ΝΕΑ, ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ

               Φωνή βοώντος … εν τη ερήμω;

    Μέσα στο γενικότερο κλίμα μαρασμού των πάντων, έγινε κι αυτό: Κλείνει και η Εβδομαδιαία! Το τελευταίο εβδομαδιαίο έντυπο της Χαλκιδικής, που επέμενε να κυκλοφορεί σε πείσμα των καιρών, δεν άντεξε τελικά. Κάτω από το βάρος ανείσπραχτων δικαιωμάτων, αναστέλλει την έκδοσή της.

  Σε ό,τι με αφορά, μαζί με την αναστολή της έκδοσης της Εβδομαδιαίας, χάνω και εγώ την τακτική μου στήλη, «από τη θέση του πολίτη», την οποία επί πολλά χρόνια «υπηρετούσα» -παλιότερα στην «Γνώμη της Χαλκιδικής» και τα τελευταία 6-7 χρόνια στην Εβδομαδιαία. Στη στήλη μου αυτή, πάντα, και στις δυο εφημερίδες, έγραφα, εντελώς ελεύθερα, τις προσωπικές μου απόψεις και σκέψεις, ως ένας απλός πολίτης, χωρίς ποτέ να μου γίνει η παραμικρή υπόδειξη ή διαμαρτυρία, από μέρους των εκδοτών, και αυτό ασφαλώς αναδεικνύει ένα υψηλό επίπεδο πολιτικής αντίληψης –αυτονόητο είναι βέβαια ότι και εγώ δεν θα δεχόμουν υποδείξεις. Οφείλω βέβαια πολλά ευχαριστώ στους εκδότες.

  Να πω ακόμη ότι, εκτός από τη στήλη μου, συχνά δημοσίευα εκτενή αφιερώματα σε επίκαιρα ή γενικά σοβαρά θέματα, συμβάλλοντας πιστεύω σε μια πλουσιότερη και ποιοτικότερη εμφάνιση περιεχομένου των εφημερίδων –μόλις πρόσφατα δημοσίευσα αφιερώματα στα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Χαλκ/κής, στη σημασία του Πολεμικού Ναυτικού μας στους Βαλκανικούς Πολέμους, νωρίτερα στον Ν. Καζαντζάκη, στον (επάρατο) Σούμπερτ, κ. ά. π.

  Βέβαια, μιλώντας γι’ αυτά, θυμήθηκα μια άλλη εφημερίδα, που ανέστειλε επίσης την έκδοσή της τώρα και κοντά δυο χρόνια: Την «ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ σήμερα», του Π. Τσιολάκη. Εκεί κι αν είχα «βήμα» φωνής βοώντος. «Πέτρο, κράτησέ μου 1 ή 2 σελίδες», έπαιρνα τηλέφωνο τον φίλο Πέτρο. Και να οι σελίδες έτοιμες, και να οι τίτλοι μεγάλοι και προσεγμένοι.

  Όλα τα παραπάνω μοιάζουν –και είναι- κάτι σαν ρέκβιεμ. Γινόμαστε πραγματικά ολοένα και πιο φτωχοί, παντού. Όχι μόνο οικονομικά, αλλά και  πολιτιστικά. Όμως, προσωπικά πιστεύω πως το τούνελ δεν είναι ατέλειωτο. Αυτή η πίστη μου είναι ισχυρή.

                 Και το zografakis.blogpost.com;

  Ύστερα από τα παραπάνω, αναλογίζεται κανείς αν έχει μέλλον αυτή εδώ η ιστοσελίδα. Λογικό επόμενο φαίνεται να είναι πως, αφού θα λείπει το τακτικό «βήμα», ο χώρος αυτός χάνει τον λόγο ύπαρξής του.

  Πράγματι, αυτό το ενδεχόμενο με προβλημάτισε σοβαρά. Ως εδώ ήταν, σκέφτηκα με κάποια απογοήτευση. Όμως τελικά, πιστεύοντας πάντα στη σπουδαία ρήση του Ν. Καζαντζάκη –αυτού του Μεγάλου πνευματικού ανθρώπου, που με επηρέασε στα νιάτα μου όσο κανείς – πως «μακάριος όποιος μπορέσει να πει έστω μια λέξη μοναχά, που να είναι δική του», αποφάσισα να κρατήσω ζωντανή αυτήν εδώ τη στήλη. Να γράφω δηλαδή, όποτε η ζωή και η καθημερινότητα με τσιγκλούν, την άποψή μου. Καθώς μάλιστα δεν θα έχω το άγχος του χώρου –στον ορισμένο χώρο της Εβδομαδιαίας δε έπρεπε να ξεπερνώ τις 700 λέξεις, έφερνα άγχος στην Κατερίνα- θα μπορώ πλέον να γράφω μικρά ή μεγάλα κείμενα. Ή και ολόκληρα αφιερώματα.

  Λόξες; θα πείτε. Γεροντάματα; Μπορεί. Και θα τα διαβάζει κανείς; Ίσως κάποιοι. Αν όχι, θα τα διαβάζω μόνος μου. Άλλωστε, πάντα υπάρχει το αναπάντητο ερώτημα: Για ποιον γράφει ένας συγγραφέας; Για ποιον ζωγραφίζει ένας ζωγράφος; Για ποιον γράφει μουσική ένας συνθέτης; Για τους άλλους, βέβαια, ναι, όμως πιο πολύ γράφει για τον εαυτό του.

  Έτσι, λοιπόν, μην …αγωνιάτε. Η στήλη θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Και το 2013. Και βλέπουμε. Η «φωνή» θα «βοά», έστω και «εν τη ερήμω…»!

        

                              Γιώργος Ζωγραφάκης , Πολύγυρος 31-12-2012.

  (Τελευταία ανάρτηση για το 2012. Για το 2013, θα τα πούμε από αύριο)

        

22-12-12 (Εβδομαδιαία)

                        Προφητεία ήταν, και πέρασε.

  22 του Δεκέμβρη σήμερα. Χτες, δηλαδή, ήταν 21-12-12! Και …υπάρχουμε! Και δεν χάλασε ο κόσμος. Και οι Μάγια διαψεύστηκαν! Τι καλά. Ουφ!

  Ή μήπως δεν υπάρχουμε;

                 Τσίπρας: Συνταγές από τη Ν. Αμερική!

Μετά τους ισχνούς φίλους του στην Ευρώπη, ο Τσίπρας ταξίδεψε στη Ν. Αμερική, για να συναντήσει εκεί «ισχυρούς» φίλους, και να πάρει πολιτικό «μπόι», για να μας κυβερνήσει. Είναι περίεργο να δούμε, μετά τον Λούλα –που δεν του είπε δα και τίποτα επαναστατικό- τι θα του πουν στην Αργεντινή. Εκεί που πέρασαν μια φριχτή χρεοκοπία και καταλήγουν σε …νέα χρεοκοπία!

  Αντί για τέτοια επικοινωνιακά κόλπα, δεν κοιτάζουν να ξεκαθαρίσουν την πολιτική τους, όπως τους καλεί πια ακόμη και η Αυγή;

                             Σφαγή νηπίων στις ΗΠΑ…

  Φρίκη έχει καταλάβει όλη την υφήλιο, από την ομαδική δολοφονία 20 αθώων νηπίων –και 8 ενηλίκων- σε αμερικανικό σχολείο. Δράστης, ένας νεαρός άνδρας, παλιότερα μαθητής στο ίδιο σχολείο, όπου ήταν δασκάλα η μάνα του, η οποία ήταν φανατική συλλέκτρια όπλων και  πυρομαχικών και η οποία είχε εκπαιδεύσει τον γιο της –και μετέπειτα μακελάρη- να χειρίζεται τα όπλα αυτά, από τότε που ήταν ακόμη παιδάκι. Και τον έμαθε τόσο καλά ώστε προχτές ο νέος φορτώθηκε από το σπίτι 3-4 όπλα γεμάτα, φορτώθηκε κι άλλες σφαίρες και πήγε στο σχολείο, όπου σκόρπισε το θάνατο. Πολλοί ψυχολόγοι, εγκληματολόγοι και παιδαγωγοί προσπαθούν να εξηγήσουν αυτή τη συμπεριφορά του. Όμως, κάθε άνθρωπος με απλή λογική μπορεί να σκεφτεί πως, αν δεν είχε τα όπλα στο σπιτικό του οπλοστάσιο, κι αν δεν ήξερε να χρησιμοποιεί, αυτό το κακό δεν θα γινόταν –τουλάχιστον σ’ αυτή την έκταση. Έτσι, αναδεικνύεται το σοβαρότατο πρόβλημα: Όταν στις ΗΠΑ υπάρχουν, στα σπίτια, 300 εκατομμύρια(!) όπλα κάθε κατηγορίας, πώς να μη συμβαίνουν τέτοια ή ανάλογα εγκλήματα; Και δεν φαίνεται καθόλου εύκολο, να απαγορευτούν ή να μετριαστεί η κατοχή αυτών των όπλων. Το «λόμπυ των όπλων» και τα σχετικά συμφέροντα είναι τόσο ισχυρά στις ΗΠΑ ώστε ούτε ο καλοπροαίρετος Ομπάμα μπορεί να επέμβει αποτελεσματικά. Άλλωστε, και τον Τζων και τον Ρόμπερτ Κέννεντυ, με νόμιμα όπλα τους σκότωσαν.

               …και αφανισμός εφήβων στην Ελλάδα

  Όμως, την ίδια μέρα της σφαγής στις ΗΠΑ, ισάριθμοι άνθρωποι, οι πιο πολλοί νέοι, σχεδόν παιδιά, αφανίστηκαν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, κάπου κοντά στη Λέσβο, όταν το διαλυμένο φουσκωτό ενός Τούρκου δουλέμπορου, που δεν ήταν ικανό να μεταφέρει ούτε 10 ανθρώπους, φορτώθηκε στην απέναντι τουρκική ακτή 28 ταλαίπωρους ασιάτες –οι οποίοι είχαν πληρώσει μια γι’ αυτούς περιουσία- και τους ξεκίνησε για την ευρωπαϊκή δική μας «γη της επαγγελίας». Όμως, δεν έφτασαν ποτέ. Το σάπιο πλεούμενο, κάτω από τον κυματισμό του Αιγαίου, διαλύθηκε και οι επιβαίνοντες βρέθηκαν στα παγωμένα νερά. Νέοι οι πιο πολλοί και μαζί δυο μάνες με δυο παιδιά. Σώθηκε μόνο ένας.

  Τραγωδία, που δυστυχώς πέρασε σχεδόν στα «ψιλά» των εφημερίδων. Άλλωστε, σ’ αυτό το δράμα των λαθρομεταναστών, ο αριθμός, η ηλικία και το χρώμα των θυμάτων, ελάχιστη αξία έχουν. Για κάποιους πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς μας μάλιστα, «καλά να πάθουν. Ας κάθονταν στον τόπο τους!».

                Πύρρεια «νίκη» για το «χαράτσι»

  Πολλοί χαίρονται, γιατί νομίζουν πως η δικαστική απόφαση, πως η είσπραξη του «τέλους ακινήτων» -που επικράτησε να λέγεται «χαράτσι»- με τους λογ/σμούς της ΔΕΗ, είναι παράνομη. Χαράς ευαγγέλια! Όμως, γιατί; Μήπως καταργήθηκε αυτό τούτο το «χαράτσι»; Όχι βέβαια. Απλά, θα εισπράττεται με άλλον τρόπο. Ποιον; Μάλλον στις εφορίες. Που σημαίνει, μεγάλη ταλαιπωρία για τους πολίτες. Εκεί που πλήρωναν, στην υποχρεωτική τους επίσκεψη στη ΔΕΗ για το ρεύμα, μια κι έξω και το «τέλος», τώρα θα πρέπει να στήνονται σε άλλες ουρές, χωρίς τελικά να κερδίσουν τίποτα. Κυριολεκτικά, πύρρεια «νίκη».

  Θα πρέπει να επιτραπεί σε όσους θέλουν, να πληρώνουν το τέλος αυτό στη ΔΕΗ. Όποιοι δεν θέλουν, ας βολεύονται οπουδήποτε αλλού. Ή, ας περιμένουν να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, να τους το χαρίσει.

                      Να πώς «μαζί τα φάγαμε»

  Αντιγράφω και πάλι: «Έκπληκτοι έμειναν οι ελεγκτές της εφορίας μπροστά στον αριθμό των πόρσε και των φερράρι που κυκλοφορούσαν σε χωριό της Θήβας.

  Σύμφωνα με δημοσίευμα, στο συγκεκριμένο χωριό εξίσου διαδεδομένη με τα ακριβά αυτοκίνητα, ήταν η φοροδιαφυγή, όπως έδειξαν τα ευρήματά τους. Εξέτασαν 9 υπόπτους και διαπίστωσαν ότι ένας από αυτούς είχε αποκρύψει έσοδα ύψους άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ, μέσω μη απόδοσης του ΦΠΑ. Ένας αγρότης εξασφάλισε 2,5 εκ. ευρώ μέσω πλαστών τιμολογίων, ενώ άλλος με τον ίδιο τρόπο έβγαλε 1,1 εκ. ευρώ.

  Οι ελεγκτές ασχολήθηκαν με το χωριό, με αφορμή την υπόθεση αγρότισσας που είχε πλαστές αποδείξεις 4,1 εκ. ευρώ από την πώληση πατατών και κρεμμυδιών, ενώ φέρεται να εισέπραττε τον ΦΠΑ εκ μέρους συναδέλφων της». Σχόλια περιττά.

  Κατά τα άλλα, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!  

15-12-12 (Εβδομαδιαία)

                                 Μας πείθουν

  Φιλότιμες, πλην ατελέσφορες, προσπάθειες, καταβάλλει ο κ. Τσίπρας για να μας πείσει πως το κόμμα του –ή τέλος πάντων οι ενωθείσες όπως όπως, «συνιστώσες»- είναι «έτοιμο να κυβερνήσει» και ο ίδιος είναι έτοιμος να γίνει …πρωθυπουργός! Έτσι μετακινείται ολοένα σε νέες θέσεις ως προς το μνημόνιο, το χρέος κλπ, προσπαθώντας να θέσει στο περιθώριο απόψεις που ισοδυναμούν με απ’ ευθείας χρεοκοπία. Όμως, λέγοντας ο ένας το κοντό του κι ο άλλος το μακρύ του, πώς να πειστείς; Τι θα πει, πχ, αυτό που είπε προχτές ο μέντοράς του, Αλ. Αλαβάνος πως, αν έρθει πάλι η δραχμή, θα μειωθούν οι μετανάστες! –πα’ να πει, να ένα καλό της δραχμής! Μας πείθουν.

                  «Ανεξάρτητοι Έλληνες»: εις τα εξ ων συνετέθησαν

  Όσο «παρά φύσιν» ήταν οι ένωση όσων αποτέλεσαν το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», τόσο κατά φύσιν είναι η ραγδαία διάλυσή τους. Άλλωστε, το να βρεθεί ο δύστροπος Μαρκόπουλος και ο σοβαρός Ζώης κάτω από την ηγεσία του Καμμένου, του οποίου το μόνο «προσόν» είναι οι αγχώδεις κραυγές, υπερβολές και χωρίς ουσία συνήθως, προδιέγραφε και το βραχύ μέλλον του «κινήματος». Και ακόμη το αποκαλυφθέν, αλλά εν τούτοις επαναλαμβανόμενο ψέμα, για το ποιος έδωσε προεκλογικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το περίφημο «νον πέιπερ» -ο Καμμένος, μας βεβαιώνει ο άλλος δύστροπος, ο Μανώλης!-, αυτό αφαιρεί και το τελευταίο ίχνος σοβαρότητας από ήδη θνησιγενές πολιτικό μόρφωμα.

                         Ανδρέα, δεν σε αναγνωρίζω

  Τον είχα ως έναν από τους δυο τρεις στο ΠΑΣΟΚ, άξιο για κάθε σκαλοπάτι και πολύτιμη παρακαταθήκη για το αύριο, στο Κίνημα. Τελευταία όμως έκανε συνεχώς ιδιοτροπίες, αταίριαστες γι’ αυτόν. Τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ χρειαζόταν σύγκληση, ένωση και εξόρμηση, αυτός συμπεριφέρθηκε περίπου όπως η …Μαριλίζα, που νόμισε πως φεύγοντας από το κόμμα που την ανέδειξε, «έχασε η Βενετιά βελόνι». Κι ακόμη χειρότερα ο Ανδρέας: Ιδρύει κίνηση, δηλαδή κόμμα!

  Το νομίζει, δηλαδή, ο Λοβέρδος; Πως θα τρέξει ο κόσμος, κάτω από την ηγεσία του, να σώσει το χώρο και τη χώρα, γινόμενος μάλιστα «πατροκτόνος»; Κρίμα.

                             Ευτυχώς, υπάρχουν και αυτά

  Ύστερα από τα όχι μακρινά κατορθώματα της εθνικής ομάδας γυναικών πόλο, ήρθε προχτές το κατόρθωμα της εθνικής νεανίδων, του ίδιου αγωνίσματος στην Αυστραλία, όπου κατάκτησε «το χρυσό» στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ηρωίδες και σεμνές, αφού έφεραν, μαζί με τα χρυσά μετάλλια, και την προσωπική τους μετριοφροσύνη. Είναι ασφαλώς η περίπτωση που σε κάνει να νιώθεις υπερήφανος και ολίγον ένοχος, γιατί νιώθεις πόσο μικρός και αυθάδης είσαι εσύ, απέναντί τους!

                                       Αντιγράφω

  Υπό τον τίτλο «Φυλακή και πρόστιμο για τις πειραγμένες αντλίες», το ΕΘΝΟΣ της Τρίτης γράφει, μεταξύ άλλων: «Φυλάκιση έξι μηνών για όσους καταδολιεύονται τις αντλίες καυσίμων προβλέπεται στο νομοσχέδιο του αγορανομικού κώδικα… Ειδικότερα, προβλέπεται ότι αν σε ένα βενζινάδικο βρεθεί «πειραγμένη» αντλία, ο πρατηριούχος θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον έξι μηνών, ενώ θα επιβάλλεται και πρόστιμο 30.000 ευρώ για κάθε αντλία. Παράλληλα, θα αφαιρείται οριστικά η άδεια λειτουργίας του βενζινάδικου και δεν θα επιτρέπεται η χορήγηση νέας στο ίδιο σημείο, για ομοειδή ή παρόμοια επιχείρηση, όχι μόνο στον παραβάτη, αλλά και στους συγγενείς του μέχρι δευτέρου βαθμού…».

  Μακάρι να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπιστεί η κλοπή που κάνουν με δόλιους τρόπους, σε βάρος μας, πολλοί δυστυχώς πρατηριούχοι.

                      Οδύνη

  Οδύνη και πένθος κατέχει την κοινή γνώμη από τις απώλειες, τόσο της δασκάλας της Θεσσαλονίκης, που έχασε τη ζωή της από υπερβάλλοντα ζήλο, στην χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του σχολείου της, όσο και των τριών αδελφών που κάηκαν στο σπίτι των παππούδων τους, σε χωριό της Καβάλας, από ανάφλεξη θερμάστρας, -μάλιστα νιώθει κανείς ιδιαίτερη θλίψη για τον δεκαπεντάχρονο αδελφό, που αψήφησε τις φλόγες και όρμησε στο καιόμενο σπίτι, για να σώσει τα δυο μικρότερα, εγκλωβισμένα, αδελφάκια του. Αγνές ψυχές, όλοι τους, που χάθηκαν. Χάθηκαν;   

            Καλλιτεχνικές εκθέσεις: Στέλιος Σταύρου…

  Ο Στέλιος Σταύρου, βετεράνος πια στην καλλιτεχνική δημιουργία, «ξαναχτύπησε». Στο γνωστό στέκι των εικαστικών Πολυγύρου, παρουσίασε ατομική έκθεση, με πάνω από 50 έργα, διαφόρων τεχνοτροπιών. Η πορεία του Σταύρου, από τους περίφημους «καθρέφτες» ως τις ακουαρέλες, είναι μια εξελικτική πορεία ωρίμανσης, πράγμα που φαίνεται με την πρώτη ματιά στην τελευταία του αυτή έκθεση.

                           …και ο Γιώργος Αρσένης

  Παράλληλα, στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Ν. Μουδανιών, ο νεότερος και συνεχώς εξελισσόμενος ζωγράφος Γιώργος Αρσένης, παρουσιάζει ατομική έκθεση, με αξιόλογα έργα που έχουν να κάνουν με το κυνήγι και γενικότερα με την πλούσια πανίδα του τόπου μας. Την έκθεση οργανώνει ο κυνηγετικός σύλλογος Μουδανιών, γνωστός για τις αξιόλογες καλλιτεχνικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες του.

                         

(Εβδομαδιαία ναυτικό)

   Επίκαιρα επετειακά αφιερώματα

 Ο ρόλος του πολεμικού μας ναυτικού στους Βαλκανικούς Πολέμους.

                                                                Γράφει ο Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης

  Ο Δεκέμβρης έχει ιδιαίτερη σχέση με το Πολεμικό μας Ναυτικό, όχι μόνο γιατί, στις 6 Δεκεμβρίου,  γιορτάζει ο Άγιος Νικόλαος, προστάτης του Ναυτικού, αλλά και γιατί, στις 3 Δεκεμβρίου του 1912 έγινε η θριαμβευτική Ναυμαχία της Έλλης, που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη νικηφόρα έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου, αλλά και γενικότερα την σε βάρος της Τουρκίας έκβαση του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.

  Η Ναυμαχία της Έλλης, ήταν πολύ σημαντικό πολεμικό γεγονός. Ο τουρκικός πολεμικός στόλος, ενώ ο Βαλκανικός Πόλεμος είχε αρχίσει από τις αρχές Οκτωβρίου του ’12, δεν τολμούσε να βγει από τα Δαρδανέλια, όπου ένιωθε ασφαλής μόνο κάτω από τα βαριά κανόνια των Στενών. Τελικά τόλμησε και βγήκε στο Αιγαίο στις 3 Δεκεμβρίου 1912, ενώ ο πόλεμος στη Μακεδονία είχε κριθεί σε βάρος της Τουρκίας. Κοντά στα Στενά τον ανέμενε ο ελληνικός στόλος. Οι Τούρκοι προσπάθησαν ο χώρος της ναυμαχίας να είναι μέσα στην εμβέλεια των μεγάλων επίγειων κανονιών των Στενών. Ωστόσο, μόλις φάνηκαν οι καπνοί των φουγάρων των τουρκικών πολεμικών (ναυαρχίδα «Χαϊρεδίν Βαρβαρόσα» και τα θωρηκτά «Τουρκούτ Ρεΐς», «Μετζητιέ» και «Ασάρι –Τεφίκ», μαζί με άλλα ελαφρότερα), ο υποναύαρχος Π. Κουντουριώτης ύψωσε στον Αβέρωφ το ειδικό σήμα επίθεσης και εξέπεμψε το ιστορικό σήμα «με την δύναμιν του Θεού, τας ευχάς του βασιλέως μας και εν ονόματι του δικαίου, πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης, εναντίον των εχθρών του Γένους». Ανάλογη με το σήμα ήταν και η επίθεση. Τολμηρή, αλλά και αποτελεσματική. Κάτω από καταιγισμό πυρών, από τον στόλο και τα επάκτια πυροβόλα, ο ελληνικός στόλος, με απίστευτη ορμή, όρμησε κατά των τουρκικών θωρηκτών. Μπροστά και με μεγάλη ταχύτητα, ο Αβέρωφ, μπροστά στην επίθεση του οποίου, σε λιγότερο από δυο ώρες ναυμαχία, τα τουρκικά θωρηκτά έσπευσαν ταπεινωμένα να πλεύσουν πίσω, στα ασφαλή Στενά, με σημαντικές ζημιές. Δεν βγήκαν από κει, παρά μόνο έναν μήνα αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1913, ελπίζοντας ότι ο ελληνικός στόλος θα ήταν διασπασμένος, αφού μέρος του ίσως κυνηγούσε το «Μετζητιέ», το οποίο, στις 2 Ιαν. είχε διαφύγει, λάθρα, στο Αιγαίο.

  Η νέα ναυμαχία έγινε κοντά στη Λήμνο. «Κατόπιν μάχης εκ παρατάξεως μιας ώρας δια πυρών, ο εχθρικός στόλος, λόγω βλαβών του εκ των πυρών του στόλου μας, έσπευσεν οπίσω εν αταξία, καταδιωκόμενος υπό του ιδικού μας, καταφυγών εις τον Ελλήσποντον υπό την προστασίαν των τηλεβόλων των εκατέρωθεν φρουρίων» -Αλεξάκης, σ. 611. Έκτοτε ο τουρκικός στόλος δεν τόλμησε να βγει από το καταφύγιό του.

 Φαίνεται λοιπόν από τα γεγονότα, ότι η σημασία της παρουσίας ισχυρού πολεμικού ναυτικού αλλά και ικανού Ναυάρχου, αξ/κών και πληρωμάτων, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων. Να σημειωθεί ακόμη ότι επί του στόλου επέβαιναν ισχυρά αγήματα, τα οποία, σε πολλές περιπτώσεις (Άγιον Όρος, Αλεξανδρούπολη κ. α.) βοήθησαν το έργο των επίγειων δυνάμεων, ώστε να υλοποιηθεί τελικά το μεγάλο έπος των Βαλκ. Πολέμων.

  Από τον πίνακα των πλοίων του ναυτικού μας, που παραθέτουμε παρακάτω, φαίνεται πως η Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1880 ακόμη, ενισχύθηκε με πλήθος σημαντικών σκαφών, με αποκορύφωμα την αγορά  του νεότευκτου θωρακισμένου «Αβέρωφ», της ανίκητης ναυαρχίδας του στόλου μας –και να σκεφτεί κανείς ότι οι κατασκευαστές του Αβέρωφ, στο Λιβόρνο, μετά την άρνηση της Ιταλίας να το αγοράσει, το πρόσφεραν στην …Τουρκία, η οποία …το σκεφτόταν. Έτσι το «ορφανό» πλοίο έγινε ο θρυλικός «Αβέρωφ», με την αποφασιστική βοήθεια του κληροδοτήματος του Γ. Αβέρωφ, της γενιάς των μεγάλων ευεργετών του ελληνικού έθνους.

  Αποφασιστικό ρόλο στην ενίσχυση του ναυτικού μας, αλλά και των ενόπλων μας δυνάμεων γενικότερα, έπαιξε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος και η επανάσταση του 1909, όπως και η παρουσία στη διακυβέρνηση της χώρας του Ελ. Βενιζέλου, στη συνέχεια.

                                Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό της εποχής   

1.      Αβέρωφ: Θωρακισμένο καταδρομικό, 10.118 τ. Καθελκύστηκε 12 Μαρτίου 1910 στο Λιβόρνο της Ιταλίας, ύψωση ελλ. σημαίας 16 Μαΐου 1912. Μήκος 140,06 μ., πλάτος 21, 06μ. Οπλισμός: 4 πυροβόλα 9,2 ιν. , 8 πυρ. 7,5 ιν. 18 ταχ. 3 ιν. 8 1,85 ιν. , 2 μυδρ., 3 υποβρ. τορπιλοσωλήνες 18 ιν.

2.      Ύδρα: θωρηκτό 4.900 τ. (από 1889 -1929)

3.      Σπέτσαι:     »   4.900 τ.               »

4.      Ψαρά:        »       4.900 τ. (       1890 - 1932)

5.      Αετός: αντ/κό –ανιχνευτικό, 1.033 τ. (από 1912-1946)

6.      Λέων         »               »        ,  1.033 τ. (       1912-1946)

7.      Πάνθηρ    »                »        ,  1.033 τ.              - » -

8.      Ιέραξ        »                »           1.033 τ.             – » -

9.      Κεραυνός      αντ/κό                  680 τ. (    1912 -1920)

10.  Νέα Γενεά        »                        680 τ.             – » -

11.  Σφενδόνη         » -τορπιλοβόλο 380 τ.  (   1907- 1945}

12.  Ναυκρατούσα    αντ/κό             380 τ.  (   1907- 1921)

13.  Θύελλα αντ/κό –τορπιλοβόλο   350 τ.   (   1907 – 1941)

14.  Λόγχη         »             »               380 τ.  (    1907 – 1926)

15.  Νίκη           »            »                350 τ.   (    1907 – 1945)

16.  Δόξα           »            »                350 τ.   (    1907 – 1945)

17.  Βέλος         »             »                350 τ.   (    1907 – 1926)

18.  Δελφίν      υποβρύχιο         310 -460 τ.   (    1912 – 1920)*

19.  Τορπιλοβόλο «11»                           85 τ.   (    1885 – 1913)**

20.             »          «12»                           85 τ.   (     1885  - 1919)

21.             »          «14»                           85 τ.   (             - » -      )

22.             »          «15»                           85 τ.    (            -  » -     )

23.             »          «16»                           85 τ.     (           -  » -     )

24.  Άκτιον     ατμοβαρίς                   433 τ.     (     1881- 1919)

25.  Αμβρακία       »                           433 τ.     (     1881 – 1919)

26.  Κανονιοφόρος «Α»                       52 τ.     (     1880 – 1921)

27.             »             «Β»                       52 τ.     (     1881 – 1921)

28.             »             «Δ»                       52 τ.     (     1881 – 1921)          

29.  Αλφειός   ατμομυοδρόμων          400 τ.     (     1885 -  1936)

30.  Πηνειός               »                       400 τ.     (     1885 – 1930)       

31.  Αχελώος             »                        400 τ.     (     1885 – 1917)

32.  Ευρώτας             »                        400 τ.     (     1885 -  1914)

33.   Κανάρης  βοηθ. στ. – ναρκοβόλο 870 τ.   (     1880 – 1923)

34.  Άρης    τορπιλλοθέτις-νακροθέτις 460 τ.   (      1912 – 1923)

35.   Σφακτηρία     οπλιταγωγό          1000 τ.   (     1885 -  1921)

36.  Εσπερία    βοηθ. εύδρομο              569 τ.   (     1912 -  1913)

37.  Αρκαδία        »        »                      305 τ.   (     1912 – 1922)

38.  Μακεδονία   »         »                    3544 τ.   (     1912 – 1913)

39.  Μυκάλη    οπλιταγ. –β. εύδρομο   1000 τ.   (     1897 – 1922)

40.  Αθήναι                             »             4405 τ.  (      1912 – 1913)

  Συμπερασματικά, πρέπει να επισημανθεί ότι η Ελλάδα, όποτε είχε ισχυρό ναυτικό, μεγαλουργούσε στους αγώνες της. Από τα χρόνια των Περσικών πολέμων, ως τον Μ. Αλέξανδρο, το Βυζάντιο και τα χρόνια του ’21, το ναυτικό ήταν πάντοτε αποφασιστικός παράγοντας επιτυχίας. Το ίδιο και περισσότερο έγινε και στους Βαλκ. Πολέμους. Χωρίς το ισχυρό ελληνικό ναυτικό, η εξέλιξη των πολέμων αυτών θα ήταν διαφορετική.    

  * Το υποβρύχιο «Δελφίν», στις 9 Δεκεμβρίου 1912 (λίγες μέρες μετά τη ναυμαχία της Έλλης, εκτόξευσε τορπίλλη εναντίον του τουρκικού καταδρομικού «ΜΕΤΖΙΔΙΕ», γεγονός που αποτέλεσε την πρώτη επίθεση εν καταδύσει, στην ιστορία. Προσάραξε εν καταδύσει, ελευθερώθηκε, αλλά δεν είχε δυνατότητα συμμετοχής στις υπόλοιπες επιχειρήσεις ως το τέλος του πολέμου.

  ** Με το τορπιλοβόλο «11», τη νύχτα της 18 Οκτωβρίου 1912, ο υποπλοίαρχος τότε Νικόλαος  Βότσης βύθισε, μέσα στο λιμάνι της Θες/νίκης, την τουρκική θωρακοβάριδα «Φετχί – Μπουλέντ». Το τορπιλοβόλο αυτό βυθίστηκε στις 23 Απριλίου 1913 στο λιμένα του Μούδρου, λόγω προσαράξεως, συνεπεία σφοδρής θαλασσοταραχής.

8-12-12 (Εβδομαδιαία)

                                                Ερανίσματα

  Από το δίτομο έργο του ανθυπολοχαγού του 1912 Ι. Σ. Αλεξάκη «Πολεμικαί Αναμνήσεις…», με βάση το οποίο έγραψα το δικό μου πρόσφατο βιβλίο «Βαλκανικοί Πόλεμοι …», επιλέγω δυο σημεία, χαρακτηριστικά της εποχής αυτής της μεγάλης εθνικής μας εξόρμησης, την οποία χρέος μας είναι, εκατό χρόνια μετά, να φέρνουμε στο νου, γιατί χωρίς τον αγώνα και την αυτοθυσία εκείνων, εδώ πιθανότατα θα ήταν σήμερα Βουλγαρία. Στη σελίδα 318 (δική μου 19) λοιπόν, ο Αλεξάκης γράφει: « Μεταξύ των 16 (κατ’ άλλους 30) τραυματιών –στη μάχη της Κατερίνης- και των θανόντων εκ του τραύματος, ήτο και εις νεαρός στρατιώτης Κονταξάκης, όστις, ενώ δεν ήτο ακόμη στρατεύσιμος και δεν εγίνετο δεκτός ως εθελοντής, πέτυχε δια τεχνάσματος να καταταγή. Μαθών δηλαδή ότι κάποιος στρατεύσιμος, ονόματι Βαλισμάς, δεν είχε παρουσιαστεί προς κατάταξιν εις το 20όν Σύνταγμα Πεζικού, ευρισκόμενος εις την Αμερικήν, παρουσιάσθη αυτός με το όνομα του απόντος και το επέτυχε. Το τέχνασμά του αυτό ανέφερε δι’ επιστολής εις τον έφεδρον υπολοχαγόν Καλαντζήν ίνα, εάν φονευτή, να αναγγελθή τούτο εις τους γονείς του. Τούτο και συνέβη. Ο υπολοχαγός Καλαντζής, πλησίον του οποίου έπεσεν ο εν λόγω Κρητικός, ανήγγειλε τον ηρωικόν του θάνατον εις τον πατέρα του» -«τι να σχολιάσει κανείς!», το δικό μου σχόλιο…

  Το άλλο σημείο (Αλεξάκης 923, δικό μου 143): «Κατά την μετακίνησιν εκείνην -2^η ημέρα της μάχης του Λαχανά- εφονεύθη δι’ οβίδος μεταξύ των στρατιωτών μας και ο εθελοντής ιδιώτης Αντώνιος Αλμέιδα, 40νταετής περίπου. Ούτος είχε προσέλθει εις το Τάγμα μας μετά την μάχην των Γιαννιτσών (20-10-12) και παρεκάλεσε τον Ταγματάρχην μας Γ. Κολοκοτρώνην, του οποίου ήτο φίλος, να πολεμήση μαζί μας. Ο Ταγματάρχης τον εδέχθη, του έδωσε τυφέκιον και τον είχε έκτοτε ομοτράπεζόν του εις το επιτελείον του Τάγματος. Μετά την είσοδόν μας εις την Θεσσαλονίκην (27-10^ου) και Πολύγυρον (2-11^ου), παρέμεινεν αλλού, ίσως εις την Θεσσαλονίκην, αλλά αμέσως με την έναρξιν του κατά της Βουλγαρίας πολέμου, προσήλθεν ούτος πάλιν εις το Τάγμα, επολέμησεν με αυτοθυσίαν και έπεσε σήμερον μαχόμενος». Και συμπληρώνω: «Σε υποσημείωση ο Αλεξάκης γράφει ότι, όπως πληροφορήθηκε αργότερα, ο παππούς του Αλμέιδα, με το ίδιο όνομα, ήταν Πορτογάλος Φιλέλληνας, ήρθε και πολέμησε το 1821 στον ελληνικό στρατό, έγινε φρούραρχος Ναυπλίου και εξελίχθηκε σε στρατηγό. Παντρεύτηκε Ελληνίδα, έζησε στην Αθήνα, όπου γεννήθηκε ο εγγονός του το 1874. Ο Αλμέιδα πολέμησε εθελοντής στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, και το 1912, όταν άρχισαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, αν και βρισκόταν στο εξωτερικό, ήρθε στην Ελλάδα και πολέμησε εθελοντικά, ώσπου σκοτώθηκε στον Λαχανά, στις 20 Ιουνίου 1913». Και το δικό μου τελικό σχόλιο: «Αυτοί δεν ήταν φιλέλληνες, ήταν περισσότερο από Έλληνες!».  

                                        Έχουμε υπερβεί τα όρια!

  Χτες βράδυ, ακούγοντας την είδηση πως κάποιοι αφαίρεσαν την προτομή του ήρωα αεροπόρου Κώστα Ηλιάκη, από το μικρό βάθρο που ήταν τοποθετημένη, προφανώς για να πουλήσουν με το κιλό τον μπρούτζο που είναι κατασκευασμένη, ένιωσα ένα φριχτό αίσθημα, αυτό που μας πιάνει μπροστά σε αποτρόπαια γεγονότα και ισοδυναμεί με μια γροθιά διαρκείας στο στομάχι. Προ πολλού έχω ξεπεράσει ανάλογα αισθήματα, με ειδήσεις όπως ότι άνοιξαν το παγκάρι ενός ξωκλησιού, ή ότι αφαίρεσαν εικόνες από μια εκκλησία. Ή ακόμη την αγανάκτηση από ειδήσεις όπως ότι ξήλωσαν τα καλώδια του προαστιακού σιδηροδρόμου ή κατέβασαν καλώδια από κολόνες της ΔΕΗ και του ΟΤΕ. Όμως αυτό, να αφαιρούν την προτομή ενός νέου ανθρώπου, που έδωσε τη ζωή του, μαχόμενος με τον Χάρο, γι’ αυτό που λέμε πατρίδα, με σκοπό να τη λιώσουν και να πάρουν λίγα ευρώ, αυτό ξεπερνά τα όρια αυτού που λέμε «άνθρωπος» και «πολίτης». Ασφαλώς το πρόβλημά μας δεν είναι η οικονομική κρίση, μόνο. Το πρόβλημά μας είναι πλέον ηθικό. Η εγκληματικότητα είναι πλέον κανόνας, ηθικά όρια δεν υπάρχουν. Βουλιάζουμε ολοένα. Και δεν το καταλαβαίνουμε…

                                 Όχι πολιτικά σήμερα

 Δεν ασχολήθηκα καθόλου με πολιτικά σήμερα. Καλύτερα και για μένα, και για τους αναγνώστες. Άλλωστε, στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους: «Η κυβέρνηση οφείλει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, για να έρθουμε εμείς να σώσουμε τη χώρα»!. Έτσι σεμνά. Το έλεγαν βέβαια και πριν τις πρόσφατες –χθεσινές κυριολεκτικά- εκλογές. «Η λύση για τη χώρα είναι μια νωπή λαϊκή εντολή». Έγιναν δυο εκλογές και ο λαός έδωσε αυτή τη «νωπή λαϊκή εντολή». Όμως, ο επίδοξος νέος πρωθυπουργός, ο Αλ. Τσίπρας εννοώ, απαιτεί: Όχι τέτοια νωπή λαϊκή εντολή. Θέλουμε την άλλη. Αυτή που θα μας φέρει εμάς στην εξουσία!

  Πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είμαστε. Και πόσο έχουμε αντιστρέψει τις έννοιες. Λέμε την καταστροφή σωτηρία, και τη σωτηρία καταστροφή!

  Αλλά, είπαμε: Όχι …πολιτικά σήμερα…  

1-12-12 (Εβδομαδιαία)

                Επιτυχία στο Γιούρογκρουπ; Ασφαλώς ναι, αλλά…

  Η πρόσφατη απόφαση του Γιούρογκρουπ στις Βρυξέλλες, είναι αναντίρρητα μια επιτυχία για τη χώρα μας, αν ληφθεί υπόψη τι θα γινόταν αν δεν λαμβάνονταν η απόφαση. Η σίγουρη χρεοκοπία θα ήταν γεγονός, με συνέπειες καταστροφικές, τόσο για τη χώρα όσο και για τον καθένα μας χωριστά (πλην ελαχίστων, οι οποίοι με διάφορους τρόπους, θα ευνοούνταν, όπως συμβαίνει με κάθε καταστροφή –ακόμη και στην Κατοχή, κάποιοι θησαύρισαν).

  Αν λάβουμε υπόψη ότι, τώρα πλέον μπαίνει ως θέμα και αντιμετωπίζεται, όχι μόνο ο προσωρινός δανεισμός της χώρας, αλλά παίρνονται μέτρα για την «βιωσιμότητα του χρέους» και για κάποια δρομολόγηση μείωσης της ύφεσης και δημιουργίας ανάπτυξης, μπορούμε να πούμε ότι είμαστε μπροστά σ’ έναν δρόμο αλλαγής της οικονομικής κρίσης. Φτάνει βέβαια να ακολουθήσουμε αυτό το δρόμο, είτε θετικά, συμβάλλοντας στην προσπάθεια, είτε παθητικά, μη προβάλλοντας δηλαδή εμπόδια στην εθνική προσπάθεια. Γιατί υπάρχουν και αυτοί, που θεωρούν την εξέλιξη αυτή καταστροφή. Και όχι μόνο αυτό: Καταβάλλουν έντονες προσπάθειες να αποτρέψουν και να ανατρέψουν αυτή την πορεία, έστω και αν αυτό θα σημάνει άμεση καταστροφή. Μάλιστα, θεωρούν αυτούς που κυβερνούν και αγωνίζονται για τη σωτηρία της χώρας, ως «προδότες και αλήτες» (σικ), και την περίοδο που ζούμε ως «κατοχή». Και όχι μόνο αυτό. Με τέτοια τακτική, ενισχύουν το φαινόμενο του νέου «εθνικού διχασμού», χαρακτηρίζοντας όσους είναι υπέρ της λύσης αυτής ισοτίμως ως προδότες, ενώ οι ίδιοι, είναι οι σωτήρες –σε πλήρη αντιστροφή των όρων και των εννοιών. Και αυτό είναι ίσως το ουσιαστικότερο πρόβλημα της χώρας σήμερα.                       

                      Συνελήφθησαν οι ληστές του Μουσείου Ολυμπίας

  Συγκίνηση, ακόμα και πέραν της Ελλάδας, προκάλεσε πέρσι η μεγάλη ληστεία και κλοπή από το Μουσείο Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων, με έφοδο μιας ομάδας αδίστακτων ληστών, 72 αντικειμένων ανεκτίμητης αξίας. Η εξέλιξη της υπόθεσης έδωσε την εντύπωση πως θα έμενε ανεξιχνίαστη, ενώ τα κλοπιμαία ίσως είχαν φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Και ξαφνικά έσκασε ευχάριστα η βόμβα: Συνελήφθησαν οι δράστες της θρασείας ληστείας!* Μπράβο. Η Αστυνομία μας συχνά πυκνά παρουσιάζει μικρές και μεγάλες επιτυχίες, σε μια εποχή που η εγκληματικότητα, η ανομία και γενικά η παραβατικότητα έχουν αναχθεί σε μείζον πρόβλημα της κοινωνίας μας. Αν μάλιστα έλειπαν και κάποιες σοβαρές καταγγελίες για πολύ άσχημη, έως κακουργηματική συμπεριφορά σε βάρος μεταναστών, νόμιμων και παράνομων, η εικόνα της Αστυνομίας μας θα ήταν πολύ καλύτερη.

  * Απίστευτο: Οι δράστες, λένε οι συνήγοροί τους, έκαναν τη ληστεία, αντί να αυκτονήσουν λόγω της οικονομικής κρίσης!  

                 Κλιματική αλλαγή και εξαφάνιση πολιτισμών

   Οι Μάγια δεν είναι ο μόνος γνωστός λαός της Αμερικανικής ηπείρου που ανάπτυξε πολιτισμό, πολύ πριν οι ευρωπαίοι και οι άλλοι λαοί ανακαλύψουν πως, πέραν του Ατλαντικού, υπήρχε ένας άγνωστος κόσμος. Αυτό που είναι ακόμη άγνωστο είναι πώς εξαφανίστηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός και σχεδόν ολόκληρος ο λαός που τον δημιούργησε, αφήνοντας έρημες ολόκληρες πολιτείες και λιθόκτιστα κτίσματα εξαιρετικής τέχνης. Τελικά, η υπόθεση ότι παρατεταμένη κλιματική αλλαγή, συγκεκριμένα ξηρασία κοντά δυο αιώνων και αύξηση της θερμοκρασίας, εξαφάνισαν τα νερά ύδρευσης και άρδευσης αυτού του αγροτικού πληθυσμού, με συνέπεια να χαθεί μεγάλο μέρος του και όσοι επέζησαν να μετοικήσουν σε άλλες περιοχές και ο πολιτισμός τους να σβήσει (γύρω στα 950 μ. Χ.). Αυτή η επιστημονική υπόθεση επιβεβαιώθηκε με νεότερες έρευνες που έδειξαν πόσο μια κλιματική αλλαγή μπορεί να έχει δυσμενείς, έως καταστροφικές συνέπειες για τη ζωή λαών.

  Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με άλλες έρευνες, φαίνεται πως είναι η αιτία για τη μυστηριώδη φθορά και την ουσιαστική εξαφάνιση ενός άλλου πολιτισμού και ενός άλλου λαού, του δικού μας Μινωικού πολιτισμού και των Μινωιτών της Κρήτης. Η έως τώρα πλέον σοβαρή και πιθανή υπόθεση ήταν πως για την εγκατάλειψη και φθορά της Κνωσού, αιτία ήταν μια σφοδρή έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία όντως ήταν από τις καταστροφικότερες ηφαιστειακές εκρήξεις στα ιστορικά χρόνια. Όμως, πρόσφατες έρευνες ξένων πανεπιστημίων, θεωρούν ως η πιθανότερη αιτία της φθοράς του μινωικού πολιτισμού ήταν το …Ελ Νίνιο, αυτό το γνωστό φαινόμενο του μακρινού από την Κρήτη Ατλαντικού ωκεανού. Αυτό το φαινόμενο, λένε οι έρευνες, προκάλεσε πολυετή ανομβρία στην Κρήτη, με αποτέλεσμα ο κόσμος να χαθεί ή να φύγει εκτός Κρήτης, με αποτέλεσμα η ανθούσα επί αιώνες Κνωσός, η Φαιστός και γενικά η Μηνωική Κρήτη να περιπέσει σε φθορά και σε αφάνεια. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η κατά εποχές και για διάφορους λόγους επισυμβαίνουσα κλιματική αλλαγή, είναι δυνατόν να προκαλεί σοβαρά προβλήματα, έως και εξαφάνιση πολιτισμών και λαών. Η ήδη εν εξελίξει κλιματική αλλαγή, τι;    

17-11-12 (Εβδομαδιαία)

                                       Τα φέουδα και οι πατρίκιοι

  Έπρεπε λοιπόν να έρθει η επάρατη τρόικα και τα «μνημόνια της καταστροφής», για να πληροφορηθούμε κάποια απίστευτα πράγματα που συνέβαιναν και εν πολλοίς συμβαίνουν ακόμη; Ένα απ’ αυτά τα θαύματα, χάρη στα οποία καταφέραμε να το βουλιάζουμε το καράβι, είναι το καθεστώς διορισμού, υπαλληλικών συνθηκών, μισθοδοσίας και προ παντός, απολαβής απίστευτου εφάπαξ, των υπαλλήλων της Βουλής. Διορίζονται –τουλάχιστον ως το 2009- με απόφαση του Προέδρου της Βουλής, που διόριζε τους δικούς του, τους δικούς του κόμματός του, τους δικούς των πιο πολλών κομμάτων, γενικά ένα ατέλειωτο πλήθος –άπιαστος σ’ αυτό το σπορ αναδείχθηκε ο  Σιούφας, που διόρισε τη μισή Θεσσαλία στη Βουλή. Αυτοί λοιπόν οι προνομιούχοι υπάλληλοι, συχνά χωρίς κανένα πτυχίο, είχαν το αμετάθετο –αφού η Βουλή αποτελεί αυτόνομο Βουλη-σταν, έπαιρναν 16 μισθούς (!) και, όταν με το καλό έβγαιναν στη σύνταξη, έπαιρναν 8πλάσιο (!!) εφάπαξ, απ’ όσα έπαιρνε ένας κοινός θνητός δ. υπάλληλος.

  Όλα αυτά έπρεπε να έρθει η τρόικα για να τα διορθώσει; Και, όταν ο Στουρνάρας πήρε, πολύ σωστά, απόφαση να εξισώσει τους υπαλλήλους της Βουλής με τους άλλους δ. υπαλλήλους, έγινε πραγματικό πραξικόπημα. Στην πιο κρίσιμη φάση της συζήτησης του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, εν ώρα συζήτησής του με τη διαδικασία του κατεπείγοντος (πολύτιμος χρόνος του οποίου είχε σπαταληθεί για μια ανόητη ονομαστική ψηφοφορία), τότε λοιπόν ο Σύλλογος των υπαλλήλων της Βουλής κήρυξε απεργία, προσπαθώντας έτσι να ματαιώσει την ψήφιση του νόμου. Και όχι μόνο αυτό: Σε μια απίστευτη επίδειξη παράβασης καθηκόντων τους, συνδικαλιστές και άλλοι υπάλληλοι ασχημόνησαν σε βάρος δημοσιογράφων, αλλά και βουλευτών και μόλις αποτράπηκε το μπουκάρισμά τους στην αίθουσα της Βουλής για τη βίαιη διακοπή της συνεδρίασης!

  Απίστευτα φαινόμενα μιας απίστευτης εποχής. Και καλά οι υπάλληλοι, πατρίκιοι της δημοσιοϋπαλληλικής ζωής της χώρας, προνομιούχοι ελέω «μπάρμπα στη Βουλή» είναι, απίστευτα προνόμια απολαμβάνουν, δεν δίστασαν να παραβούν καθήκοντα και υπαλληλική ιδιότητα. Όμως, το πιο απίστευτο και το πιο λυπηρό, είναι ότι βρήκαν μέσα στα κόμματα της Βουλής υποστηρικτές και μάλιστα σφοδρούς: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που όλους τους δικαιολογεί και σε όλους τάζει τα πάντα –ακόμη και οι δικαστικοί έχουν δίκιο!- έκανε αγώνα υπέρ των υπαλλήλων της Βουλής, υποστηρίζοντας δήθεν το αυτοδιοίκητό της. Ο Λαφαζάνης ωρύονταν –ως συνήθως. Το ίδιο και ο Καμμένος. Κι αυτός ωρύονταν, ως συνήθως κι αυτός. Μέχρι που, χτυπιόταν ο Λαφαζάνης, «πώς θα γίνει ψηφοφορία, αφού οι υπάλληλοι απεργούν;».

  Όλο αυτό το σκηνικό του παραλόγου, μαζί βέβαια με όλα όσα ακούστηκαν στη Βουλή, τόσο κατά τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο, όσο και τις επόμενες μέρες για τον προϋπολογισμό, συνθέτουν μια από τις μελανότερες ημέρες του κοινοβουλευτικού βίου της χώρας μας.

           Προειδοποίηση –και παρότρυνση- για λυντσάρισμα!

  Το ακόμη. ωστόσο, μελανότερο, ήταν η «εκ προμελέτης» απειλή –αλλά και παρότρυνση-, του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη, πως «αυτοί που ψήφισαν τα μέτρα, θα εύχονται να περάσουν από Ειδικό Δικαστήριο και να μην έχουν την τύχη του πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Λιβύη» -αυτού του δυστυχούς που όχι μόνο λυντσαρίστηκε από «αγανακτισμένους», αλλά οι δολοφόνοι του ασχημονούσαν δημόσια επί του πτώματός του!

  Αυτά είπε, μεταξύ άλλων ηρωικών, ο Στάθης Παναγούλης, που κατέχεται πάντα από το σύνδρομο του επωνύμου του, προσπαθώντας να κάνει κάτι ηρωικό, όπως ο αδελφός του Αλέκος, του οποίου όμως τη μνήμη συνεχώς προσβάλλει. Και καλά αυτός, είπε αυτά, και τα εννοούσε βέβαια. Οι του ΣΥΡΙΖΑ όμως, τι έκαναν; Κατ’ αρχήν τον χειροκρότησαν όλοι οι παρόντες. Κανείς δε βρέθηκε να τον βάλει σε κάποια τάξη, ούτε και ο κοινοβ. εκπρόσωπος του κόμματος. Πολύ αργότερα, όταν η χώρα είχε παγώσει από μια τέτοια απειλή-πρόκληση, το κόμμα –πιο κόμμα, συνισταμένη των ανεξέλεγκτων συνιστωσών- ψέλλισε ότι ο βουλευτής εξέφρασε προσωπικές απόψεις. Ένα σοβαρό κόμμα, και μάλιστα κόμμα εξουσίας όπως προβάλλει, θα έπρεπε να τον διαγράψει πριν κατέβει από το βήμα.

  Άραγε, κατανοούν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, προς τα πού εξωθούν τη χώρα; Είναι γνωστό ότι τα επεισόδια σε βάρος υπουργών και βουλευτών, επί ΠΑΣΟΚ, οργανώνονταν από τις διάφορες «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ. Και τα «κινήματα» δεν πληρώνω, δεν υπακούω, «αυτή η επένδυση δεν θα γίνει –δες μεταλλεία χρυσού» κλπ. Δεν βλέπουν ότι, έτσι όπως σπρώχνουν πολλοί τα πράγματα, το φάσμα μιας εμφύλιας διαμάχης είναι ορατό; Και αν κάποιοι, και από το αντίθετο άκρο –που είναι έτοιμοι- εφαρμόσουν τις παροτρύνσεις Παναγούλη, τι θα κάνουν; Τέτοια έλλειψη υπευθυνότητας!  

  Επισήμανση: Στο γήπεδο της Τσέλσι στην Αγγλία, ένας φίλαθλος της γηπεδούχου έκανε υβριστικές ρατσιστικές χειρονομίες σε βάρος αντίπαλου έγχρωμου ποδοσφαιριστή. Αποτέλεσμα: Σε λίγο συνελήφθη, παραπέμφθηκε και καταδικάστηκε από το αυτόφωρο σε βαριά ποινή. Αν ήταν εδώ, θα έπαιρνε βραβείο από την ομάδα του. Έχετε αντίρρηση;

          ( Αν υπάρχει πρόβλημα χώρου, παραλείψτε το τελευταίο «επισήμανση»)

24-11-12 (Εβδομαδιαία)

                            Μήπως βλέπουμε μόνο τα δένδρα και χάνουμε το δάσος;

  Η διαθεσιμότητα και περισσότερο η απόλυση κάποιων υπαλλήλων του δημοσίου –έστω και αν είχαν «τρυπώσει» στο δημόσιο με αναξιοκρατικό τρόπο – είναι σοβαρό πρόβλημα, τόσο για τα θύματα, όσο και για όσους άλλους φοβούνται πως αργότερα μπορεί να έχουν την ίδια τύχη. Όμως, στον ιδ. τομέα, κάθε μήνα χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες δουλεύουν με ελάχιστες αμοιβές, έχουν μήνες να πληρωθούν και υπομένουν, με το φόβο ότι διαφορετικά θα βρεθούν στην απέραντη, αλλά και βουβή – λόγω μη δυνατότητας συνδικαλιστικής κάλυψης- τάξη των ανέργων. Γι’ αυτούς ελάχιστοι ασχολούνται. Μήπως, λοιπόν, βλέπουμε τα λίγα δένδρα και χάνουμε το απέραντο δάσος;

                                    Ουδέν κακόν…

  Εικόνες από τα παλιά, μου έφεραν στο νου τα τζάκια που καπνίζουν, ολοένα και περισσότερα, στον Πολύγυρο. Όπως και η ξεχασμένη μυρωδιά του  ξύλου που καίγεται. Αιτία, η στροφή του κόσμου στο ξύλο, και σε άλλες μορφές θέρμανσης, μακράν του πετρελαίου, στις οποίες στρέφεται, λόγω της μεγάλης αύξησης της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Ο κόσμος, μέσα σε συνθήκες πανικού, σπεύδει να λύσει το πρόβλημα θέρμανσης, ξαναβάζοντας τις σόμπες και τις μασίνες στα σπίτια –εκεί όπου υπάρχουν ακόμη τα τζάκια και δεν τα χάλασαν οι ιδιοκτήτες, ως περιττά και άχρηστα. Ταυτόχρονα, ανθεί ξαφνικά το εμπόριο διαφόρων θερμαντικών σωμάτων ξύλου, στην κλασική του μορφή ή ως «πέλετ», σε βαθμό μάλιστα ώστε να δημιουργείται πλήρης σύγχυση στον κόσμο, που δεν ξέρει τι να επιλέξει. Όλα παρουσιάζονται ως θαυματουργά. «Με ένα ξύλο κάνει λουτρό όλο το σπίτι», μας έλεγε προχτές μάλλον αφελής κυρία. Με ένα ξύλο, «λουτρό» ένα διαμέρισμα 120 τετραγωνικά! Μάλλον καλός ο πωλητής.

  Προφανώς, πολλοί θα πέφτουν θύματα κατάλληλων πωλητών που προωθούν διάφορες θαυματουργές σόμπες και άλλους μηχανισμούς θέρμανσης. Έτσι, πολλοί θα πληρώσουν ίσως περισσότερα, απ’ όσα θα έδιναν πριν στο πετρέλαιο.

  Οπωσδήποτε, η στροφή σε άλλες μορφές θέρμανσης, πέραν του πετρελαίου, ιδιαίτερα με ανανεώσιμα ξύλα, είναι ευτυχές αποτέλεσμα της αύξησης της τιμής του μη ανανεώσιμου πετρελαίου. «Ουδέν κακόν, άνευ καλού», που έλεγαν οι αρχαίοι. Όμως, επειδή και «ουδέν καλόν άνευ κακού» επίσης, πρέπει να επισημάνω αυτό που συμβαίνει σε ανησυχητικό βαθμό: Η λαθροϋλοτόμηση, τόσο σε δασικά δένδρα, όσο και σε αγροτικές καλλιέργειες, όχι μόνο σε εγκαταλειμμένους ελαιώνες, αλλά συχνά και σε φροντισμένες καλλιέργειες. Τώρα μάλιστα που υπάρχουν τα γρήγορα αλυσοπρίονα και τα 4Χ4 αυτοκίνητα, ούτε καταλαβαίνεις πότε εξαφανίζονται ολόκληρα δένδρα. Πιο πολύ βέβαια τα κομμένα και έτοιμα ξύλα, αν τα έχεις εκτός σπιτιού! Έχω προσωπική πείρα. Γι’ αυτό, φυλάξτε τα ξύλα, στο μπαλκόνι ή και στο …σαλόνι σας, γιατί …πετάνε! Κι αν πετάξουν, μην πάτε καν για καταγγελία. Το πολύ να δώσετε 100 ευρώ για μήνυση, που κι αυτά θα …πετάξουν, χωρίς αποτέλεσμα.

  Είπαμε: «Ουδέν κακόν…», αλλά και «ουδέν καλόν…».    

   Επι-σημάνσεις: Αντιγράφω από ΤΑ ΝΕΑ: 1. «ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΡΑΥΤΑ»: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον χρυσαυγίτη, ο οποίος κακοποιεί έναν μελαψό μικροπωλητή στη Ραφήνα και στον συνδικαλιστή της ΠΟΕ-ΟΤΑ, ο οποίος προπηλακίζει τον γερμανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη; Καμία! Η βία είναι φασιστική, από όπου κι αν προέρχεται. Οι χθεσινές εικόνες ντροπής έκαναν τον γύρο του κόσμου, διαμορφώνοντας για την Ελλάδα μία εικόνα μίνι Λιβύης, όπου σήμερα οι ξένοι διπλωμάτες και αύριο οι ξένοι τουρίστες καλά θα κάνουν να κλείνονται στο ξενοδοχείο τους! Επειδή όμως η Ελλάδα δεν είναι αυτή που θέλει να παρουσιάζει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, η Αστυνομία οφείλει να αναγνωρίσει και να οδηγήσει πάραυτα ενώπιον της Δικαιοσύνης όσους πρωτοστάτησαν στα θλιβερά επεισόδια (σημ.: και όμως οι δράστες αυτοί βρήκαν υποστήριξη, όχι μόνο από τους συναδέλφους τους, αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους ονομάζει «αγωνιστές» και τους δικαιολογεί απόλυτα! Μάλλον, βρίσκεται πίσω τους.).

  2. «Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ»: « Κατάκτηση για το ελληνικό πανεπιστήμιο αποτελεί η χθεσινή εκλογή του διακεκριμένου καθηγητή του Κέμπριτζ Ρίτσαρντ Χάντερ ως προέδρου του Συμβουλίου Διοίκησης του Αριστοτελείου. Αποτελεί ταυτόχρονα η εκλογή του –όπως και εκείνη σημαντικών ελλήνων καθηγητών του εξωτερικού στο Πανεπιστήμιο Κρήτης –την πρώτη μεγάλη δικαίωση του νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτές οι εξελίξεις θα έπρεπε να οδηγήσουν σε δεύτερες σκέψεις τις ολιγάριθμες ομάδες (και όσους τους υποκινούν) οι οποίες επιχειρούν, συχνά δια της βίας, να εμποδίσουν τις εκλογές στα πανεπιστήμια. Αλλά, βεβαίως, ουδόλως τους πτοούν: οι άνθρωποι κρατούν δέσμιο είτε της ιδεοληψίας τους είτε των συμφερόντων τους το ελληνικό πανεπιστήμιο. Και πρέπει πλέον να αντιμετωπίσουν τον νόμο!».

  …………..

Χρόνη Μίσιο, στο καλό. Έφυγες, Μένει ζωντανή η μνήμη σου και το παράδειγμα της ζωής σου.

10-11-12(Εβδομαδιαία)

                   Ψηφίζονται τα μέτρα;

  Στη Βουλή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και όλα μαζί σε ένα άρθρο, ψηφίζονται (;) στη Βουλή τα νέα, επώδυνα, μέτρα, τα οποία επέβαλαν οι δανειστές μας, ως προϋπόθεση για την εκταμίευση της μεγάλης δόσης του δανείου, χωρίς το οποίο η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Οι εκτιμήσεις είναι ότι τελικά τα μέτρα θα ψηφιστούν, αλλά με απώλειες, ειδικά από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, που τόσο βάρος έχει σηκώσει τρία χρόνια τώρα. Η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε το «στρίβειν δια του ¨παρών¨», θέση κατανοητή, αλλά όχι εύκολα αποδεκτή. Μπήκε η ΔΗΜΑΡ στα δύσκολα, ήξερε τις υποχρεώσεις της χώρας, έπρεπε να κολυμπήσει. Παρά την παραμονή της στην κυβέρνηση, η συνοχή και το κύρος της αποδυναμώνονται.

  Τελικά, ελπίζουμε να φτάσουμε στη δόση του δανείου, να οδεύσουμε μπροστά, με την ελπίδα πως η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της. Κάθε άλλο ενδεχόμενο, θα είναι καταστροφικό.

                       Εκλογές(!) θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ

  Οι ερασιτεχνισμοί του ΣΥΡΙΖΑ είναι για όσκαρ. Η συνταγή του απλή και …ευχάριστη: καταγγελία του μνημονίου, μονομερής διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, καμιά επιβολή μέτρων, καμιά περικοπή αλλά πρόσθετες παροχές και άλλα τέτοια ταχυδακτυλουργικά και μαγικά –που κάποιοι εμείς, οι αχάριστοι και μαζοχιστές, δεν σπεύδουμε να αποδεχτούμε την πολιτική αυτή και όλοι μαζί προτιμούμε να …αυτοκτονήσουμε!

  Βέβαια, κάποιες στιγμές μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αναλογιζόμενοι τι υπόσχονται, εκδηλώνουν κάποιες θέσεις ειλικρίνειας. Ο Α. Αλαβάνος είχε πει προεκλογικά πως καλά θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να παραδεχτεί πως η στρατηγική του οδηγεί στη δραχμή, και αυτή τη δήλωση εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ την έπνιξαν.  Προχτές πάλι ο Π. Λαφαζάνης  ομολόγησε ότι «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», βλέποντας ρεαλιστικά τι θα μπορούσε να γίνει στην περίπτωση που ο Τσίπρας γινόταν πρωθυπουργός(!) και διάφοροι γύρω του, από τις από δω και από κει συνιστώσες γίνονταν υπουργοί, ενώ τα  κρατικά ταμεία θα ήταν άδεια κλπ. Παγωμάρα από τη δήλωση Λαφαζάνη, που κάθε άλλο παρά μετριοπαθής είναι. Έτσι, για να δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είναι έτοιμος να κυβερνήσει, ξαφνικά το μπουμπούνισε: Ζητάμε εκλογές, για να δώσει τη λύση ο λαός! Η λύση που έδωσε ο λαός πριν λίγους μήνες, δυο φορές μάλιστα, δεν ήταν λύση. Θέλουμε νέα λαϊκή ετυμηγορία.

  Αυτοί είναι απίστευτοι ερασιτεχνισμοί. Και όσο γίνονταν από ένα περιθωριακό κόμμα του 3 και 4%, δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία. Τώρα που γίνεται από ένα κόμμα που ίσως και να κυβερνήσει, έχουν τεράστια σημασία. Λίγη υπευθυνότητα δεν βλάπτει.

        Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε και να ανησυχήσουμε περισσότερο;

  Αντιγράφω από καταχώρηση στο Nooz.gr της 5-11ου: « Όταν το σχολείο γέμισε συνθήματα «έξω οι ξένοι» και «αίμα τιμή», δεν τρόμαξα. Εκείνοι τα έγραφαν νύχτα και το επόμενο βράδυ τα σβήναμε εμείς. Ούτε όταν είδα τη σβάστικα στα θρανία τρόμαξα. Ούτε καν όταν άρχισαν να χαιρετούν με το ναζιστικό χαιρετισμό τούς καθηγητές τρόμαξα. Αλλά τώρα που ο φίλος μου αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο γιατί τον έδειραν κι έγραψαν συνθήματα έξω από το σπίτι του, ε, ναι, τώρα έχω τρομάξει…» (Αλέξανδρος, 16 χρονών, μαθητής Λυκείου στο Ν. Ηράκλειο Αττικής).

  Μήπως, ακόμα περισσότερο από το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και τα μέτρα που επιφέρει η αντιμετώπισή του, αυτά τα φαινόμενα  φασιστικών εκδηλώσεων, πρέπει να μας ανησυχήσουν περισσότερο; Και να προβληματίσουν όσους παρέχουν, με την ψήφο τους, πολιτική δύναμη και κάλυψη, στους υπεύθυνους αυτών των φαινομένων;

               ΗΠΑ: Ομπάμα και πάλι. Ευτυχώς.

  Μπορεί κάποιος να πει ότι, σιγά τώρα να μην χολοσκάω για το ποιος θα γίνει πρόεδρος στις ΗΠΑ. Άλλωστε, όλοι το ίδιο είναι. Και όμως. Και μας νοιάζει, και δεν είναι όλοι το ίδιο. Βέβαια, ορθώς αποκαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ «πλανητάρχης» και ασφαλώς ο κάθε πρόεδρος υπηρετεί, πριν απ’ όλα, τα αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη –ίσως και πέραν αυτού. Όμως, η διαφορά Ομπάμα –Ρόμνεϊ είναι τεράστια. Όχι μόνο γιατί, κατά τον (δεξιό) «Εκόνομιστ» «ο άνθρωπος δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά», εννοώντας τον Ρόμνεϊ, αλλά γιατί ο ρεμπουπλικάνος υποψήφιος είναι συντηρητικότατος, (δικός του υποψήφιος: Όχι σε έκτρωση γυναίκας, έστω και αν είναι θύμα βιασμού, αφού ο βιασμός ήταν …θέλημα Θεού»!).

  Έτσι, στις ΗΠΑ αποφεύχθηκε το χειρότερο. Έστω και πολύ δύσκολα, ο αμερικανικός λαός έκανε σωστή επιλογή. Το καλύτερο –ή το μη χειρότερο- για όλους μας.

                        Χολομώντας: …αντίδοτο στην κρίση

  Άσχετα με τα οικονομικά και κοινωνικά μας προβλήματα ή, σωστότερα, εξ αιτίας αυτών των προβλημάτων, μια άνοδος ως τον φθινοπωρινό Χολομώντα είναι μια αισθητική απόλαυση, ικανή να εξαφανίσει, έστω και προσωρινά, τις ομίχλες του μυαλού και τις βιοποριστικές μας στεναχώριες. Αποφασίστε το.