13-10-12 (Εβδομαδιαία)

                Μέρκελ: Δυνάστης ή συμπαραστάτης;

  Ήλθε, είδε, κάτι είπε και απήλθε. Ο λόγος για την κυρία Μέρκελ, καγκελάριο της Γερμανίας, απλό μας εταίρο στα χαρτιά, αλλά ουσιαστικά «άρχουσα» της Ε. Ένωσης –λόγω γιγαντιαίας οικονομίας.

  Πολλοί έλεγαν, ανάμεσά τους κι’ εγώ, πως τι ήθελε τώρα, μέρες ατέλειωτης κουβέντας με την θρυλική τρόικα, να μας έρθει κι αυτή. Για να βρίσκουν να λένε όσοι ψάχνουν να βρουν πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς; Λέω πραγματικούς ή φανταστικούς, γιατί εδώ έχουμε πλήρη διχασμό. Όπως λέμε «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί» -και οι πρώτοι μάλιστα θεωρούνται προδότες και δοσίλογοι και οι δεύτεροι αγωνιστές και αντιστασιακοί- έτσι και όσοι έχουν σχέση με το μνημόνιο θεωρούν ότι είναι φυσικό ή και χρήσιμο να ανταποδώσει η καγκελάριος της Γερμανίας την επίσκεψη του δικού μας πρωθυπουργού. Ακόμη θεωρούν, και σωστά, πως μια επίσκεψη της Μέρκελ, ύστερα από ουσιαστική απομόνωση της Ελλάδας τα τελευταία 2-3 χρόνια, είναι θετική και αποκλείεται να δώσει αρνητικά αποτελέσματα. Αυτά λέει η λογική. Έλα όμως που υπάρχει και η άλλη λογική, που αντιμετωπίζει τους Εταίρους μας ως τοκογλύφους και την Μέρκελ περίπου όπως τον Χίτλερ, όπως τον κατακτητή που έρχεται να μας μαστιγώσει και να μας πιει το αίμα.

  Κι αυτό, ξαναλέω πως είναι το δράμα: Ο πλήρης διχασμός απόψεων. Γι’ αυτό και ο ξεσηκωμός κάποιων κομμάτων, συνδικάτων και άλλων. Και οι ασχήμιες που σοφίζονται ορισμένοι, να φορούν στολές Ες Ες, να υψώνουν σβάστικες και να παριστάνουν την Μέρκελ ως σύγχρονο θηλυκό Χίτλερ, γνωρίζοντας ότι αυτές τις εικόνες θα τις πάρουν τα διεθνή ΜΜΕ και θα τις προβάλουν σε όλον τον κόσμο. Και πως, κυρίως οι Γερμανοί, που έτσι ή αλλιώς θεωρούν πως με τα δικά τους λεφτά η Ελλάδα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, τώρα βλέπουν τους Έλληνες να τους υβρίζουν μ’ αυτό τον τρόπο και φυσικά οργίζονται και μας διαολοστέλνουν. Άλλωστε, εμείς έχουμε δώσει στην φασιστική Χρυσή Αυγή 500 χιλιάδες ψήφους, ενώ αυτοί, οι δήθεν χιτλερικοί, δεν έχουν κάτι ανάλογο. Παραλογισμός.

                                              Περί λιστών….

  Γεμίσαμε από λίστες τελευταία. Βέβαια, κάποιες είναι παλιές, αλλά δεν τις δίναμε και ιδιαίτερη σημασία, σε βαθμό που δικαιολογημένα να υπάρχουν υποψίες για σκόπιμη αποσιώπηση. Όμως, μερικές βοούν. Πιο πολύ η λεγόμενη «λίστα Λαγκάρ». Μπορεί να ήταν όντως προϊόν υποκλοπής, δηλαδή παράνομη, όμως, όταν βρισκόμαστε ουσιαστικά «σε συνθήκες πολέμου», η προσήλωση στη νομιμότητα είναι πολυτέλεια. Ειδικά για πολιτικά πρόσωπα. Έτσι ελέγχονται και ο Π/κωνσταντίνου και ο Βενιζέλος. Ας το παραδεχτούν. Αυτοί δίνουν το δικαίωμα στον Τσίπρα να μιλά για «ομερτά». Καμιά σκοπιμότητα και νομιμότητα δεν πρέπει να σταματά το κράτος ώστε να κυνηγά τη φοροδιαφυγή –αυτή τη γενεσιουργό αιτία του οικονομικού χάους που βρισκόμαστε.

                                         …και ληστών

  Γιατί, όταν οι αμέτρητοι φοροφυγάδες επινοούν χίλιους όσους τρόπους να φοροδιαφεύγουν, το κράτος, η κοινωνία πρέπει να αμυνθούν, χωρίς προσκόλληση στη λεγόμενη νομιμότητα. Δυστυχώς, σε όλο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής, η φοροδιαφυγή οργιάζει και η πολιτεία, είτε αδρανεί είτε πάει με το σταυρό στο χέρι.

                       Η Στρατονίκη τίμησε τον Μιχάλη Καρτσιώτη

  Μπορεί να άργησε 35 χρόνια, αλλά δεν ξέχασε η Στρατονίκη τον δάσκαλό της , της περιόδου 1963-1977, τον πολυτάλαντο και πάντα ακούραστο Μιχάλη Θεμιστοκλή* Καρτσιώτη, για την ευεργετική και πολύπλευρη παρουσία και δράση του οποίου στη Στρατονίκη (εντός και εκτός του Σχολείου), έχω προσωπική γνώμη –ήταν από τους πρώτους δασκάλους που γνώρισα από κοντά, όταν άγνωστος ήρθα στη Χαλκιδική την ίδια περίοδο. Αντί άλλων χαρακτηρισμών για τον Μιχάλη Καρτσιώτη, αντιγράφω τα όσα είπε στη βράβευσή του ο πρόεδρος της Κοινότητας κ. Χρ. Μπρίκος:

  «Για όλη αυτή την προσφορά, ο κ. Μιχ. Καρτσιώτης τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων από το Υπουργείο Παιδείας, από το Υπουργείο Πολιτισμού, από την Ακαδημία Αθηνών, από τους εκάστοτε Νομάρχες Χαλκιδικής, από τους Μητροπολίτες μας, κηρύχθηκε ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ του Δημοτικού μας Σχολείου, της Εκκλησίας μας, με αποφάσεις των Επιτροπών των δύο φορέων και το όνομά του είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στις εντοιχισμένες μαρμάρινες πλάκες στο νάρθηκα της Εκκλησίας και στην αίθουσα τελετών του Σχολείου. Σήμερα, αν και πέρασαν πολλά, πάρα πολλά χρόνια από τότε, 35 ολόκληρα χρόνια, το έργο του φαντάζει αξεπέραστο, δεν ξεχάστηκε, η μνήμη της προσφοράς του παραμένει νωπή και ζωντανή και η τοπική Κοινότητα του απονέμει πλακέτα ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ για παντοτινή ανάμνηση».

  Συμφωνώ απόλυτα. Σπάνια τιμητικά λόγια έχουν απόλυτη σχέση με την πραγματικότητα  

* Πάντα ο Μιχάλης, γράφοντας το όνομά του, βάζει το «Θεμ.», τιμώντας έτσι τον πατέρα του Θεμιστοκλή.