22-9-12 (Εβδομαδιαία)

                     Μικρασία: 90 χρόνια

  Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη φέτος, κλείνουν 90 χρόνια από την ελληνική περιπέτεια στη Μικρασία, που άρχισε ως κορύφωση της υλοποίησης των ελληνικών ονείρων και της Μεγάλης Ιδέας και κατέληξε στην Καταστροφή και στον ξεριζωμό 1,5 εκατ. Ελλήνων και την ανταλλαγή των πληθυσμών. Η απόσταση από τις 2 Μαΐου 1919, όταν ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη, ως το δεύτερο μισό του Αυγούστου 1922, όταν καταρρέει το ως τότε νικηφόρο ελληνικό στρατιωτικό μέτωπο και ακολουθεί η συρροή του πληθυσμού στη Σμύρνη, όπου ζητά σωτηρία και τρόπο φυγής προς την Ελλάδα, οι σφαγές, αλλά και η καταστροφή αυτής της πανέμορφης πολιτείας από την φοβερή πυρκαϊά, είναι όσο τα ουράνια με τα τάρταρα.

  Βέβαια, ενδιάμεσα είχαν προκύψει δυο σημαντικά γεγονότα: Η υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, κορυφαίο επίτευγμα της ελληνικής πολιτικής και υπερδικαίωση των πόθων του Έθνους, τον Αύγουστο του 1920, αλλά και το κορυφαίο λάθος του ελληνικού λαού, να καταψηφίσει, το Νοέμβριο του ’20, τον πρωτεργάτη των επιτυχιών Βενιζέλο και όχι μόνο να δώσει την τύχη του Έθνους στους ανίκανους αντιπάλους του, αλλά και να ανατρέψει τις συμμαχικές ισορροπίες, με αλλαγή στάσης ιδιαίτερα της Γαλλίας, που επέτρεψαν έτσι σον Κεμάλ να ανδρωθεί στρατιωτικά και να νικήσει τελικά τους «εισβολείς»΄Ελληνες.

  Τη στρατιωτική καταστροφή ακολούθησε η «μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή», αυτή της ανταλλαγής των πληθυσμών, που έφερε στην Ελλάδα όλο τον όγκο των Ελλήνων της Μικρασίας, τους Πρόσφυγες, που κατάφεραν όμως, ξεκινώντας από το μπόγο που κουβαλούσαν, αλλά κυρίως από την ψυχική και πνευματική τους δύναμη, να ριζώσουν στους νέους τόπους τους και να τους μετατρέψουν σε στολίδια και εστίες προόδου, ενώ τον Ιούλιο του 1924 υπογράφηκε η τελική πράξη, η Συνθήκη της Λωζάννης.

            Τσίπρας: Έχουν δίκιο όλοι, είμαστε με όλους, ψηφίστε μας

  Τελικά, ή εμείς οι προσκυνημένοι είμαστε ανόητοι, ή εκείνοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι έξυπνοι και αγωνιστές.  Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, στις τελευταίες εκλογές, αποδέχτηκε να συνεχίσει η χώρα την προσπάθεια να αποφύγει τη χρεοκοπία, να εξασφαλίσει το πακέτο διάσωσης –καταβάλλοντας το βαρύ, συμφωνημένο ωστόσο, τίμημα- προσπαθώντας παράλληλα να εξαλείψει τους όντως βαρείς όρους της συμφωνίας. Αυτό το ψήφισε ο ελληνικός λαός. Μπορεί οι εκτός κυβέρνησης να μη συμφωνούν, αλλά δε μπορούν να αγωνίζονται με κάθε τρόπο να μην εφαρμοστεί η πολιτική της κυβέρνησης συνεργασίας, την οποία ψήφισε ο λαός.

  Όμως, για να γίνει καλόπιστη συζήτηση, ας συζητήσουμε τις θέσεις της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα βέβαια του επίδοξου να κυβερνήσει ΣΥΡΙΖΑ. Μας είπε ο Τσίπρας: «Θα ζητήσουμε ακύρωση του μνημονίου, μορατόριουμ πληρωμής τόκων, διαγραφή μέρους του χρέους» κλπ. Επίσης, θα καταργήσει όλα τα μέτρα: Όχι περικοπές, αντίθετα αυξήσεις, όχι απολύσεις, αντίθετα προσλήψεις, αυξήσεις σε όλα –Υγεία, Παιδεία, Κοινων. Πρόνοια κλπ. Συνηγορία σε όλα τα αιτήματα των πάντων. Καμιά καταδίκη της πληγής, που είναι η φοροδιαφυγή (αντίθετα, και η ταβερνιάρισσα της Ύδρας, και όσοι εισπράττουν χωρίς να πληρώνουν φόρο, όλοι δικαιολογούνται, αφού δεν εισπράττεται πρώτα η μεγάλη φοροδιαφυγή κλπ.).

  Όλα αυτά που απλόχερα μοιράζει ο νεόπλουτος ΣΥΡΙΖΑ, απαιτούν βέβαια χρήματα πολλά. Πού θα τα βρει; Ε, αυτό είναι μια λεπτομέρεια, που την αντιπαρέρχεται χωρίς ξεκάθαρη απάντηση –αφού βέβαια δεν υπάρχει απάντηση. Να μην επιβάλεις μέτρα και ταυτόχρονα να κάνεις παροχές, αυτό είναι ένα θαύμα. Βέβαια, είναι το μορατόριουμ πληρωμής τόκων. Αυτό που …θα επιβάλει στους Ευρωπαίους, τους κακούς τοκογλύφους δανειστές, να μας χορηγήσουν.

  Αυτά, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν θέματα για ανέκδοτα. Να οδηγείσαι «αύτανδρος» στον βυθό της χρεοκοπίας και παράλληλα να κατηγορείς τους άλλους ότι χρεοκοπούν τη χώρα, αυτά θα ήταν για αστεία, αν δεν ήταν πολύ σοβαρά. Κρίμα. Η χώρα χρειάζεται σήμερα μεγαλύτερη υπευθυνότητα.

              Ελαιοπαραγωγή: πλούσια, αλλά…

  Πλούσια η εφετινή ελαιοπαραγωγή της Χαλκιδικής. Παντού οι ελαιώνες,  φορτωμένοι καρπό. Χαίρεσαι να βλέπεις τα λυγισμένα κλωνάρια. Όμως…

   Όμως, υπάρχουν διάφορες «λεπτομέρειες»: Κυρίως το μέγεθος της ελιάς. Ο πολύς καρπός και η παρατεταμένη ξηρασία, δεν άφησαν τον καρπό να χοντρύνει. Έτσι, η διάθεση της παραγωγής θα είναι δύσκολη. Κι αυτό για δυο λόγους: Ο πρώτος είναι η ρύθμιση της τιμής ανάλογα με το μέγεθος. Γιατί; Η ποιότητα, η γεύση και η θρεπτική αξία αυτού του ευλογημένου προϊόντος, δεν έχει να κάνει με το μέγεθος. Και όμως, το μέγεθος καταντά πρώτο στοιχείο «ποιότητας». Το δεύτερο είναι, πού και ποιος καθορίζει τις τιμές. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι παραγωγοί περιμένουν να ανακοινωθούν οι τιμές. Ποιοι θα τις καθορίσουν; Δεν θάπρεπε έγκαιρα, και με συμμετοχή των οργανώσεων των παραγωγών, με τη σύμπραξη βέβαια της κοινής λογικής, να καθορίζονται οι τιμές; Και όχι να αποφασίζονται σε αόρατα νυκτοσυμβούλια και απλά να ανακοινώνονται;      

  

15-9-12 (Εβδομαδιαία)

              «Αγαπητέ» φοροφυγά, γιατί με κλέβεις;

    Το έχω γράψει πολλές φορές, πως η γενεσιουργή αιτία των δεινών οικονομικών, και άρα κοινωνικών προβλημάτων της χώρας, είναι η φοροδιαφυγή.. Το ύψος της εκτιμάται, κατά μέτριους υπολογισμούς, σε κοντά 30 δις ευρώ το χρόνο. Είναι φανερό πως, έστω και το μισό από το τεράστιο αυτό ποσό να εισπράττονταν, η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα χρέους. Καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως, όταν για τα περίφημα 11,5 δις γίνεται αυτός ο χαμός κι αυτό το πετσόκομμα, πόση πρακτική αξία θα είχε η είσπραξη των φόρων και των υποχρεώσεων όλων μας, απέναντι στην πολιτεία. Και όταν, λόγω μείωσης εσόδων –που είναι βασικά αποτέλεσμα της αποφυγής πληρωμής των φόρων, με χίλιους τρόπους- δημιουργείται μια οποιαδήποτε, μικρή ή μεγάλη, «τρύπα» στον προϋπολογισμό, τότε, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της τρόικας, καλούμαστε όλοι εμείς να πληρώσουμε για να κλείσουμε αυτή την τρύπα.

  Αν, λοιπόν, αγαπητέ φοροφυγά, κάποτε η πράξη σου δε φαινόταν να έχει αυτό το άμεσο για μένα αποτέλεσμα, τώρα πλέον έχει. Αυτά που εσύ κλέβεις, τα πληρώνω ΕΓΩ. Και δεν εννοώ μόνο τους μεγαλοφοροφυγάδες, για τους οποίους οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν ευθύνη να αντιμετωπίζουν. Εννοώ και τους δήθεν μικρούς, αυτούς που καθημερινά συναντάμε γύρω μας και οι οποίοι, λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος, ελάχιστοι αποδίδουν στο δημόσιο τον ΦΠΑ που εισπράττουν. Υποχρεωμένοι να κόβουν αποδείξεις, αποφεύγουν με χίλιους τρόπους να το κάνουν. Ειδικά αν πρόκειται για μικροποσά. Που ωστόσο, όλα μαζί, δίνουν τεράστια ποσά, που δεν φτάνουν ποτέ εκεί που πρέπει, δηλαδή στον έρμο δημόσιο κορβανά. Όσο για τους κάθε είδους τεχνικούς, εκεί γίνεται πρόκληση. Ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, οικοδόμοι και κάθε λογής τεχνίτες, που οι πιο πολλοί εισπράττουν σημαντικά ποσά –μεγαλύτερα πάντως από τον συνήθη μισθό εργαζόμενου- δεν δίνουν ποτέ σχεδόν απόδειξη. Και γιατί να δώσουν, αφού κανείς δεν τους ελέγχει; Να επικαλεστούμε τον πατριωτισμό τους; Μα στην Ελλάδα πατριωτισμός είναι η μαγκιά. Το απέδειξαν τα περιστατικά της Ύδρας. Και τα κόμματα που υποστήριξαν φοροφυγάδες και συμπαραστάτες.

                 Κινδυνεύει η Δημοκρατία

  Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει πως η Χρυσή Αυγή βρίσκεται με δημοκρατικές διαδικασίες στη Βουλή. Δυστυχώς βέβαια, αλλά πολλές χιλιάδες Έλληνες τους σταύρωσαν μεγαλοπρεπώς. Ιστορικό λάθος, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Από την άποψη αυτή, πρέπει να τους δεχτούμε ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Με μια προϋπόθεση: Πως και οι της Χ. Α. θα αποφασίσουν να συμπεριφερθούν ως κοινοβουλευτικό κόμμα. Ως νόμιμο δημοκρατικό κόμμα. Και ένα νόμιμο δημοκρατικό κόμμα, σέβεται κατ’ αρχήν τη νομιμότητα. Και όσα κάνει το κόμμα αυτό δείχνει το εντελώς αντίθετο. Οι έφοδοι σε πανηγύρια, ο έλεγχος αδειών από τους ξένους μικροπωλητές και η καταστροφή της πραμάτειας τους, είναι επιεικώς απαράδεκτα. Όπως και η βία και οι κάθε λογής επιθέσεις εναντίον συλλήβδην όλων των ξένων, δεν είναι ίδιον πολιτισμένου και δημοκρατικού κράτους. Στα τόσα προβλήματα της η χώρα, δεν αντέχει να αντιμετωπίσει και προβλήματα δημοκρατίας. Ελπίζουμε το κόμμα της ΧΑ να πολιτευτεί ως πραγματικό κοινοβουλευτικό κόμμα. Αν όχι, θα προκαλέσει τη γενική αντίδραση της κοινής γνώμης. Και τη οργή της.

  Βέβαια, θα πρέπει να δεχτούμε πως τα προβλήματα που αφορούν τους παράνομους μετανάστες, όπως και το παραεμπόριο που γίνεται (και) από αυτούς, είναι σοβαρά και πρέπει με σοβαρότητα να αντιμετωπιστούν από την πολιτεία. Γιατί εκεί που φαίνονται κενά των αρμοδίων, σπεύδουν να τα εκμεταλλευτούν οι χρυσαυγίτες. Χρέος της υπεύθυνης πολιτείας είναι να κάνει το δικό της καθήκον.

              «Συνταγματικά κατοχυρωμένες αποδοχές»

  Μέσα στο γενικό ξεσηκωμό λόγω των σκληρών μέτρων που αποφασίζονται, είναι και οι κινητοποιήσεις των δικαστικών. Έχουν δίκιο βέβαια να διαμαρτύρονται, αφού από το ρετιρέ της αμοιβής των εργαζομένων στο ελληνικό δημόσιο, πέφτουν σε κατώτερους ορόφους –πλην και πάλι εξακολουθούν να βρίσκονται πατώματα πάνω από τον μ.ό. των εργαζομένων ΠΕ. Κι αυτό γιατί είναι γνωστό πως η διαμόρφωση των αποδοχών των δικαστικών, είναι εν πολλοίς αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων, τις οποίες πήραν φυσικά κάποιοι …δικαστικοί, για λογαριασμό όλου του κλάδου τους. Και στο σκεπτικό τους επικαλούνταν ακριβώς το Σύνταγμα, την ερμηνεία του οποίου έκαναν οι ίδιοι. Αυτές τις αποφάσεις αποκαλούν «συνταγματική κατοχύρωση» των αποδοχών τους, πλην όμως καλά θα κάνουν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και να δουν πόσο χαμηλά πέφτουν οι αποδοχές άλλων, επίσης ΠΕ εργαζομένων στο δημόσιο, που κι αυτών οι αποδοχές είναι κατοχυρωμένες από νόμους και διατάξεις, που όμως αλλάζουν εν μια νυκτί. Σε εποχές γιγαντουμένης ανεργίας και περικοπής αποδοχών, καλά θα κάνουν κάποιοι υψηλά αμειβόμενοι να μιλάνε λιγότερο.    

25-8-12 (Εβδομαδιαία)

              Η πρώτη δοκιμή της επαναδιαπραγμάτευσης

  Και τα τρία κυβερνητικά κόμματα συμφωνούν πως πρέπει να γίνει προσπάθεια για τροποποίηση προς το καλύτερο των «επαχθών όρων» των δανειακών μας συμβάσεων με τους δανειστές μας. Την πρώτη προσπάθεια επιχειρεί ο πρωθυπουργός αυτή την εβδομάδα, επισκεπτόμενος πριν απ’ όλα την αντιπαθή φράου Μέρκελ, κέρβερο της λιτότητας που μας έχει επιβληθεί και στη συνέχεια τον Γάλλο πρόεδρο Ολάν, του οποίου οι θέσεις είναι πιο ανθρώπινες και πιο προσιτές πολιτικά. Το αίτημα του πρωθυπουργού, λογικό όπως φαίνεται και στον πιο απλό πολίτη, είναι μια διετής επιμήκυνση του χρόνου εφαρμογής των μέτρων προσαρμογής, ώστε να ελαφρυνθεί το βάρος των επιπτώσεων στον κόσμο. Οι προβλέψεις δεν είναι ευοίωνες και το καλάθι είναι μικρό, και πιθανότατα ο κ. Σαμαράς να γυρίσει με άδειο καλάθι.

                        «Η χρεοκοπία όπλο των φτωχών»

  Εν τω μεταξύ σάλος έχει ξεσπάσει από τις δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι εκφράζονται επί παντός με τη λογική του μικρού κόμματος διαμαρτυρίας του 4,5%, ενώ ήδη είναι αξιωμ. Αντιπολίτευση και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν. Ιδιαίτερα η δήλωση του γνωστού στελέχους Παναγ. Λαφαζάνη, πως «η χρεοκοπία είναι όπλο των φτωχών και δεν πρέπει να είναι μπαμπούλας», ήταν φυσικό να ξεσηκώσει τον πολιτικό κόσμο και να προκαλέσει κατηγορίες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στα σχέδιά του την πτώχευση της χώρας, προβάλλοντάς την ως όπλο των φτωχών και άρα ως λύση του προβλήματός της. Στηρίχθηκαν ακόμη απόψεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα εργάζεται υπέρ της χρεοκοπίας, γι’ αυτό και πολεμά  τις προσπάθειες παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη κλπ.

  Πέραν αυτού ακούστηκαν και άλλες δηλώσεις (Κουράκη, Σκουρλέτη κλπ) πολύ κοντά στη δήλωση Λαφαζάνη, αλλά και άλλες (Δρίτσα) που επιδοκίμαζαν τα αίσχη της Ύδρας, οι οποίες συνιστούν  τον χώρο αυτό ως μια πολιτική Βαβέλ, και προκαλούν εύλογα την ανήσυχη απορία: Τι θα κάνουν αν κυβερνήσουν; Ποιανού πολιτική θα ακολουθήσουν;

                      Η επανάσταση των Υδραίων

  Μέσα σ’ όλα αυτά, τα περιστατικά που συνέβησαν στην Ύδρα, ξεσκεπάζουν το αποτρόπαιο πρόσωπο της φοροδιαφυγής, η οποία έχει καταστεί η κύρια αιτία της αποτυχίας των μνημονίων, αφού τεράστιοι πόροι χάνονται για το δημόσιο και τις μαύρες τρύπες που προκαλούνται, οι κυβερνήσεις –υπό την σπάθη της τρόικας- τις καλύπτουν με όλο και νέα βάρη σε βάρος του κόσμου. Και καλά, οι υπεύθυνοι της ταβέρνας της Ύδρας δεν έκοβαν αποδείξεις και οι ελεγκτές τους συνέλαβαν, κατά τις επιταγές του νόμου, αυτό που κάνει ελεεινή εντύπωση ήταν η συνάθροιση υποστηρικτών τους, η βιαιοπραγία κατά των αστυνομικών, η χρησιμοποίηση ΜΑΤ τελικά και βέβαια οι εικόνες και τα ρεπορτάζ έκαναν τον γύρο του κόσμου παρουσιάζοντας τους  πολίτες της Ελλάδας ότι όχι μόνο δεν πληρώνουν φόρους, αλλά και με βία εμποδίζουν τις αρχές να επιβάλουν τον νόμο, στις σπάνιες περιπτώσεις που τον επιχειρούν. «Να γιατί χρεοκοπεί η Ελλάδα», γράφει το Σπήγκελ και τα άλλα ΜΜΕ στη Γερμανία και παντού αλλού. Έχουν μήπως άδικο;

             «Ιδεολόγοι» ληστές και δολοφόνοι

  Εν αρχή οφείλουμε, νομίζω, να αποδώσουμε ευχαριστίες και συγχαρητήρια στην ελληνική Αστυνομία, για τις επιτυχίες της να ανακαλύψει και να συλλάβει τους αυτουργούς δυο απεχθών εγκλημάτων που έγιναν, σε σύντομο χρόνο το ένα από το άλλο, στον ίδιο τόπο, το πανέμορφο νησί της Πάρου: Αυτό της άγριας κακοποίησης του νεαρού κοριτσιού από τον λαθρομετανάστη Πακιστανό, κι εκείνο της ληστείας της τράπεζας και τη δολοφονία του οδηγού ταξί, που προσέτρεξε να βοηθήσει στη σύλληψη των δραστών. Εκεί που τα εγκλήματα αυτά φαίνονταν κατ’ αρχήν σκοτεινά και ανεξιχνίαστα, η Αστυνομία, δρώντας με μεθοδικότητα και επαγγελματισμό, έφτασε γρήγορα σε συλλήψεις, προκαλώντας την ικανοποίηση του κόσμου που διαπιστώνει πως, μια τουλάχιστον δημόσια υπηρεσία στη χώρα μας, δρα αποτελεσματικά, έστω και αν δε μπορεί να αστυνομεύσει και να προλάβει το πλήθος των παραβάσεων που συμβαίνουν στην πατρίδα μας.

  Από τη σύλληψη ωστόσο του Θεοφίλου και από το γεγονός ότι αυτός είναι ηγετικό στέλεχος της συμμορίας των λεγόμενων «πυρήνων της φωτιάς» -τι ανόητος τίτλος!-, προκύπτει ότι οι δήθεν «ιδεολόγοι επαναστάτες», αυτοί που εγκληματούν για αλλάξουν δήθεν την κοινωνία προς το καλύτερο, δεν είναι παρά κοινοί εγκληματίες, που ληστεύουν πριν απ’ όλα για πάρτη τους και που δολοφονούν με ευκολία, όχι μόνο τα δήθεν όργανα του «Συστήματος» - αστυνομικούς κλπ-, αλλά χωρίς δισταγμό σκοτώνουν αθώους πολίτες.

            Η καταστροφή της Χίου

  Επανάληψη, επί το χειρότερο, της γνωστής ιστορικής καταστροφής της Χίου, γίνεται αυτές τις μέρες στο ιστορικό και πανέμορφο νησί. «Υπάρχουν ενδείξεις, αν όχι αποδείξεις για εμπρησμό εκ προθέσεως», δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός. Πού πάει ο νους μας; Εκεί …κοντά. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά.   

28-7-12 (Εβδομαδιαία)

                                               «Ιουλιανά»

   Ο Ιούλιος δεν είναι καλός μήνας για την πρόσφατη ελληνική ιστορία. Ιδιαίτερα ο Ιούλιος του ’65 και ο Ιούλιος του ’74. Το ’65 είχαμε το βασιλικό πραξικόπημα, που οδήγησε τελικά στη χούντα του ’67, η οποία και οδήγησε στην τουρκική εισβολή του Ιουλίου 1974 και στη διχοτόμηση της Κύπρου. Δε φταίει βέβαια ο μήνας ούτε οι συνήθεις καύσωνές του, φταίνε οι άνθρωποι, οι δολοπλόκοι της πολιτικής και οι αυτόκλητοι σωτήρες, αυτές οι δυο μεγάλες πληγές της φυλής.

    Η …σφαγή των φωνηέντων! Δημιουργούμε ανύπαρκτους κινδύνους

               και αγνοούμε τους υπαρκτούς

  Αυτή η ιστορία, με την δραματική επίκληση κινδύνων  αφανισμού της εθνικής μας γλώσσας, αλλά και της ίδιας της φυλής και του έθνους μας!, που βγήκε από τη δημοσίευση δραματικής αλλά και επαναστατικής επιστολής μιας δασκάλας από τη Ραφήνα και, περισσότερο, η έκταση που πήρε με την επαναδημοσίευσή της από διάφορες ιστοσελίδες και μπογκ, είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της απώλειας πνευματικών και ιδεολογικών ερεισμάτων που μας κατέχει, αλλά και της στρεύλωσης της πραγματικότητας και τη δημιουργία φανταστικών κινδύνων, που χαρακτηρίζει την εν γένει συλλογική μας συμπεριφορά τελευταία.

  Η δασκάλα της Ραφήνας, έκανε δυο θεμελιώδη λάθη. Το πρώτο –γκάφα, αφού είναι διδάσκουσα- ήταν ότι, κρίνοντας το νέο βιβλίο Γραμματικής της Ε΄-ΣΤ΄ Δημοτικού, που γράφηκε από ομάδα ειδικών επιστημόνων, διαπίστωσε ότι τα γνωστά 7 φωνήεντα της ελληνικής γλώσσας, έχουν γίνει …5! Λοιπόν; Έκλεψαν, εξαφάνισαν 2 ολόκληρα φωνήεντα! Να η συνωμοσία εναντίον της γλώσσας και του έθνους! Η γκάφα της συναδέλφισσας είναι ότι δεν κάνει, ως οφείλει, διάκριση ανάμεσα στους φθόγγους και στα γράμματα. Οι φθόγγοι (οι ήχοι, οι φωνούλες) των φωνηέντων, είναι πράγματι 5 (a, i, e, o, u –όπως γράφονται στη γλωσσολογία), και τα γράμματα που τους παριστάνουμε στο γραπτό λόγο είναι 7 (α, ε, ι, ο, υ, ω, αλλά και τα διγράμματα (δίψηφα) αι, ει, οι, υι, ου. Φθόγγοι είναι οι φωνές, όπως ακούγονται στον προφορικό λόγο και αυτές οι φωνές είναι πέντε και αποτυπώνονται στο γραπτό λόγο με τα γράμματα, που δεν αλλάζουν βέβαια τη φωνή, τον ήχο.

  Αυτά είναι στοιχειώδη, υπήρχαν σε όλες τις γραμματικές και ασφαλώς θα υπάρχουν και στο νέο βιβλίο –προσωπικά δεν το είδα ακόμη. Αν λοιπόν είναι άγνοια από την πλευρά της δασκάλας, αυτό είναι απαράδεκτο. Αν πάλι είναι σκόπιμη διαστρεύλωση, προκειμένου να στηθεί ένας φανταστικός κίνδυνος που δήθεν απειλεί τη γλώσσα και το έθνος μας, δυο φορές απαράδεκτο.

  Η άλλη πλευρά του ζητήματος, είναι η καταγγελία από μέρους της, κατά δραματικό μάλιστα τρόπο, του καταχθόνιου δήθεν σχεδίου κατά της πατρίδας, αλλά πιο πολύ η αστραπιαία διασπορά του κειμένου από τα διάφορα ηλεκτρονικά μέσα, με την ευκολία με την οποία καταχωρούνται και επαναλαμβάνονται, πάντα μάλιστα διογκωμένες, τέτοιες «καταγγελίες». Ως εάν αποκαλύφθηκε η μέγιστη συνωμοσία! Και, αν και εκατοντάδες γλωσσολόγοι και σχετικοί πανεπιστημιακοί, πήραν θέση και «άδειασαν» τη δασκάλα, οι γλωσσαμύντορες, οι υπερεθνικόφρονες και λοιποί ίδιας λογικής και νοοτροπίας υπερασπιστές των οσίων και ιερών του έθνους, ξεσηκώθηκαν. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που η κοινωνία μας ταλανίζεται από γλωσσικά θέματα, υπαρκτά ή ανύπαρκτα («η δίκη των τόνων», η διαμάχη δημοτικιστών και καθαρευουσιάνων κ.ά.π.), με τελευταίο τη μεγάλη μεταρρύθμιση της καθιέρωσης της δημοτικής γλώσσας και στη συνέχεια του μονοτονικού συστήματος και των σημαντικών ορθογραφικών απλουστεύσεων. Αυτό, το μονοτονικό, που απάλλαξε το γραπτό λόγο και την εκπαίδευση από το άγος των τόνων και των πνευμάτων, αμφισβητήθηκε ωστόσο φανατικά από ορισμένους, οι οποίοι επανέρχονται στο πολυτονικό, προσωπικά δεν ξέρω για ποιους λόγους.

  Αυτά είναι ζητήματα, στα οποία δεν υπεισέρχεται το θέμα της άγνοιας, όπως στην περίπτωση της, ίσως καλής κατά τα άλλα, δασκάλας της Ραφήνας, η οποία διέπραξε βέβαια τη γκάφα της ζωής της. Πρέπει βέβαια να τονιστεί ο ρόλος των ΜΜΕ, «ελεγχόμενων» και μη, τα οποία φιλοξενούν και επαυξάνουν τις όποιες «καταγγελίες». Αλλά, να τονιστεί και ο ρόλος πολιτικών ή κομμάτων, που ιδεολογοποιούν και εκμεταλλεύονται γλωσσικά ζητήματα, συχνά μάλιστα προερχόμενοι από αντίθετα σημεία του πολιτικού φάσματος. Έτσι έχουμε εδώ τον Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής να καταθέτει επερώτηση, αλλά και τη Λιάνα Κανέλη να κατακεραυνώνει με το γνωστό της στυλ, αλλά –πού ξεφύτρωσε;- και τον γνωστό Βύρωνα Πολύδωρα –αυτόν με τον «στρατηγό άνεμο»!- να ξιφουλκεί: «Συνέλληνες, γρηγορείτε. Πόλεμος».

  Άλλοι λοιπόν, είτε από άγνοια είτε σκόπιμα, δημιουργούν ανύπαρκτους κινδύνους και πολύς κόσμος ασχολείται με αυτούς και αγνοεί τους πράγματι υπαρκτούς κινδύνους, για τους οποίους έπρεπε όλοι να αγωνιζόμαστε.

  Μήπως, τελικά, είμαστε άξιοι της μοίρας μας ως λαός;  

      (εκ των καθυστερημένων)