19-05-12 (Εβδομαδιαία)

                     Σημαντικές επέτειοι

  Πολλές σημαντικές επετείους περάσαμε πρόσφατα. Κάθε μια απ’ αυτές θα ήθελε ένα ολόκληρο σημείωμα –και λίγο θα ’ταν. Αναφέρομαι λοιπόν επιγραμματικά:

 1. Πριν απ’ όλα βέβαια, αναφέρομαι στην επέτειο της Επανάστασης της Χαλκιδικής, της 17 Μαΐου 1821. Απλά και μόνο ο τίτλος του θέματος δείχνει και τη σοβαρότητά του. Μπορεί το γεγονός του ξεσηκωμού της Χαλκιδικής, που άρχισε στον Πολύγυρο τότε, να μην είναι γνωστό και να μην τιμάται στα εκτός Χαλκιδικής και Μακεδονίας μέρη, όμως, τουλάχιστον εμείς οι Χαλκιδικιώτες, πρέπει και να γνωρίζουμε και να τιμάμε ανάλογα αυτό το γεγονός.

  2. Μεγάλη αξία και σημασία έχει και η επέτειος της 22ας Απριλίου 1854. Ήταν η συμμετοχή της Χαλκιδικής στην επανάσταση του έτους αυτού, ενισχύοντας το απελευθερωτικό σώμα του Τσάμη Καρατάσιου, που αποβιβάστηκε στις αρχές Απριλίου στη Σιθωνία και προχώρησε νικηφόρα, πλην στην Ορμύλια συνάντησε σοβαρή αντίσταση τουρκικού στρατού. Μικρό τμήμα του Καρατάσιου έφτασε στον Πολύγυρο και οι Πολυγυρινοί –ξεχνώντας τι είχε γίνει το 1821- έσπευσαν και εντάχτηκαν στους ενόπλους, πλην η δυσμενής εξέλιξη της επανάστασης, άφησε τους Πολυγυρινούς στο έλεος της τουρκικής εκδίκησης, η οποία ήταν πολύ σκληρή, με τον σφαγιασμό κοντά 30 προκρίτων, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα στο Ηρώο της πόλης. Και το γεγονός αυτό είναι ελάχιστα γνωστό και η ημερομηνία «22 Απριλίου 1854», όχι λίγους, τους παραπέμπει σε παραπλήσια, εντελώς αρνητική, ημερομηνία.

  3. Στις 2 του Μάη, είναι επέτειος  της πολυαίμακτης μάχης της Αγ. Αναστασίας,  η οποία έγινε στις 2 του Μάη 1905 μεταξύ του Σώματος Κρητών Μακεδονομάχων του Ι. Νταφώτη, και πολύ μεγάλου σώματος τουρκικού στρατού. Η σημασία του Μακεδονικού Αγώνα είναι γενικά αναγνωρισμένη, εν τούτοις ούτε καν αναφέρεται, ούτε είναι γνωστή αυτή η θυσία, ούτε και αναφέρεται το όνομα του σώματος στο οστεοφυλάκιο, στο μνημείο του Χάψα –μάλιστα κάποιοι, αντί να βοηθήσουν στην αποκατάσταση αυτής της αδικίας, φαίνεται ότι δεν θέλουν να κατανοήσουν το χρέος τους.

  4. Επέτειος του Μάη είναι και ο εορτασμός της λήξης του Β΄ Παγκ. Πολέμου, αυτού του διεθνούς σφαγείου με τα εκατομμύρια τους νεκρούς και τα ερείπια σε δεκάδες κράτη που δημιούργησε έντονα και διαρκή φιλειρηνικά αισθήματα σε όλους τους λαούς, οι οποίοι  θεωρούν πάντα ουσιαστική και σημαντική αυτή την επέτειο. 

                  Οι εκλογές έδωσαν …λύση: Νέες εκλογές!

  Την περίφημη «λύση», που θα έδινε η «νωπή λαϊκή εντολή», κάθε άλλο παρά την είδαμε. Ο λαός –σοφός ή όχι, όπως το πάρει κανείς- έστειλε πολλά μηνύματα: Ένα, ότι θέλει να αποτινάξει ή έστω να τροποποιήσει τις υποχρεώσεις που του επιβάλλονται με τις δανειακές συμβάσεις –τώρα το πώς αυτό θα γίνει, ψήφισε πολλές εκδοχές. Είχαμε δηλαδή μια πολυδιάσπαση απόψεων και αυτό είναι επίσης ένα σοβαρό μήνυμα του λαού: Πολλές απόψεις, θα πει συνεργασία, αφού σκοπός των εκλογών είναι πρωτίστως να κυβερνηθεί η χώρα. Αυτό είναι το σοβαρότερο μήνυμα των εκλογών.

  Όμως, συνεργασία θα πει συγκερασμός απόψεων και θέσεων. Κανείς δε μπορεί να απαιτεί απόλυτη επιβολή μόνο των δικών του θέσεων και όλοι οι άλλοι συμβαλλόμενοι να δεχτούν τις δικές του θέσεις. Αυτό το πράγμα είδαμε να το κατανοούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, όχι όμως κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ που, από την αρχή υποστηρίζει πως το μήνυμα των εκλογών είναι ότι ο λαός συντάσσεται με τις δικές του θέσεις. Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο γρήγορα και ξαφνικά βρέθηκε στα ψηλά σκαλοπάτια, άλλο τόσο γρήγορα άρχισε να εφαρμόζει παλαιοκομματικές πρακτικές, βλέποντας μόνο το κομματικό του συμφέρον, και μάλιστα στο όνομα του δήθεν αυθεντικού μηνύματος των εκλογών. Αφού περιέφερε τη διερευνητική εντολή μεταξύ Λούκας και διαφόρων συνδικαλιστών, αρνήθηκε κάθε συνεργασία, αποβλέποντας από την αρχή να οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές, όπως και έγινε. Και οι νέες εκλογές, καθόλου δεν είναι βέβαιο πως θα δώσουν λύση, αν και πάλι κάποιοι θα βάζουν οδηγό το κομματικό συμφέρον. Πάλι έξοδα, χαμένος χρόνος, το κράτος ξεχαρβαλωμένο, τα προβλήματα πολύ σοβαρά και άμεσα. Έτσι εχόντων των πραγμάτων, πώς να αισιοδοξεί κανείς; Το αντίθετο.

  Αισιόδοξος μπορώ να δηλώσω, παρακολουθώντας εκδηλώσεις, όπως αυτή του Γυμνασίου Πολυγύρου που έγινε στις 15 και 16 Μαΐου, για την οποία θα αφιερώσω χωριστό σημείωμα. Μπράβο στους καθηγητές και μαθητές του Γυμνασίου!

 

  Είδηση: Έχω στα χέρια μου το ΦΕΚ, για «Έγκριση σύστασης κοινωφελούς ιδρύματος Στεφάνου Κότσιανου», αρ. 1492/4 Μαΐου 2012! Είναι γεγονός! Προσπάθειες και αγωνίες τόσων χρόνων δικαιώνονται. Θα γίνουν φυσικά σχετικές ανακοινώσεις.