16-06-12 (Εβδομαδιαία)

                                 Επί της κάλπης

  Κυριολεκτικά πάνω στην κάλπη βρισκόμαστε, ως Έλληνες πολίτες. Με την ψήφο μας θα δώσουμε λύση, αλλά, για πρώτη φορά, η λύση που φαίνεται πως προκύπτει από την ψηφοφορία της Κυριακής, μπορεί να είναι καταστροφική. Ασφαλώς, δεν θα έχουμε μια πολιτική αλλαγή ρουτίνας. Είναι πιθανό να έρθουν «τα πάνω, κάτω». Καθώς βρισκόμαστε μετέωροι στο χείλος του γκρεμνού, φρίττουμε όταν ακούμε πως το άλμα στο κενό, δεν θα μας πάει στο βάραθρο, αλλά θα μας απογειώσει στους ουρανούς της ευτυχίας. Και αυτά που λέμε, δεν είναι κινδυνολογία, είναι ορατός και άμεσος κίνδυνος.

  Φρίττουμε και απορούμε, «μα δεν το βλέπουν όσοι σπρώχνουν προς την άβυσσο; Δεν λειτουργεί το αίσθημα της απλής λογικής»; Αλλά, και πάλι αναλογιζόμαστε: «Μήπως εμείς κάνουμε λάθος; Μήπως δεν υπάρχει γκρεμνός, αλλά ένα χαλί σωτηρίας; Μήπως εμείς είμαστε στο λάθος»;

  Μακάρι να συμβαίνει αυτό. Η θέση, άλλωστε, αυτής της στήλης, έχει πάντοτε γνώμονα το καλό της Ελλάδας και δεν είναι κολλημένη σε προσωπικές εμμονές. Όμως, φοβόμαστε πως –δυστυχώς- έχουμε δίκιο. Και, αφού «Κυριακή κοντή γιορτή», θα τα πούμε την επόμενη βδομάδα, αφού πλέον δεν θα είμαστε «επί της κάλπης», αλλά «μετά την κάλπη». Οψόμεθα.

                         Ένας σοβαρός Διχασμός

  Ωστόσο, αυτό που φοβάμαι πως θα μείνει, πέρα από τα αποτελέσματα της εκλογής, είναι ένας νέος διχασμός. Αυτός των λεγόμενων «αντιμνημονιακών» και «μνημονιακών», κομμάτων και πολιτών. Οι «αντιμνημονιακοί», αυτοί του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του Καμμένου, κυρίως, ονοματίζουν τους άλλους «μνημονιακούς», θεωρώντας τους ως ένα είδος μαζοχιστών, που θέλουν να υποφέρουν, που θέλουν να είναι δούλοι, τους χαρακτηρίζουν μάλιστα και ως προδότες και «εφιάλτες» -επικεφαλής και ψηφοφόρους. Όταν μιλάνε για «μνημόνιο καταστροφής» και σε θεωρούν ότι εσύ το στηρίζεις, όχι γιατί το θεωρείς ως το μόνο δρόμο σωτηρίας της χώρας, σε θεωρούν και εσένα αυτόματα ως έναν συνειδητό υποστηρικτή της καταστροφής.

  Είναι αυτό μια διχαστική πολιτική, που θα αφήσει τις πληγές της, όπως κάθε διχασμός, επί μακρόν στο μέλλον. Και επίσης, θα είναι η βασική αιτία που δεν θα επιτρέψει την εθνική συνεννόηση, για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Οι αντιμνημονιακοί θα επιμένουν πως, ναι μεν να γίνει κυβέρνηση, αλλά με πρόγραμμα αντιμνημονιακό, γιατί αυτό «θα είναι το μήνυμα του λαού», ενώ το αντίθετο θα ζητούν τα κόμματα που αποδέχονται –αν και ζητούν αλλαγές- το μνημόνιο, γιατί χωρίς τη δανειοδότηση που συνεπάγεται, η χώρα θα χρεοκοπήσει. Πώς «θα τα βρουν», ώστε να γίνει «κυβέρνηση συνευθύνης», ή «οικουμενική», ή όπως αλλιώς την ονομάζουν;

  Ο πολιτικός διχασμός  έχει βάθος, πλάτος και μάκρος. Πώς να είμαστε, λοιπόν, αισιόδοξοι; Φοβούμαστε, ότι μάλλον αυτό είναι αδύνατο.  

                    Το σκοτεινό πρόσωπο της Βίας

  Μέσα σε όλα τα δεινά της εποχής, το χειρότερο ίσως είναι η έξαρση της βίας, η οποία εκδηλώνεται ολοένα και εντονότερα. Η βία σε όλες τις μορφές της: Βία στα γήπεδα, όπου, μειοψηφίες χουλιγάνων, αλλά πολλές φορές και οπαδοί «υπεράνω υποψίας» δημιουργούν σοβαρά επεισόδια, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο ζωές αθώων ανθρώπων. Βία επίσης στους πολιτικούς χώρους, συνήθως από μέλη ακραίων πολιτικών ομάδων, όπως ακροαριστεροί και ακροδεξιοί, με πρώτη και καλύτερη τη Χρυσή Αυγή η οποία, με τον αέρα της ψήφου κοντά 450.000 πολιτών!, την έμπασαν θριαμβευτικά, δυστυχώς, στη Βουλή, σκεπάζοντας με κοινοβουλευτικό μανδύα έναν χώρο αντιδημοκρατικό, μέλη του οποίου, με γνωστές και άγνωστες πράξεις, αποκαλύπτουν το πραγματικό τους πρόσωπο –δείγμα η προσβολή και βιαιοπραγία, έργω και λόγω, «ον κάμερα», εναντίον γυναικών «αντιπάλων». Βία επίσης, ελάχιστα δικαιολογημένη, είναι και οι περιπτώσεις αυτοδικίας, εναντίον κακοποιών, αλλοδαπών και ημεδαπών, που δυστυχώς έχουν καταλύσει κάθε έννοια ασφάλειας μεταξύ των πολιτών, ιδιαίτερα στις πόλεις, αλλά όχι σπάνια και στην επαρχία. Αυτή η βία, είναι χειρότερη από τα οικονομικά προβλήματα.

                     Κλείνουν τα σχολεία  

Πρώτα τα σχολεία της Πρωτοβάθμιας, στη συνέχεια και αυτά της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κλείνουν, καθώς ολοκληρώνεται το διδακτικό έτος. Είναι μια χαρούμενη ημέρα για τους μικρούς μαθητές, που ύστερα από πολλούς μήνες καθημερινής προσπάθειας ή έστω ρουτίνας, θα πάψουν να ξυπνούν πρωί και θα σχεδιάζουν πλέον τις διακοπές τους. Οι ευχές «καλό καλοκαίρι» μεταξύ των μαθητών, αλλά και μεταξύ των εκπαιδευτικών, είναι από τις πιο προσφιλείς που ακούγονται στη διάρκεια της χρονιάς. Γι αυτό και η στήλη, ειλικρινά και καθόλου τυπικά, εύχεται σε όλη τη μαθητική κοινότητα, Καλό καλοκαίρι.