτιμά την κοινή λογική και νομίζει πως και ο κόσμος θα ξεχάσει αυτά που δεν ξεχνιούνται. Ας αφήσει τη λογική της αυτοδυναμίας την οποία, και αν ακόμη μπορέσει να πετύχει –λέμε τώρα-, θα καταλάβει πόσο ολέθρια και επισφαλής θα είναι. Σήμερα, μόνο μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, θα μπορούσε να σταθεί. Κανένας κακέκτυπος μεσίας δε μπορεί να σταθεί. Ας σταματήσει λοιπόν να εξορκίζει τις συνεργασίες, ας μην κλείνει τις πόρτες και ας μην κόβει τις γέφυρες ο Σαμαράς, γιατί  θα ’ναι αργά όταν υποχρεωθεί να αλλάξει γνώμη.

                  Ελλάδα: είμαστε μία πραγματική ζούγκλα!

  Καθημερινά φαινόμενα στη χώρα μας, επιμένουν να μας πείθουν ότι η Ελλάδα μας, πέρα από τα ολέθρια φαινόμενα της οικονομίας και τη διόγκωση της ανεργίας –ίσως και λόγω αυτών – αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα έλλειψης ευνομίας και δημοκρατικής λειτουργίας της κοινωνίας. Οι αυθαιρεσίες και η ανομία, σε διάφορα επίπεδα, είναι πλέον καθημερινά φαινόμενα: Είτε πολλοί «δεν πληρώνουν» -και αυτό το λένε …«κίνημα»- είτε άλλοι, πολλές φορές ελάχιστοι, καταλαμβάνουν ό,τι θέλουν (υπουργεία, εργοστάσια, δρόμους, πλοία, μέσα μεταφοράς, τέλος πάντων ό,τι θέλει ο καθένας), άλλοι εμποδίζουν με βιαιοπραγίες νόμιμη εκτέλεση εργασιών και έργων (Κερατέα, Μεταλλεία χρυσού κλπ), είτε στα γήπεδα τα κάνουν γυαλιά –καρφιά, είτε βιαιοπραγούν εναντίον δικαίων και αδίκων, τέλος πάντων θριαμβεύει η ανομία που συχνά είναι καθαρά εγκληματική. Και η Δημοκρατία μας, το λεγόμενο κράτος του Νόμου, στέκεται αδύναμη και ανήμπορη; να αντιδράσει. Έτσι η ανομία γίνεται αυτονόητη και κανόνας. Και αυτό είναι το χειρότερο: Ότι δηλαδή συνηθίζουμε αυτή την κατάσταση, θεωρούμε αποδεκτό το άνομο, οδηγούμαστε σε πραγματική ζούγκλα της κοινωνίας, όπου θα πληρώνεις για μια μικρή τροχαία παράβαση, αλλά κανείς δεν θα σε ενοχλεί αν γιαουρτώνεις, αν βιαιοπραγείς, αν δέρνεις, αν ρίχνεις μολότωφ και πέτρες, αν κάνεις τέλος πάντων ό,τι θέλεις για να δείξεις την όποια δήθεν «οργή» σου.

  Προχτές, ένας ειδικός φρουρός, εκτός υπηρεσίας κακοποιήθηκε βάναυσα από «αντεξουσιαστές», που του πήραν τα ρούχα και τα κρέμασαν εκεί που αυτοκτόνησε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός και το μόνο που κατάφεραν κάποιοι αστυνομικοί ήταν να τον πάνε στο νοσοκομείο. Τους δράστες κανείς δεν τους ενόχλησε. Σα να μην έκαναν τίποτα. Αυτή είναι η κοινωνία μας. Δεν είμαστε ζούγκλα;

                              Λαγκάρντ –Σόϊμπλε, βουλώστε το

  Αυτά που σπεύδουν να δηλώσουν Λαγκάρντ, Σόϊμπλε και διάφοροι άλλοι, σε άλλες στιγμές μπορεί να ακούγονται λογικά, τώρα όμως, εν όψει των επικείμενων εκλογών, είναι πρόκληση για την ελληνική κοινή γνώμη. Οι Έλληνες ξέρουμε και τι διακυβεύεται και τι σημαίνει η ψήφος μας. Δε χρειάζεται να μας συμβουλεύουν, τόσο «πατρικά» μάλιστα, οι κάθε λογής φίλοι μας. Μάλιστα, είναι αφελείς να καταλάβουν πως οι συμβουλές τους φέρουν τελικά το αντίθετο αποτέλεσμα;

  Αφήστε μας λοιπόν να αποφασίσουμε τα του οίκου μας. Ως εδώ.

                             Η προεκλογική χρηματοδότηση των κομμάτων

  Αν και προβλεπόμενη από το νόμο, η ψήφιση της προεκλογικής ενίσχυσης των κομμάτων ενόχλησε πολλούς. Άλλοι, αρκετοί βουλευτές, απείχαν από τη διαδικασία, αφήνοντας τους άλλους να φορτωθούν το «βάρος». Επίσης, διάφορα κόμματα καταψήφισαν αυτή την απόφαση. Μπράβο τους. Ελπίζω πάντως να μην εισπράξουν τα ποσά που τους αναλογούν, γιατί τότε ο λαϊκισμός τους θα είναι πολύ «χοντρός». Δεν είμαι όμως καθόλου βέβαιος ότι θα αρνηθούν τελικά τον επάρατο μποναμά.

κείμενο Σαββάτου 7-04-12

7-4-12 (Εβδομαδιαία)

                  Τα ισοδύναμα και τα αυτοδύναμα

  Μη μπορώντας η ΝΔ να φτάσει σε εκλογές χωρίς «ταξίματα», αλλά προσπαθώντας να κρατήσει και τα πολιτικά προσχήματα, έχει εγκαινιάσει από καιρό τα λεγόμενα «ισοδύναμα». Θα αποκαταστήσει, λέει, τις απώλειες των συνταξιούχων από τις περικοπές. «Και πού θα βρείτε τα λεφτά που θα λείψουν;», ρωτάνε κάποιοι. «Θα βρεθούν από άλλα, ισοδύναμα, μέτρα», απαντά. Δηλαδή, θα καταργήσει ένα μέτρο επώδυνο –αυτό θέλει να ακουστεί- και τα χρήματα θα τα πάρει από κάπου αλλού! Από πού, δεν λέει. Πάλι κάποιοι θα πληρώσουν τη νύφη, αλλά αυτό μένει στα αόριστα και ασαφή. Το ίδιο γίνεται και με την ειδική εισφορά στα ακίνητα, το επονομασθέν «χαράτσι», το οποίο έχει συγκεντρώσει τις αντιδράσεις του μεγάλου πλήθους του κόσμου. Θα το καταργήσει. Και από πού θα βρει τα χρήματα που θα χαθούν; Από άλλο ισοδύναμο μέτρο. Από το ειδικό τέλος ακινήτων, απαντά! Σοφό. Ο κόσμος να ακούσει ότι θα καταργηθεί το επάρατο χαράτσι κι ας τα βρουν απ’ όπου θέλουν! Άσχετα αν πάλι ο κόσμος θα τα πληρώσει τα χαρατσιάτικα, ίσως μάλιστα και περισσότερα. Τώρα ξέρουμε. Το «χαράτσι» είναι επώδυνο και επαχθές, είναι ωστόσο δίκαιο. Μικρό σπίτι, μικρής αξίας, πληρώνει λίγα. Σπιταρόνα, βίλα, μεγάλη ιδιοκτησία, πληρώνει πολλά. Ύστερα, πληρώνει ο ιδιοκτήτης και όχι ο νοικάρης. Επαχθές μέτρο, αλλά δίκαιο. Τι θα γίνει με την «κατάργησή» του; Μήπως, πιθανότερα, το «ειδικό τέλος ιδιοκτησίας» είναι χειρότερο; Μπορεί –άλλωστε δεν αναγγέλλεται τώρα, αφήνεται για «τότε».

  Αυτά και άλλα είναι τα «ισοδύναμα» της Ν. Δημοκρατίας. Που πλασάρονται μαζί με το δίλημμα: Δώστε μου αυτοδυναμία να κυβερνήσω τη χώρα! Λογικό, αλλά όχι χρήσιμο. Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις σπάνε τα μούτρα τους σήμερα. Είδαμε τι έπαθε το ΠΑΣΟΚ με 160 βουλευτές. Αντί να αφήνουμε ανοιχτές τις πόρτες για κυβερνήσεις συνεργασίας, λέμε «αυτοδυναμία ή και πάλι εκλογές»! Μα πού ζούνε κάποιοι; Στη δεκαετία του 80;  

                         Λαθρομετανάστες: Μακριά από μας!

  Δεν είναι καινούριο ασφαλώς το θέμα των λαθρομεταναστών για τη χώρα μας. Απλώς, τώρα μοιάζει σαν καζάνι λίγο πριν σκάσει. Χρόνια τώρα συσσωρεύονται στη χώρα, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα, εκατοντάδες χιλιάδες δυστυχισμένα ανθρώπινα πλάσματα, που, ξεκινώντας από χώρες με τεράστιες ελλείψεις, έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν σε κάθε λογής δουλέμπορους, πέρασαν τα σύνορα εν μέσω ναρκών και (δήθεν) φυλάκων, και κατέληξαν σε κάποιο αστικό κέντρο, προσπαθώντας να περάσουν στον «παράδεισο» της υπόλοιπης ΕΕ, αφού η εμπειρία από την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα, ήταν απογοητευτική. Όλοι σχεδόν χωρίς δουλειά, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, καταφεύγουν σε οτιδήποτε για να επιβιώσουν, ζώντας συχνά υπό άθλιες συνθήκες σε σπίτια –τρώγλες (που οι Έλληνες ιδιοκτήτες νοικιάζουν «με το κεφάλι» σα να είναι ζώα), φορείς αθλιότητας, εγκληματικότητας εκ των πραγμάτων, ασθενειών κλπ.

  Τώρα, έστω και αργά, η κυβέρνηση προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση. Να απασφαλίσει τη βόμβα. Θέλει να περιορίσει τους ανθρώπους αυτούς σε ελεγχόμενους χώρους, όπου θα τους παράσχει τροφή, περίθαλψη και θα τους επαναπροωθήσει, οργανωμένα στις χώρες τους. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Όμως και εδώ θριαμβεύει η ελληνική λογική: Ναι, αλλά όχι κοντά σε μας. Λύστε το θέμα, αλλά μακριά από το χωριό μας.

   Υπόθεση Κότσιανου: Έντονη θετική κινητικότητα

  Για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια στασιμότητας, η υπόθεση της Διαθήκης του Στέφανου Κότσιανου παρουσιάζει πολλαπλή θετική κινητικότητα. Η κινητοποίηση, τόσο του εκτελεστή της Διαθήκης κ. Νίκου Βασιλάκη, του Συλλόγου Φίλων των Ιδρυμάτων Κότσιανου, αλλά κυρίως του Δήμου Πολυγύρου, και πέραν αυτών η βοήθεια συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων στην Αθήνα, φέρνουν άλλα βέβαια και άλλα πολύ πιθανά αποτελέσματα: Το Π. Διάταγμα για το «Ίδρυμα Υποτροφιών» είναι έτοιμο, υπογραμμένο από τους υπουργούς και απομένει η τυπική υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας –η προσπάθεια να υπογραφεί πριν τις εκλογές συνεχίζονται. Με ενέργειες του Δήμου και σε συνεργασία με τον Σύλλογο «Φίλων» εγκρίθηκε η ψηφιοποίηση του Αρχείου Κότσιανου –έργο ιδιαίτερα σημαντικό. Έχει υπογραφεί προγραμματική σύμβαση: Κύριος του έργου ο Σύλλογος Φίλων, Φορέας υλοποίησης ο Δήμος. Τέλος, ο Δήμος αγόρασε το υπόλοιπο κτίσμα Κότσιανου και συντάσσεται μελέτη συνολικής αξιοποίησής του –μέσω του ΕΣΠΑ- για πολιτιστικούς σκοπούς, μέσα στους οποίους είναι η λειτουργία Λαογραφικού Μουσείου. Όλα αυτά συνιστούν ραγδαίες εξελίξεις προς τα εμπρός, για τις οποίες θα επανέλθουμε σύντομα εν εκτάσει.  

κείμενο Σαββάτου 31-3-12

31-03-12 (Εβδομαδιαία)

                         Παρελάσεις υπό αστυνομική προστασία!

  Ασφαλώς, ούτε συνηθισμένο, ούτε επιθυμητό ήταν το θέαμα των παρελάσεων του εορτασμού της (υποτίθεται) μεγαλύτερης εθνικής μας γιορτής. Πρωτοφανής αστυνομική παρουσία. Περιορίστηκαν βέβαια στο ελάχιστο οι ασχήμιες, που παρουσιάστηκαν σε προηγούμενους εορτασμούς, αλλά ο κόσμος, όσοι πήγαν, είχαν το φόβο ότι θα βρεθούν μεταξύ γιαουρτιών και καπνογόνων.

  Όμως, μπροστά στον κίνδυνο να ακυρωθούν οι εορτασμοί, γιατί κάποιες μειοψηφίες, με γνωστές πολιτικές ρίζες και αφετηρίες, εννοούν  να  ασχημονούν, εκμεταλλευόμενοι την ανοχή της δημοκρατίας και την τσάμπα προβολή από τα ΜΜΕ*, ετοίμαζαν ενέργειες που προσβάλλουν και απωθούν τους πολλούς, που εννοούν να τιμούν κάποια γεγονότα, κάποια σύμβολα και κάποια πρόσωπα.

  Κάποιοι ρομαντικοί και ιδεολόγοι θλιβόμαστε που καταντήσαμε έτσι. Ανησυχούμε μάλιστα καθώς κάποιοι «αγανακτισμένοι» στοχοποιούν το πολιτικό μας σύστημα, χωρίς να αποκαλύπτουν τι προτείνουν αντ’ αυτού. Αλλά το «αντ’ αυτού» στον κοινοβουλευτισμό ο καθένας γνωρίζει τι είναι. Το «να φύγουν ούλινοι, να φύγουν», που μου είπε, με όχι προσποιητή αγανάκτηση ο φίλος μου ο Θανάσης, είναι επικίνδυνο. «Να φύγουν, Θανάση, αλλά ποιοι ναρθούν;». «Δεν ξέρω ποιοι, αλλά αυτοί να φύγουν». Επικίνδυνο και αδιέξοδο αυτό το «να φύγουν ούλινοι», Θανάση…

  *  Στην ενημέρωση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ που ζούμε –κανάλια, μπλόγκ, κινητά κλπ- οι κάθε λογής «αγανακτισμένοι» βρίσκουν εύκολη και πρόθυμη και φυσικά τζάμπα προβολή. Όλα αυτά τα μέσα θεωρούν επιτυχία τους, όχι να παρουσιάσουν ένα σωστό ρεπορτάζ από μια εκδήλωση, αλλά ζουμάρουν και μεγαλοποιούν και το πιο μικρό παρατράγουδο -χωρίς μάλιστα να το επικρίνουν ποτέ. Από τις δωρεάν συναυλίες του Νταλάρα, αυτό που πρόβαλε η τηλεόραση ήταν τα γιαουρτώματα που μερικοί, ελάχιστοι –ποιοι;- ασχημονούσαν εναντίον του. Σε ποιο κανάλι ακούστηκε μια διαμαρτυρία και μια καταγγελία; Τζάμπα προβολή του παλικαρισμού κάποιων που ασχημονούν κατά της δημοκρατίας και κατά της επιθυμίας των πολλών.  Αν δν υπήρχαν τα κανάλια, έτοιμα να μεταδώσουν αυτές τις παλικαριές, αυτοί οι «κύριοι» θα σταματούσαν. Όμως, η μετάδοση και προβολή του σόου τους ήταν έτοιμη και πρόθυμη.  Δε φταίνε λοιπόν μόνο αυτοί. Φταίει το όλο σύστημα, φταίει  η «δημοκρατία των καναλιών», που ζούμε.

                            Το άγχος της Ν. Δημοκρατίας

  Μέσα στο άγχος της η ΝΔ να στοχοποιήσει τον Βενιζέλο, τον κατηγορεί ότι υπέγραψε «προεκλογικές προσλήψεις» στα ΕΛΤΑ. Διέφυγε όμως στους φωστήρες της ότι τις προσλήψεις είχε ζητήσει ο «δικός της» υπουργός Μ. Βορίδης. Παιδιά, έλεος!

                                      Η MEGAPANAGIA

  Τρεις φορές έφτασε στο κινητό μου ένα μήνυμα που έλεγε: «ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΚΑΒΟ! ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ  ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 11.00 ΠΜ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ». Υπογραφή MEGAPANAGIA. Απόρησα. Ποια είναι αυτή η MEGAPANAGIA; Κατ’ αρχήν, θυμώνω όταν κάποιοι, οι οποιοιδήποτε, βρίσκουν –πώς άραγε;- το κινητό μου και μου στέλνουν διάφορα μηνύματα (έχω φτάσει να απειλήσω κάποιους με μηνύσεις). Ύστερα, όταν στέλνεις ένα μήνυμα, πρέπει και ο αποδέκτης να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου –να δει ποιος είσαι, τι θέλεις, τι ενδεχομένως κρύβεις. Καλέσματα, ουσιαστικά ανώνυμα, αυτού του τύπου είναι, τουλάχιστον για μένα, απαράδεκτα.

  Ύστερα, με την ευκαιρία, θα πω –θα ξαναπώ μάλλον- την άποψή μου για τα μεταλλεία. Θεωρώ λοιπόν πως είναι αδιανόητο, ένας τόπος, μια χώρα, να διαθέτει πλούτο, με διάφορες μορφές, και να μην τον εκμεταλλεύεται –με τη σωστή έννοια της λέξης βέβαια. Είτε ο πλούτος αυτός είναι αγροτικός, είτε είναι ορυκτός, είτε είναι δυνατότητα τουριστικής εκμετάλλευσης, είτε είναι ήλιος, αέρας κλπ. Το κρίσιμο σημείο, εκεί δηλαδή που πρέπει να γίνεται προσπάθεια και αγώνας, είναι ο σωστός σχεδιασμός και η λήψη μέτρων, ώστε η εκμετάλλευση να σέβεται τη φύση και τη ζωή των ανθρώπων και η μία μορφή πλούτου να μην αναιρεί και εξουδετερώνει την άλλη. Αυτά όμως είναι ζητήματα που λύνονται. Αλλά η άποψη, πως ο χρυσός πρέπει να μείνει θαμμένος στη γη, γιατί πάνω είναι δάσος και κανείς δεν πρέπει να ακουμπήσει ούτε ένα δένδρο, είναι λάθος. Και τον χρυσό θα πάρουμε και το δάσος θα αποκαταστήσουμε. Με καταστροφολογικά επιχειρήματα: θα μολυνθούν τα νερά, ο αέρας, θα γίνει κρανίου τόπος, θα επέλθει βιβλική καταστροφή στο τοπίο, τα οποία, όλα σχεδόν είναι υπερβολές και επι-στρατευμένα επιστημονικά συμπεράσματα, δε μπορεί να σταθεί μια οργανωμένη κοινωνία. Άφησα τελευταίο το θέμα της προσφοράς εργασίας σ’ έναν κόσμο που πάσχει και που η εργασία είναι ζήτημα ζωής για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Σήμερα, σε εποχές ανεργίας και απόγνωσης πολλών συμπολιτών μας, το να πολεμάμε μια δραστηριότητα που προσφέρει πολλές θέσεις δουλειάς, είναι αντικοινωνική συμπεριφορά, είναι παραφροσύνη.

  MEGAPANAGIA, λοιπόν, σβήσε με από τις λίστες σου.