Βιβλιοπωλείο της Εστίας  - έκλεισε!
      (αντιγράφω από το ΒΗΜΑ της Κυριακής (7-4ου) μέρος από το 2σέλιδο ρεπορτάζ)

   "Το πρωί της Κυριακής 31 Μαρτίου, οι ταμπέλες από το Βιβλιοπωλείο της Εστίας στην οδό Σόλωνος 60 κατέβηκαν. Σεμνά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, οι βιτρίνες άδειασαν και μια λιτή ανακοίνωση θυροκολλήθηκε στην είσοδο: "Φίλες και φίλοι, με λύπη σάς πληροφορούμε ότι ανεξαρτήτως της θελήσεώς μας είμαστε αναγκασμένοι να διακόψουμε τη λειτουργία του βιβλιοπωλείου. Ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας εδώ είτε ως συνεργάτες είτε ως αναγνώστες. Ελπίζουμε να μπορέσουμε όλοι μας να ξεπεράσουμε τη βαθύτατη κρίση που πλήττει τις επιχειρήσεις και τη χώρα μας γενικότερα. Και πάλι σας ευχαριστούμε. Βιβλιοπωλείο Εστία". Είχε συμπληρώσει 128 χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας.
  Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στον τύπο και σε συζητήσεις ιδιωτικές οργιστήκαμε γι' αυτή την κατάληξη, θρηνήσαμε για την απώλεια, μοιραστήκαμε αναμνήσεις. Μετά τα ρέκβιεμ, προτάθηκαν ερμηνείες της κατάστασης: Η Εστία ήταν μια εμπορική επιχείρηση που έπεσε θύμα της οικονομικής κρίσης. Ήταν ένα τοπόσημο της πρωτεύουσας που υπέστη τις συνέπειες της απαξίωσης του αθηναϊκού κέτρου. Ήταν ένα παραδοσιακό βιβλιοπωλείο που εξοντώθηκε από το ηλεκτρονικό εμπόριο. Ήταν ένα βιβλιοπωλείο παλαιάς κοπής που δε μπόρεσε να εκσυχρονιστεί, που εφησυχασμένο στη φήμη του δεν προσαρμόστηκε στις εκπτώσεις, στα παζάρια και στους νέους τρόπους της αγοράς.
  Το Βιβλιοπωλείο της Εστίας ήταν ένα σύμβολο της νεοελληνικής ιστορίας, ένα σημαίνον κομμάτι του πολιτιστικού κεφαλαίου μας, όπως η Ακρόπολη. Και, όπως ακριβώς με την Ακρόπολη, μπορεί να μην είχαμε την ανάγκη να το επισκεπτόμαστε συχνά, είχαμε όμως την ανάγκη να ξέρουμε ότι υπάρχει. Όταν το 1829 ο ξακουστός γάλλος τοπογράφος και φιλέλληνας Φερμέν Ντιντό γράφει στον Καποδίστρια εκφράζοντας το ενδιαφέρον του για τη σύσταση βιβλιοπωλείου στην Ελλάδα, ο κυβερνήτης του απαντά ότι στις γεμάτες χαλάσματα πόλεις "ουδαμού υπάρχει κοινωνία πολιτών ικανή προς αγορά βιβλίων". Προτού κλείσει ο αιώνας, τα πράγματα είχαν αλλάξει. Στην Αθήνα λειτουργούσαν περί τα 26 βιβλιοπωλεία. Το βιβλιοπωλείο της Εστίαςήταν το παλαιότερο από αυτά που επιβίωσε ως τις μέρες μας..."
  Στη συνέχεια το εκτενές ρεπορτάζ (της Λαμπρινής Κουζέλη) αναφέρεται στην ιστορία του βιβλιοπωλείου και στη σχέση του με τους πνευματικούς ανθρώπους του παρελθόντος ( Γ. Σουρή, Παλαμά, Δροσίνη, Βικέλα, Γ. Βλαχογιάννη, Α. Εφταλιώτη, Π. Νιρβάνα, Γρ. Ξενόπουλο, Ζ. Παπαντωνίου, Θεοτοκά, Βενέζη, Μυριβήλη, Τερζάκη, Καραγάτση, ως τους νεότερους συγγραφείς, καθώς από το Βιβλιοπωλείο προέκυψε και ο ομώνυμος εκδοτικός οίκος...
  Όμως, όλα τα σπουδαία έχουν ένα τέλος. Κι αυτό το τέλος του Βιβλιοπωλείου της Εστίας είναι σοβαρό γεγονός και καμπανάκι για το μέλλον και των πνευματικών μας πραγμάτων...