10-11-12(Εβδομαδιαία)

                   Ψηφίζονται τα μέτρα;

  Στη Βουλή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και όλα μαζί σε ένα άρθρο, ψηφίζονται (;) στη Βουλή τα νέα, επώδυνα, μέτρα, τα οποία επέβαλαν οι δανειστές μας, ως προϋπόθεση για την εκταμίευση της μεγάλης δόσης του δανείου, χωρίς το οποίο η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Οι εκτιμήσεις είναι ότι τελικά τα μέτρα θα ψηφιστούν, αλλά με απώλειες, ειδικά από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, που τόσο βάρος έχει σηκώσει τρία χρόνια τώρα. Η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε το «στρίβειν δια του ¨παρών¨», θέση κατανοητή, αλλά όχι εύκολα αποδεκτή. Μπήκε η ΔΗΜΑΡ στα δύσκολα, ήξερε τις υποχρεώσεις της χώρας, έπρεπε να κολυμπήσει. Παρά την παραμονή της στην κυβέρνηση, η συνοχή και το κύρος της αποδυναμώνονται.

  Τελικά, ελπίζουμε να φτάσουμε στη δόση του δανείου, να οδεύσουμε μπροστά, με την ελπίδα πως η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της. Κάθε άλλο ενδεχόμενο, θα είναι καταστροφικό.

                       Εκλογές(!) θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ

  Οι ερασιτεχνισμοί του ΣΥΡΙΖΑ είναι για όσκαρ. Η συνταγή του απλή και …ευχάριστη: καταγγελία του μνημονίου, μονομερής διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, καμιά επιβολή μέτρων, καμιά περικοπή αλλά πρόσθετες παροχές και άλλα τέτοια ταχυδακτυλουργικά και μαγικά –που κάποιοι εμείς, οι αχάριστοι και μαζοχιστές, δεν σπεύδουμε να αποδεχτούμε την πολιτική αυτή και όλοι μαζί προτιμούμε να …αυτοκτονήσουμε!

  Βέβαια, κάποιες στιγμές μερικοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αναλογιζόμενοι τι υπόσχονται, εκδηλώνουν κάποιες θέσεις ειλικρίνειας. Ο Α. Αλαβάνος είχε πει προεκλογικά πως καλά θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να παραδεχτεί πως η στρατηγική του οδηγεί στη δραχμή, και αυτή τη δήλωση εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ την έπνιξαν.  Προχτές πάλι ο Π. Λαφαζάνης  ομολόγησε ότι «δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε», βλέποντας ρεαλιστικά τι θα μπορούσε να γίνει στην περίπτωση που ο Τσίπρας γινόταν πρωθυπουργός(!) και διάφοροι γύρω του, από τις από δω και από κει συνιστώσες γίνονταν υπουργοί, ενώ τα  κρατικά ταμεία θα ήταν άδεια κλπ. Παγωμάρα από τη δήλωση Λαφαζάνη, που κάθε άλλο παρά μετριοπαθής είναι. Έτσι, για να δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ πως είναι έτοιμος να κυβερνήσει, ξαφνικά το μπουμπούνισε: Ζητάμε εκλογές, για να δώσει τη λύση ο λαός! Η λύση που έδωσε ο λαός πριν λίγους μήνες, δυο φορές μάλιστα, δεν ήταν λύση. Θέλουμε νέα λαϊκή ετυμηγορία.

  Αυτοί είναι απίστευτοι ερασιτεχνισμοί. Και όσο γίνονταν από ένα περιθωριακό κόμμα του 3 και 4%, δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία. Τώρα που γίνεται από ένα κόμμα που ίσως και να κυβερνήσει, έχουν τεράστια σημασία. Λίγη υπευθυνότητα δεν βλάπτει.

        Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε και να ανησυχήσουμε περισσότερο;

  Αντιγράφω από καταχώρηση στο Nooz.gr της 5-11ου: « Όταν το σχολείο γέμισε συνθήματα «έξω οι ξένοι» και «αίμα τιμή», δεν τρόμαξα. Εκείνοι τα έγραφαν νύχτα και το επόμενο βράδυ τα σβήναμε εμείς. Ούτε όταν είδα τη σβάστικα στα θρανία τρόμαξα. Ούτε καν όταν άρχισαν να χαιρετούν με το ναζιστικό χαιρετισμό τούς καθηγητές τρόμαξα. Αλλά τώρα που ο φίλος μου αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο γιατί τον έδειραν κι έγραψαν συνθήματα έξω από το σπίτι του, ε, ναι, τώρα έχω τρομάξει…» (Αλέξανδρος, 16 χρονών, μαθητής Λυκείου στο Ν. Ηράκλειο Αττικής).

  Μήπως, ακόμα περισσότερο από το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και τα μέτρα που επιφέρει η αντιμετώπισή του, αυτά τα φαινόμενα  φασιστικών εκδηλώσεων, πρέπει να μας ανησυχήσουν περισσότερο; Και να προβληματίσουν όσους παρέχουν, με την ψήφο τους, πολιτική δύναμη και κάλυψη, στους υπεύθυνους αυτών των φαινομένων;

               ΗΠΑ: Ομπάμα και πάλι. Ευτυχώς.

  Μπορεί κάποιος να πει ότι, σιγά τώρα να μην χολοσκάω για το ποιος θα γίνει πρόεδρος στις ΗΠΑ. Άλλωστε, όλοι το ίδιο είναι. Και όμως. Και μας νοιάζει, και δεν είναι όλοι το ίδιο. Βέβαια, ορθώς αποκαλείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ «πλανητάρχης» και ασφαλώς ο κάθε πρόεδρος υπηρετεί, πριν απ’ όλα, τα αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία επεκτείνονται σε όλο τον πλανήτη –ίσως και πέραν αυτού. Όμως, η διαφορά Ομπάμα –Ρόμνεϊ είναι τεράστια. Όχι μόνο γιατί, κατά τον (δεξιό) «Εκόνομιστ» «ο άνθρωπος δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά», εννοώντας τον Ρόμνεϊ, αλλά γιατί ο ρεμπουπλικάνος υποψήφιος είναι συντηρητικότατος, (δικός του υποψήφιος: Όχι σε έκτρωση γυναίκας, έστω και αν είναι θύμα βιασμού, αφού ο βιασμός ήταν …θέλημα Θεού»!).

  Έτσι, στις ΗΠΑ αποφεύχθηκε το χειρότερο. Έστω και πολύ δύσκολα, ο αμερικανικός λαός έκανε σωστή επιλογή. Το καλύτερο –ή το μη χειρότερο- για όλους μας.

                        Χολομώντας: …αντίδοτο στην κρίση

  Άσχετα με τα οικονομικά και κοινωνικά μας προβλήματα ή, σωστότερα, εξ αιτίας αυτών των προβλημάτων, μια άνοδος ως τον φθινοπωρινό Χολομώντα είναι μια αισθητική απόλαυση, ικανή να εξαφανίσει, έστω και προσωρινά, τις ομίχλες του μυαλού και τις βιοποριστικές μας στεναχώριες. Αποφασίστε το.