Πραγματικά "τεχνικοί λόγοι" δεν μου επέτρεπαν, επί μακρόν, να κάνω αναρτήσεις -έστω και αραιές. Ελπίζω το θέμα να ξεπεράστηκε. Ζ.

                          Το χρονικό μιας τραγωδίας (συνέχεια)
  Συνεχίζουμε την παράθεση ορισμένων κομματιών από το "ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ", που ξεκινήσαμε προχτές:

                     VII.                     Σ τ α   ό π λ α

                                     Δε ρωτάμε πια
                                     τι καρδιά χτυπά στα στήθη εκείνων
                                     που μας φωνάζουν "επιστράτευση".
                                     Η ώρα είναι τραγική.
                                     Η Ελλάδα πρέπει να μαζέψει
                                     τα καριοφύλλια της.
                                     Να δράξει τα σπαθιά
                                     και τα λιανοντούφεκα
                                     και να σταθεί ορθή
                                     (μ' όλες τις πληγές της)
                                     μπροστά στο γορίλα.

                                     Στα όπλα αδέρφια
                                     και καλό βόλι.

                   VIII.                  Ε κ ε ί   κ ά τ ω

                                     Ως τόσο
                                     αρμαθιές κρεμόμαστε
                                     στις πηγές των ερτζιανών.
                                     Νιώθουμε
                                     το κορμί της μάνας να σπαράζει,
                                     καθώς οι ριπές τής ξεσκίζουν 
                                     και οι ερπύστριες τής λιώνουν
                                     ένα κομμάτι του.
                                     Οι βόμβες σκάζουν τόσο σιμά μας
                                     που τις ακούμε καθαρά
                                     και βλέπουμε ψηλά
                                     τα κομμάτια απ' τα τσακισμένα κορμιά
                                     και τα κρεβάτια των νοσοκομείων.
                                     Τα δόντια μας σφιγμένα
                                     συνθλίβουν την απόφαση να σπεύσουμε
                                     κι η γλώσσα πιο μέσα
                                     πικρή σα φαρμάκι.

                
                    ΧΙ.               Υ π ο χ θ ό ν ι ε ς  δ υ ν ά μ ε ι ς

                                   Κι όταν οι γνωστές κι άγνωστες
                                   δυνάμεις του σκότους
                                   και της προδοσίας
                                   καρφώνουν κάθε συμπαράσταση
                                   μακριά
                                   κι αρπάζουν
                                   χέρια, πόδια, μαλλιά,
                                   την Κύπρο,
                                   οι γιοι του Αττίλα
                                   βρίσκουν επιτέλους την καρωτίδα
                                   και καρφώνουν βαθιά
                                   τη λόγχη.
                                   Και μακριά ο Μεττερνίχος*,
                                   ακούει το ρόγχο, 
                                   τρίβει τα χέρια
                                   κι ετοιμάζεται για τη δεξίωση.

                                   Μια ακόμη "λύση" έχει δοθεί. 
                            ( Μεττερνίχος: Ο υπ. εξωτερικών των ΗΠΑ Χ. Κίσσιγκερ)                             

  
             ΧΙΙ.                     Ο ι   έ ν ο χ ο ι

                                 Όμως εδώ
                                 οι επαίσχυντοι ένοχοι
                                 αντί να ζητήσουν τη λύτρωση
                                 σε όποιαν "συκομωρέαν"
                                 κλιμακώνουν την παραφροσύνη.

                                 Αλίμονο,
                                 αύριο τι μέρα θα ξημερώσει;


             ΧΙΙΙ.                Η   Λ ε υ τ ε ρ ι ά  μ α ς

                               Ο Θεός όμως
                               τρόμαξε πια να βλέπει
                               την Ελλάδα στην καταδίκη.
                               Βαριά, πολύ βαριά,
                               πλήρωσε ξένες αμαρτίες.
                               Στα σπλάχνα της ένα μαχαίρι
                               τη σφάζει χρόνια τώρα.
                               Όχι πια λοιπόν:
                               Ώρα για τη λευτεριά.
                               Δυνάμεις καταχθόνιες,
                               από δω είναι το Ταίναρο.
                               Ας φωτίσει την Ελλάδα
                               ήλιος ελευθερίας.
                               Και μέσα στο παραλήρημα
                               ο Έλληνας καταλαβαίνει
                               γιατί το φαρμάκι στο στόμα.
                               Τούτη τη λευτεριά
                               πολύ ακριβά την πλήρωσε.


           XV.                 1 4   Α υ γ ο ύ σ τ ο υ

                              Βαριά νύχτα στη Γενεύη.
                              Είναι εξώφθαλμο πια.
                              Τα νήματα φαίνονται τώρα καθαρά.
                              Τα προσχήματα είναι αδύνατο
                               να τηρηθούν.
                               Και τότε
                              αρχίζει η νέα -απίστευτη-
                              "επιχείρηση ειρήνης
                              του ηρωικού στρατού".
                              Ο Αττίλας έχει πια
                              συναγμένες όλες τις δυνάμεις του.
                              Όλα είναι έτοιμα για τη σφαγή.
                              Το θύμα είναι έτοιμο,
                              δεμένο πισθάγκωνα,
                              κι ο Αττίλας κραδαίνει
                              την αιμόφυρτη σπάθα.                

     
       XVI.                 Σ φ α γ ή

                            Το αίσχος ολοκληρώνεται.
                            Η φρίκη ξεχείλισε
                            τα τρυφερά ακρογιάλια.
                            Ο Δαυίδ, προδομένος,
                            κρεουργείται.
                            Οι οβίδες ξεκοιλιάζουν τη γης.
                           Τα σιδερένια όρνια, ουρλιάζοντας,
                           αδειάζουν το θάνατο.
                           Οι ασήκωτες ερπύστριες
                           λιώνουν τη γης. 
                           Σπλάχνα παιδιών
                           και κεφάλια γερόντων
                           σκίζουν τον αέρα.
                           Και η φωτιά
                           έρχεται ν' αφανίσει
                           τ' αχνάρια του αίσχους.
                           Ο Αττίλας
                           σουβλίζει τη μάρτυρα.
                           Η αυλαία πέφτει.
                           Η φοβερή πράξη τελειώνει.
                           Και μέσα στις οιμωγές
                          των θεατών και των θυμάτων,
                          τρυπάει τ' αυτιά
                          το μακρινό χειροκρότημα:
                          Ο Μεττερνίχος επικροτεί
                          μ' αισχρή ανακούφιση.

  
      XIX.                   Ό μ ω ς

                         Όμως,
                        η χαίνουσα πληγή,
                        δε μπορεί να κλείσει
                        στο χειρουργείο
                        μιας επαίσχυντης διπλωματίας.
                        Η Ελλάδα τώρα ξέρει
                        πόσο ψηλά τοποθετείται
                        η αξιοπρέπεια.
                        Και ξέρει να κρατά το κεφάλι ψηλά
                        όσο κι αν οι καταιγίδες
                        σαρώνουν τις αυλές και τις στέγες του κόσμου.
                        Μέσα στις ψυχές των Ελλήνων
                        φωλιάζει ανίκητη η πίστη,
                        πως ξημερώνει
                        ένα ελληνικό αύριο.
                        Οι μέρες του εφιάλτη
                        τελειώνουν.
                        Κοντά είναι η αυγή.
                        Η Ελλάδα βρίσκει το δρόμο της
                        κρατώντας σφιχτά
                        τη χρυσοκόρη της.
                        Αδέρφια, κουράγιο,
                        το αύριο μάς περιμένει.                   


  XX.                 Ό ρ θ ι ε ς   ψ υ χ έ ς

                       Όχι πια δάκρυα.
                       Στον πόνο χρειάζονται
                       όρθιες ψυχές
                       και στεγνά μάτια.
                      Αδέρφια μας
                      σας απλώνουμε από δω
                      το χέρι.
                      Η ζεστασιά
                      κι η δύναμή του
                      είναι για σας.
                      Μη φοβάστε
                      την παγωνιά του χειμώνα
                      και της προσφυγιάς.
                      Όρκος βαρύς
                      βγαίνει απ' τα στήθια μας:
                      " Μαζί σας
                      στη ζωή
                      και στο θάνατο".
                      Αδέρφια μας
                      η Λευτεριά σας είναι χρέος μας.
                      Γιατί τη δική μας Λευτεριά
                      σε σας τη χρωστάμε.

     Έτσι τελείωνε το χρονικό, που γράφηκε τον Σεπτέμβρη του 1974. Πιστεύαμε τότε πως σύντομα θα δοθεί μια λύση, και μάλιστα "δίκαιη λύση". Ξαναβγήκε δέκα χρόνια αργότερα, το 1984, όμως, αντί για λύση οι Τουρκοκύπριοι ανακήρυξαν χωριστό κράτος στα κατεχόμενα. Πέρασαν ακόμη δέκα χρόνια και το 1994 ξαναβγήκε το "Χρονικό" με τίτλο "ΜΕΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΤΗ", όπου μάλιστα υπήρχε και 2ο μέρος με τίτλο "Μελαγχολικό και οργισμένο συμπλήρωμα".
  Το 2004 το Κυπριακό είχε σχεδόν ξεχαστεί. Είχε σκεπαστεί από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Του χρόνου θα κλείσουν 40 (!) χρόνια, με τη διαπίστωση πως στο Κυπριακό τα πράγματα είναι κάθε χρόνο και χειρότερα...                           
                                         
     
                                  

                             

                 Το χρονικό μιας τραγωδίας

  Επίκαιρο, αφού συμπληρώθηκαν 39 χρόνια από τον Ιούλιο του 1974, είναι το "ποιητικό" δημιούργημά μου "Το χρονικό μιας τραγωδίας". Αντί άλλου εισαγωγικού, παραθέτω τον "πρόλογο" της πρώτης, -πολυγραφημένης- "έκδοσής" του. Έγραφα:

                       Π ρ ό λ ο γ ο ς

   Αναγνώστη

  Είναι στιγμές που η ψυχή του ανθρώπου φουσκώνει, ξεχειλίζει και ζητά ν' αδειάσει.

  Μια τέτοια στιγμή γέννησε και το "ΧΡΟΝΙΚΟ".

  Λέγοντας "στιγμή" σχεδόν κυριολεκτώ, γιατί το "ΧΡΟΝΙΚΟ" "βγήκε" σε ελάχιστο χρόνο, σα γάλα που ξεχείλισε ξαφνικά πάνω στη φλόγα.

  Θέλησα μάλιστα να το αφήσω όπως βγήκε, χωρίς χτενίσματα και διορθώσεις.

  Πολύ πιθανόν να μην είναι λογοτέχνημα. Είναι όμως  α λ η θ ι ν ό,  βγαλμένο από το φοβερό καμίνι του καλοκαιριού που μας πέρασε.

  Αλλά οι κρίσεις δεν μου ανήκουν.

  Ορμύλια Χαλκιδικής                                                     Γ. Ζωγραφάκης

     Σεπτέμβρης  '74                                                             Δάσκαλος

  {σημ.: στο εξώφυλλο είχα μια σκέτη Κύπρο, πάνω στην οποία το μόνο που υπήρχε ήταν: "... εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος... (Ελύτης) }

   Μερικά από τα περιεχόμενα:

          Ι.             1 5  Ι ο υ λ ί ο υ  7 4    

                          

                              Ο  Κ ά ι ν

                   

                   Και ξαφνικά ξεπρόβαλαν τα τανκς.

                   Οι ερπύστριες ούρλιαξαν    

                   κι οι μαύρες κάνες φτύσαν το θάνατο.

                   Αντίκρυ σταυροί και σημαίες

                   μάταια καλούν σ' ενότητα.

                   Κι όμως χέρια Ελλήνων

                   χύνουν αίμα ελληνικό

                   κι ο κόσμος βουβαίνεται

                   από τη φρίκη.

                   Ω, της παραφροσύνης.  

       

          ΙΙ.           1 5 - 2 0   Ι ο υ λ ί ο υ

                   

                    Τ' αδέλφια, μακριά,

                    έχουν χειροπέδες στα χέρια

                    και μια πνιγμένη λαλιά στο λαρύγγι.

                    Μαθαίνουν τα νέα,

                    μαντεύουν την αλήθεια

                    και παγώνουν.

                    Αναλογίζονται τις συνέπειες

                    και φρικιούν.

                    Θεέ μου

                    ως πού; 

   ... V.         2 0   Ι ο υ λ ί ο υ  ώ ρ α  5. 3 0

                    Σάββατο πρωί.

                    Ήλιος χρυσός στεφανώνει τις κορυφές.

                    Τα παιδιά κοιμούνται ακόμη

                    και χαίρονται όνειρα παιδικά χαρούμενα.

                    Αλλά,

                    βόμβος σκληρός τσακίζει την κοιμισμένη ακοή.

                    Οι καρδιές παγώνουν

                    και η αναπνοή κόβεται.

                    Και τότε οι εκρήξεις

                    τσακίζουν την πρωινή γαλήνη.

                    Τα όνειρα των παιδιών θρυματίζονται

                     και τινάζονται στον αέρα

                     μαζί με τα καδρόνια

                     απ' τα παράθυρα.

                     Έχει ανοίξει πλήρως πια

                      η αυλαία της τραγωδίας.

          VI.            Ε μ ε ί ς

                      Εμείς, εδώ,

                      εκατοντάδες μίλια μακριά,

                      φρικιασμένοι κι ανήμποροι,

                      κρεμόμαστε στα ερτζιανά.

                      Μέσα μας ξυπνάνε οι παππούδες

                      που φωνάζουν "Λευτεριά ή θάνατος".

                      Μεσολόγγια κι Αρκάδια

                      τινάζονται μπρος στα μάτια μας

                      και στις μαρμάρινες προτομές

                      των πολέμαρχων του '21

                      αρχίζει να ρέει ξαφνικά πύρινο αίμα.

                      (επόμενη επιλογή σε άλλη ανάρτηση)                         

                

 

  Μνήμη Γεωργίου Κολοκοτρώνη, ταγματάρχη

   Ολοκληρώνοντας το γνωστό πλέον βιβλίο μου «Βαλκανικοί Πόλεμοι…» ετοίμασα μια επιστολή με παραλήπτες τον Δήμο Πολυγύρου και την Αντιπεριφέρεια, ως πιθανούς εκδότες του. Ο Δήμαρχος ανταποκρίθηκε άμεσα πράγμα που και εγώ επιθυμούσα. Η επιστολή είναι η παρακάτω:

ΓΙΩΡΓΟΣ  Ι. ΖΩΓΡΑΦΑΚΗΣ                                      Πολύγυρος 28 Μαΐου 2012

            Πολύγυρος

                                                                                Προς

1.      Τον Δήμο Πολυγύρου

2.      Την Αντιπεριφέρεια Χαλκιδικής  

      

   Θέμα: Έκδοση βιβλίου, ως συμμετοχή στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας

              ελεύθερου βίου του τόπου μας.

   Κύριε Δήμαρχε (Αντιπεριφερειάρχη)

  Υπενθυμίζοντας ότι βρισκόμαστε ήδη στο έτος 2012, δηλαδή 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής, αλλά και όλης της Μακεδονίας, από τον τουρκικό ζυγό, ετοίμασα ένα βιβλίο, βασισμένο στο δίτομο έργο του αντιστράτηγου Ιωάννη Αλεξάκη, «ΠΟΛΕΜΙΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩ- ΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ 1912 -13, ΚΑΙ ΤΟ 1^Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΚΡΗΤΩΝ (ΤΑΓΜΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ)». Ο Αλεξάκης ο οποίος, ως ανθυπολοχαγός τότε του  Τάγματος αυτού, το οποίο «έφερε το Ελληνικό» στη Χαλκιδική, έγραψε το παραπάνω έργο, που σήμερα είναι το μοναδικό ίσως ντοκουμέντο, αναφορικά με το χρόνο, τον τόπο και τα γεγονότα της ιστορικής αυτής εποχής.

  Το βιβλίο μου αυτό θέτω στην διάθεση του Δήμου (της Αντιπεριφέρειας) να το εκδώσει*, ως μέρος των όποιων εκδηλώσεων προτίθεται να πραγματοποιήσει για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση του τόπου μας, ιδιαίτερα κατά την προσεχή περίοδο Οκτωβρίου –Νοεμβρίου, οπότε και συμπληρώνονται ακριβώς 100 χρόνια ελεύθερου βίου της Μακεδονίας μας.

  Το βιβλίο παραδίδω, σε ηλεκτρονική μορφή, δωρεάν, πλην ζητώ να μου δοθούν 250 αντίτυπα, τα οποία θα διαθέσω σε φυσικά και νομικά πρόσωπα της επιλογής μου, επίσης,  πρέπει να έχω λόγο σε όλη τη διαδικασία έκδοσης του βιβλίου.

  Βέβαια, η διαχείριση του βιβλίου, ο αριθμός αντιτύπων και ο τρόπος διάθεσής του, όπως και η παρουσίαση του βιβλίου, αποτελούν αρμοδιότητα του εκδότη (δική σας). Ωστόσο, καλό θα ήταν, η έκδοση να εμφανιστεί ότι πραγματοποιείται, για λόγους συμβολικούς, από κοινού με τον Δήμο, και με συνεργασία του Πολιτιστικού Συλλόγου Πολυγύρου (ή άλλου πολιτιστικού φορέα) μαζί με τον υπό ίδρυση Σύλλογο Κρητών Χαλκιδικής ή την Παγκρήτια Αδελφότητα Θεσσαλονίκης.

  Περιμένω έγκαιρα απάντησή σας, προκειμένου, σε περίπτωση αρνητικής απόφασής σας, να αποφασίσω για άλλον φορέα έκδοσης του βιβλίου.

                                                                                       φιλικά

                                                     

                                                                                  Γ. Ζωγραφάκης

(παραχωρώ το δικαίωμα για μια έκδοση, διατηρώντας τα πνευματικά δικαιώματα για το βιβλίο. Κάθε τυχόν επανέκδοση, πρέπει να έχει την έγκρισή μου)

  Αργότερα, επειδή παρά την αρχική θετική ανταπόκριση του Δήμου, η διαδικασία καθυστερούσε, έστειλα, στις 23 Ιουλίου, την παρακάτω επιστολή:

Γιώργος Ζωγραφάκης                                         Πολύγυρος 23 Ιουλίου 2012

    Πολύγυρος                                                    

                                                                               Προς

                                                                  Τον Δήμο Πολυγύρου

                                                                 (υπόψη:  κ. Δημάρχου

                                                                                κ. Χρ. Βορδού, Αντ/ρχου επί

                                                                                   πολιτιστικών θεμάτων

                                                                                κ. Προέδρου Δημ. Συμβουλίου)

                                                                            

                                                                               Κοινοποιείται:

                                                                           Επικεφαλής Μειοψηφιών Δημοτικού

                                                                               Συμβουλίου

         Θέμα: Έκδοση βιβλίου σχετικού με την απελευθέρωση της Χαλκιδικής

  Κύριοι

Σε συνέχεια της από 28 Μαΐου 2012 επιστολής μου (αντίγραφο της οποίας σας επισυνάπτω εκ νέου), η οποία συνόδευε εκτυπωμένο βιβλίο μου, υπό τον τίτλο  «ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ – Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟ 1^Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΚΡΗΤΩΝ»  και πρόταση έκδοσης του βιβλίου αυτού από τον Δήμο, παρά δε την προφορική μου ενημέρωση ότι ο Δήμος προτίθεται να το εκδώσει, επανέρχομαι και ζητώ γραπτή απάντηση ότι ο Δήμος συμφωνεί και αποδέχεται την πρότασή μου, όπως και ότι έχει ενημερωθεί σχετικά το Δημοτικό Συμβούλιο.

  Με την ευκαιρία υποβάλλω και γραπτά την πρόταση την οποία και έκανα προφορικά στον κ. Αντιδήμαρχο, να αποφασίσει έγκαιρα ο Δήμος αν και ποιες εκδηλώσεις προτίθεται να πραγματοποιήσει, ως συμμετοχή του στον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Χαλκιδικής ειδικότερα*, σκόπιμο δε κρίνω να οριστεί μία Επιτροπή, η οποία και θα εισηγηθεί τις εκδηλώσεις αυτές.

  Οι προτάσεις μου αυτές απηχούν το ενδιαφέρον μου ως πολίτη και δεν αποτελούν υποδείξεις προς τον Δήμο, ο οποίος προφανώς μπορεί να αναπτύξει τις δικές του πρωτοβουλίες, ωστόσο σημειώνω ότι στην Επιτροπή που προτείνω έχω να κάνω συγκεκριμένες προτάσεις.

  Περιμένω έγκαιρη απάντησή σας.

                                                                                Με εκτίμηση

                                                                              Γ. Ζωγραφάκης

………………………………………………………………………………………

Υπενθυμίζεται ότι η ημερομηνία της επίσημης απελευθέρωσης του τόπου μας είναι η 2^α Νοεμβρίου 1912, τότε που φτάνει στον Πολύγυρο ο Γεώργιος Κολοκοτρώνης –εγγονός του Θ. Κολοκοτρώνη- επικεφαλής του 1^ου Ανεξάρτητου Τάγματος Κρητών, και με διακήρυξή του ενσωματώνει τη Χαλκιδική στην ελληνική επικράτεια, άρα ο επίσημος εορτασμός πρέπει να γίνει με επίκεντρο την 2^α Νοεμβρίου 2012.

  Σχετικά με τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής, ανταποκρίθηκα σε πρόσκληση της Αντιπεριφέρειας σε ένα μεγάλο αριθμό προσώπων και φορέων και σε κοινή σύσκεψη κατέθεσα προφορικά και γραπτά τις παρακάτω προτάσεις:

     Γιώργος Ζωγραφάκης                                           

  Πολύγυρος 26 Αυγούστου 2012

     συντ. δάσκαλος                                                                     Προς

                                                                                Την Αντιπεριφέρεια Χαλκιδικής

                                                                                     Γραφείο Αντιπεριφερειάρχη 

                                                                                                      Ενταύθα

    Θέμα: Απόψεις σχετικά με τον εορτασμό της εκατονταετηρίδας από την

                απελευθέρωση της Χαλκιδικής

   Σχετικά με το θέμα της από 2-8-2012 (αρ. πρωτ. 01/435) πρόσκλησής σας, έχω να σας εκθέσω τα παρακάτω:

  Χαίρομαι που η Αντιπεριφέρεια παίρνει μια σοβαρή πρωτοβουλία –έστω και αργά, κατά την άποψή μου- για τον επιβεβλημένο εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής και όλης της  Μακεδονίας. Σημειώνω ωστόσο με απορία την μη πρόσκληση των εκπροσώπων της Τ. Αυτοδιοίκησης, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων ο εορτασμός θα είναι τουλάχιστον ελλιπής*.

 

 Προσωπικά, σας γνωρίζω ότι, εν όψει του εορτασμού, από τον Δεκέμβριο ακόμη του 2011, άρχισα να ετοιμάζω ένα βιβλίο, στηριγμένο στο δίτομο έργο του Αντ/γου Ιωάννη Σ. Αλεξάκη «ΠΟΛΕΜΙΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ – ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΟΥ 1912-13 ΚΑΙ ΤΟ 1^Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΚΡΗΤΩΝ (ΤΑΓΜΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ)». Ο Ι. Αλεξάκης ήταν ο 1912  νεαρός ανθυπολοχαγός του Τάγματος Κρητών, το οποίο, υπό τη διοίκηση του σπουδαίου Ταγματάρχη Γεωργίου Κολοκοτρώνη* (εγγονού του Θ. Κολοκοτρώνη), διακήρυξε την απελευθέρωση του τόπου μας από τον Πολύγυρο, στις 2 Νοεμβρίου 2012. Από το δίτομο (1452 σελίδων) έργο του Αλεξάκη, προέκυψε το δικό μου βιβλίο υπό τον τίτλο «ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ – Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ και ΤΟ 1^Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΚΡΗΤΩΝ», το οποίο βιβλίο νομίζω ότι αξιοποιεί, όσον μου ήταν δυνατόν, το βιβλίο του Αλεξάκη, το οποίο άλλωστε είναι από τα ελάχιστα, αν όχι το μοναδικό ντοκουμέντο των ημερών και των γεγονότων της απελευθέρωσης της Χαλκιδικής.

  Αυτό το βιβλίο μου, με επιστολή μου από 28 Μαΐου 2012 (αντίγραφο της οποίας σας επισυνάπτω), προσέφερα στον κ. Δήμαρχο για έκδοση, με τους όρους που αναφέρω στην επιστολή. Ως δεύτερο παραλήπτη της επιστολής, είχα εσάς, κ. Αντιπεριφερειάρχη, στην περίπτωση κατά την οποία ο Δήμος δεν θα έδειχνε ενδιαφέρον. Περίμενα απάντηση έγκαιρα, την οποία, (θετική), είχα προφορικά, αόριστη ωστόσο, γι’ αυτό και στις 23 Αυγούστου έστειλα νέα επιστολή, αντίγραφο της οποίας επίσης σας επισυνάπτω, με την οποία ζητώ γραπτή απάντηση, θετική ή αρνητική, χωρίς να την έχω μέχρι σήμερα. Πιστεύω τελικά το βιβλίο να δει το φως της δημοσιότητας, είτε από τον Δήμο Πολυγύρου, είτε από την Περιφέρεια.

  Πέραν του βιβλίου, έχω να κάνω και τις παρακάτω προτάσεις:

1.      Το 3ήμερο 2-3-4 Νοεμβρίου (Παρασκευή –Σάββατο – Κυριακή) να γίνουν εκδηλώσεις εθνικής εορτής (Δοξολογία, Πανηγυρικός, Εκδήλωση στο Ηρώο –Παρέλαση σχολείων).

2.      Να ονομαστούν οδοί και πλατείες –με πρωτοβουλίες των Δήμων φυσικά- με ονομασίες όπως «οδός 2ας Νοεμβρίου 1912», «οδός Γεωργίου Κολοκοτρώνη», «οδός Τάγματος Κρητών» κ.λ.π.

3.      Να γίνει μεταξύ των μαθητών των σχολείων γραφή εργασίας, στο σπίτι, με θέμα «Χαλκιδική, εκατό χρόνια ελεύθερου βίου» ή με κάποιο παρεμφερές θέμα, το οποίο θα αποφασίσουν οι Δ/νσεις Εκπαίδευσης. Σκοπός της ενέργειας αυτής θα είναι να ασχοληθούν τα παιδιά με την ιστορία του ελεύθερου βίου του τόπου μας, προστρέχοντας σε διάφορες πηγές, με στόχο την πρόσκτηση γνώσεων της ιστορίας μας.  Οι τρεις καλύτερες εργασίες μπορούν να καταχωριστούν στο σχετικό λεύκωμα ή να αξιοποιηθούν με άλλον τρόπο.

4.      Οι διάφοροι φορείς (ΕΠΣΧ- Σύλλογος Καλλιτεχνών – Πολιτιστικοί Σύλλογοι κλπ), μπορούν να πραγματοποιήσουν παράλληλες εκδηλώσεις (διοργάνωση αγώνων «Κυπέλλου Απελευθέρωσης», εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις, χορωδιακές εκδηλώσεις κλπ).

* Ο Γεώργιος Κολοκοτρώνης, εγγονός του πολέμαρχου του ’21 Θ. Κολοκοτρώνη, δεν ήταν αξιωματικός καριέρας. Ήταν μάχιμος και αγωνιστής ουσίας από πολύ νέος και πολέμησε ως εθελοντής στην τελευταία επανάσταση της Κρήτης το 1897 και αργότερα στον Μακεδονικόν Αγώνα, ως δ/τής δε του Τάγματος Κρητών –θέση την οποία επεζήτησε, λόγω της παρουσίας του στον απελευθερωτικόν αγώνα της Κρήτης- πολέμησε ηρωικά και τελικά σκοτώθηκε, λίγες μέρες πριν την ανακωχή μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, στις εξαιρετικά φονικές μάχες προ της Τζουμαγιάς, όπου ο ίδιος, όλοι σχεδόν οι αξιωματικοί αλλά και οι άνδρες του Τάγματος, σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Επιβάλλεται, οι εκδηλώσεις να αναδείξουν την προσωπικότητα και την προσφορά του Γεωργίου Κολοκοτρώνη και για λόγους σημαντικού συμβολισμού, αλλά και για την ουσιαστική προσφορά του στους εθνικούς αγώνες- στο πλαίσιο μάλιστα αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και η ανέγερση σχετικής προτομής.    

                                                                                       

                                                                                     Με εκτίμηση

                                                                                    Γ. Ζωγραφάκης

  (* Αυτή η αναφορά μου. Αλλά και το γεγονός ότι ήδη είχα παραδώσει το βιβλίο στον Δήμο, ήταν αιτία να τιμωρηθώ –από ποιον άραγε;- ώστε να μην προσκληθώ πλέον στις συσκέψεις)

  Αργότερα έστειλα στον Δήμο τις παρακάτω προτάσεις μου:       

                     

     Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης                                    Πολύγυρος 9 Οκτωβρίου 2012

      συνταξ. δάσκαλος

                                                                                         Προς

                                                                              Τον κ. Δήμαρχο, τον Πρόεδρο του

                                                                                Δημοτικού Συμβουλίου και

                                                                τους επικεφαλής των Δημοτ. Παρατάξεων

                                                       (και δι’ αυτών προς όλους τους Δημ. Συμβούλους)

  Θέμα: Επανεξέταση θέματος μετονομασίας οδού για τα εκατοντάχρονα της

             Απελευθέρωσης της Χαλκιδικής

    Κύριοι

στο τελευταίο Δημ. Συμβούλιο συζητήσατε μεταξύ άλλων την πρόταση για μετονομασία οδών του Πολυγύρου, ως μέρος των, λαμπρών όπως επιβάλλεται, εορτασμών για την εκατονταετηρίδα από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής, η οποία πραγματοποιήθηκε με την παρουσία του ελληνικού στρατού (1^ου Ανεξάρτητου Τάγματος Κρητών) στον Πολύγυρο, στις 2 Νοεμβρίου 1912, και την υπό την αυτή ημερομηνία υπογραφή και ανακοίνωση της ιστορικής Προκήρυξης* του Δ/τή του εν λόγω Τάγματος Γεωργίου Κολοκοτρώνη, ο οποίος ενεργώντας «εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄», πραγματοποίησε έτσι την τυπική μεν, ουσιαστική και επίσημη όμως απελευθέρωση της Χαλκιδικής και την ένταξή της στο Ελληνικό Βασίλειο. Η πρότασή μου προς την Επιτροπή που ανέλαβε να μεταφέρει στο Συμβούλιό σας τις προτάσεις για τις εκδηλώσεις που επιβάλλεται να γίνουν για τον εορτασμό, ήταν να μετονομαστούν δυο δρόμοι ή πλατείες του Πολυγύρου στο όνομα «οδός 2ας Νοεμβρίου 1912» και «οδός Ταγματάρχου Γεωργίου Κολοκοτρώνη» (δεν πρότεινα τελικά και ονομασία οδών «οδός Ελληνικού Στρατού» και «οδός Τάγματος Κρητών»).

  Η απόφαση για μετονομασία της οδού Μακεδονίας σε οδό «Απελευθέρωσης Μακεδονίας», αντί των παραπάνω, εν μέρει μόνο ικανοποιεί την ανάγκη εορτασμού των «Ελευθερίων» του τόπου μας, ιδιαίτερα δε η απόρριψη της απόδοσης ελάχιστης τιμής στον σπουδαίο Γεώργιο Κολοκοτρώνη, αποτελεί, κατά την άποψή μου, αποφυγή της ιστορικής ευκαιρίας του Δήμου μας να τιμήσει πρόσωπα και γεγονότα σημαντικά για τον τόπο μας. Υπενθυμίζω εδώ τις υπέρλαμπρες εκδηλώσεις που πραγματοποίησε ο Πολύγυρος τον Απρίλιο του 1954, στα 100 χρόνια από την επανάσταση του 1854, με πάνδημη συμμετοχή των Χαλκιδικιωτών, αλλά και με μεγάλη παρουσία επισήμων από όλη τη Μακεδονία, όπως επίσης και του τότε Αντιπροέδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης και Υπουργού Εθν. Άμυνας Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος έκανε και τη σπουδαία διαπίστωση και δήλωση πως «οι μεν Βόρειοι Έλληνες γνωρίζουν την ιστορία της Ν. Ελλάδας, οι δε νότιοι Έλληνες αγνοούν την ιστορία της Β. Ελλάδας», -τότε δε ονομάστηκε και μεγάλη οδός του Πολυγύρου «οδός 22ας Απριλίου 1854». Σας γνωρίζω δε, για απλή σύγκριση, τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούν στην Αρναία κάθε χρόνο για την απελευθέρωση της Αρναίας, την ανέγερση λαμπρού μνημείου, όπως και την πληροφορία ότι «το Δημοτικό Συμβούλιο της Αρναίας, τίμησε εκ νέου τον αείμνηστο στρατηγό Ι. Σ. Αλεξάκη. Με απόφασή του δόθηκε το όνομα του Στρατηγού σε κεντρικό δρόμο της πόλης». Και μπορεί ο Ι. Σ. Αλεξάκης, στη συνέχεια του 1912, να αναδεικνύεται σπουδαίος στρατιωτικός, τότε όμως, στις 2 Νοεμβρίου 1912, ήταν απλός ανθυπολοχαγός, επικεφαλής Ουλαμού, που όδευε, κατά διαταγή του Κολοκοτρώνη, προς το Άγιον Όρος για να το καταλάβει –πριν τους Βουλγάρους-, από την Αρναία όμως είναι περαστικός και απλά διανυκτερεύει, λόγω τέλους της ημέρας εκεί. Και όμως οι Αρναιώτες τον τιμούν, υπερμέτρως ίσως, και μπράβο τους, ενώ ο Πολύγυρος, για τα εκατοντάχρονα της απελευθέρωσης, δεν θεωρεί ότι επιβάλλεται να μετονομάσει μικρή οδό –την Ερασιστράτου, ώστε να είναι κοντά στον άλλο μετονομαζόμενο δρόμο, δεδομένου επίσης ότι δεν υπάρχουν ανώνυμοι οδοί στον Πολύγυρο - στο όνομα του Δ/τή του Τάγματος Γεωργίου Κολοκοτρώνη,

  «γιου του Πάνου Κολοκοτρώνη, εγγονού δηλαδή του πολέμαρχου του 21 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος, την κληρονομιά του ονόματος των Κολοκοτρωναίων την τίμησε επάξια γιατί, ως ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού, έσπευσε εθελοντής στην τελευταία μεγάλη επανάσταση της Κρήτης, το 1897 και αργότερα έσπευσε να ενισχύσει τον σπουδαίο Μακεδονικόν Αγώνα, αντί να περιφέρεται στα σαλόνια της Αθήνας, τελικά δε, ως Ταγματάρχης διοικητής του Τάγματος Κρητών πολέμησε ηρωικά και τελικά σκοτώθηκε, στις 12 Ιουλίου 1913, στις προ της Τζουμαγιάς ηρωικές όσο και φονικές μάχες, που σήμαναν την τελική ήττα των Βουλγάρων και το τεράστιο μεγάλωμα της Ελλάδας».

  Μακράν εμού, κύριοι άρχοντες του Δήμου μας, από το να σας κάνω μαθήματα ιστορίας. Απλά θέλω να επισημάνω πως ΤΩΡΑ είναι η μοναδική ευκαιρία να τιμήσει ο Πολύγυρος, έστω και κατ’ αυτό τον ελάχιστο τρόπο, τα εκατοντάχρονα από την απελευθέρωσή του στο όνομα του σημαντικού προσώπου του Γεωργίου Π. Κολοκοτρώνη. Γνωρίζω ότι πρέπει να αποφεύγεται η μετονομασία οδών και πλατειών, πλην όταν υπάρχει σοβαρός λόγος, και μάλιστα εθνικός, καμία Επιτροπή δε μπορεί να αρνηθεί.

  Με όλο τον σεβασμό στις αποφάσεις του Δημοτ. Συμβουλίου –του οποίου είχα την τιμή, για μεγάλο διάστημα να προεδρεύω, σχετικά πρόσφατα- σας παρακαλώ, όχι μόνο να επανεξετάσετε την απόφασή σας για ονομασία οδών κλπ, αλλά και τα «αποκαλυπτήρια» της μετονομασίας να είναι μέρος των εκδηλώσεων που τελικά θα πραγματοποιήσει ο Δήμος στις 2 Νοεμβρίου 2012.

                                                               Γιώργος Ζωγραφάκης, δημότης

  *Με την ευκαιρία, σας παραθέτω την ιστορική ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ του Γεωργίου Κολοκοτρώνη, με την οποία επισημοποιήθηκε η απελευθέρωση της Χαλκιδικής και εντάχθηκε στο τότε ελεύθερο Ελληνικό Βασίλειο:

 

    «Προς άπαντας τους κατοίκους των χωρίων και κωμοπόλεων Χαλκιδικής

                                           και Αγίου  Όρους

  Εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄, καθιστώ υμίν γνωστόν ότι άπαντα τα καταληφθέντα μέρη υπό του Ελληνικού Στρατού, αδιακρίτως εθνότητος και θρησκεύματος, υπάγονται εφεξής υπό τους Ελληνικούς Νόμους, κατά τους οποίους θέλουσιν απολαμβάνει ισονομίας και προστασίας ζωής, τιμής και περιουσίας.

 Οι Μουχτάρηδες θέλουσιν εκτελεί τα καθήκοντα των Δημάρχων μέχρις ενεργείας των εκλογών, αφού προηγουμένως ομόσωσι τον νενομισμένον όρκον εις τον Συνταγματικόν Βασιλέα των Ελλήνων.

                                                                 Εν Πολυγύρω τη 2^α Νοεμβρίου 1912

                                                             Ο Στρατιωτικός Διοικητής Χαλκιδικής

                                                             Γεώργιος Κολοκοτρώνης, Ταγματάρχης

  Η υπόθεση της ονομασίας δύο ή έστω μίας οδού του Πολυγύρου στον όνομα του Γεωργίου Κολοκοτρώνη –αλλά και της ιστορικής ημερομηνίας «2^α Νοεμβρίου 1912» πήγε και ήρθε τέσσερις φορές στο Δημοτικό και στο Τοπ. Συμβούλιο, χωρίς να αποφασιστεί,ως τώρα το αυτονόητο. Έτσι, στις 16 Ιουνίου παρέδωσα προσωπικά στον Δήμαρχο την παρακάτω επιστολή, με την ελπίδα να είναι η τελευταία, σχετικά με το θέμα:

Γιώργος Ι. Ζωγραφάκης                                                   Πολύγυρος 16-06-2013

     Πολύγυρος

                                                                                                  Προς

                                                                         Τον κ. Δήμαρχο Πολυγύρου

                                                                                (προσωπικά)

   Κύριε Δήμαρχε

Υποθέτω ότι ούτε και σεις είστε ευχαριστημένος από το γεγονός  ότι η επιβαλλόμενη από μέρους του Δήμου απόδοση τιμής για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Χαλκιδικής και λοιπής Μακεδονίας, με την ονομασία δύο ή έστω μίας οδού, έχει πάει μπρος πίσω στο Δημοτικό και Τοπικό Συμβούλιο τέσσερις φορές. Εγώ τουλάχιστον είμαι όντως απογοητευμένος, αυτό όμως δεν θα με κάνει «να τα παρατήσω».

  Επανέρχομαι λοιπόν, με βάση το σκεπτικό και τις προτάσεις που καταγράφω στο από 9 Οκτωβρίου 2012 έγγραφό μου –το οποίο σας επισυνάπτω, πιστεύοντας ότι δεν το έχετε διαβάσει. Και επαναφέρω τις προτάσεις μου πιο συγκεκριμένες: Να ονομαστεί η οδός Ερασιστράτου  σε οδό «2ας Νοεμβρίου 1912» και η οδός Γαληνού σε «οδός Γεωργίου Κολοκοτρώνη, Ταγματάρχου» (η οδός Γαληνού διασταυρώνεται με την οδό Ερασιστράτου). Επίσης η οδός Ερασιστράτου είναι παράλληλος με την οδό «22ας Απριλίου 1854».

  Κύριε Δήμαρχε, έστω και αργά, επιβάλλεται να εισηγηθείτε στο Δημ. Συμβούλιο να προβεί σ’ αυτές τις μετονομασίες, αφού η επικαιρότητα δεν έχει παρέλθει, δεδομένου ότι σε λίγες μέρες, στις 12 Ιουλίου, συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο του Γ. Κολοκοτρώνη στην Τζουμαγιά. Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει και κάποια εκδήλωση με την αποκάλυψη των πινακίδων στη γωνία των διασταυ-ρούμενων αυτών δρόμων στις 13 ή 14 Ιουλίου (Σαββατοκύριακο) ή σε άλλη κατάλληλη ημερομηνία.

  Σημειώνουμε ότι στους δευτερεύοντες αυτούς δρόμους ελάχιστα καταστήματα ή υπηρεσίες υπάρχουν.

  Κύριε Δήμαρχε, μαζί με τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, πάρτε προσωπικά το ζήτημα αυτό. Δεν είναι μόνο χρέος του Δήμου μας. Είναι και ευκαιρία πρόσκτησης πολιτιστικού και ιστορικού «περιουσιακού στοιχείου» για τον Δήμο.

  Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που σας απασχολώ για αυτό το θέμα.

                                                                                      Με εκτίμηση

                                                                                   Γ. Ζωγραφάκης