Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

«Αντιγράφοντας…1»

  Υπό τον παραπάνω γενικό τίτλο «Αντιγράφοντας…», θα παραθέτω κάποιες φορές, ίσως συχνά, απόψεις που συναντώ σε διάφορα έντυπα, βιβλία ή εφημερίδες, τα οποία με εκφράζουν. Για σήμερα παραθέτω ένα κείμενο του δημοσιογράφου Γιάννη Σαραντάκου, που δημοσιεύτηκε στη στήλη «Ευθέως» του «Έθνους», στις 28-12-12, υπό τον τίτλο
                        «Οι «γερασμένες» πρακτικές του Αλ. Τσίπρα»

  «Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα δείχνει σταθερά ότι δεν έμαθε τίποτε από την κρίση που βιώνουν τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα και οι πολίτες. Οι ίδιες πρακτικές, οι ίδιες μεθοδεύσεις, τα ίδια λάθη.
  Η κυβέρνηση, ίσως εκ των πραγμάτων, κάνει τα λιγότερα, γιατί δεν έχει ούτε την άνεση των ελιγμών, ούτε τα χρήματα να κάνει περισσότερα! Η πραγματικότητα άλλωστε, στην οποία «προσγειώθηκε» τον περασμένο Ιούνιο, ήταν πολύ σκληρή. Ο Α. Σαμαράς και οι υπουργοί, κινήθηκαν για έξι μήνες περίπου με το πιστόλι στον κρόταφο.
  Τι κάνει όμως ή αντιπολίτευση; Που θεωρητικά έχει μεν μια σχετική άνεση χειρισμών, αλλά σίγουρα απευθύνεται στο ίδιο κοινό! Στο κοινό που πίστεψε την εξαγγελία περί επανίδρυσης του κράτους το 2004. Στο κοινό που πίστεψε ότι «λεφτά υπάρχουν» το 2009. Πολύ φοβούμαι ότι και ο Αλ. Τσίπρας αν και νέος σε ηλικία ακολουθεί «γερασμένες» πολιτικές πρακτικές.
  Ακολουθεί την πεπατημένη. Τάζει τα πάντα στους πάντες, λέει «όχι» σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης και καλλιεργεί τη σκανδαλολογία. Όλα δηλαδή όσα έκαναν οι προκάτοχοί του στη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

  Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμως θα πρέπει να διδαχθεί από τους προκατόχους του. Από τον Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου. Τι έλεγαν, τι έκαναν και πού βρίσκονται σήμερα. Η απόλυτη άρνηση σε κάθε μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία πηγαίνει τον τόπο πίσω.
  Καλλιεργεί μια νοοτροπία από την οποία είναι αδήριτη ανάγκη να ξεφύγει ο ελληνικός λαός. Από τον ΣΥΡΙΖΑ έλειπε τον περασμένο Μάιο και Ιούνιο και εξακολουθεί να λείπει η θετική πρόταση.
  Μια πρόταση εφαρμόσιμη, συγκεκριμένη και ρεαλιστική, που να μην είναι απλά «αντί» αλλά «υπέρ»…
 Το βέβαιο είναι πως ό,τι και να γίνει σε πολιτικό επίπεδο, τους επόμενους μήνες ή και χρόνια, αυτό θα χρειαστεί η χώρα για να σταθεί και πάλι όρθια. Καλές οι κορώνες για τους ξένους (ασχέτως εάν δεν ήρθαν μόνοι τους αλλά κάποιοι τους φώναξαν…), καλές οι υποσχέσεις για αυξήσεις, επενδύσεις, πετρέλαια κλπ, αλλά αρκούν μόνο για να πείσουν ορισμένους αφελείς πλέον. Το σοβαρό «κομμάτι» του ελληνικού λαού διψά για μια ρεαλιστική πρόταση. Μακριά ίσως από το Μνημόνιο, μακριά από τις αποφάσεις που στραγγαλίζουν το εμπόριο και την αγορά, αλλά μια πολιτική που να είναι δίκαιη και η οποία να «πατά στη γη».
  Όσο ο Αλ. Τσίπρας, οι σύμβουλοί του και όσοι γράφουν «πύρινα» άρθρα κατά της τρόικας και της πολιτικής της κυβέρνησης, δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν και δυσάρεστοι στους Έλληνες, τόσο ο κίνδυνος να καταρρεύσουν πριν καν εκλεγούν στην κυβέρνηση είναι υπαρκτός. Ας ελπίσουμε ότι η επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Λατινική Αμερική τον έκανε σοφότερο και ότι αντελήφθη πλέον ότι η Ελλάδα δε μπορεί και δεν πρέπει να έχει ως πρότυπο την Αργεντινή».

  Δε μπορεί να λειτουργούμε εμείς οι Έλληνες ε όρους Βενεζουέλας. Ας ελπίσουμε ότι εκεί έμαθε όσα δεν έμαθε στη χώρα του, και ο πολιτικός του λόγος να είναι διαφορετικός όταν με το καλό επιστρέψει.
  Η χώρα χρειάζεται μια σοβαρή και υπαύθυνη αντιπολίτευση.
  Χρειάζεται ένα πολιτικό κόμμα ικανό να διορθώνει τα λάθη της κυβέρνησης ασκώντας «σκληρή» κριτική όπου χρειάζεται, να δίνει λύσεις εκεί που οι υπουργοί δεν μπορούν.
  Όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης, με τελευταία αυτή που δημοσίευσε πριν από λίγες μέρες το «Έθνος της Κυριακής», δείχνουν ότι το παλιό πολιτικό σύστημα πεθαίνει.
  Η χώρα όμως ζει και πρέπει να ζήσει. Ας επιλέξει επιτέλους ο Αλ. Τσίπρας με ποιους θέλει να πάει και ποιους να αφήσει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου