Νωπή λαϊκή εντολή –και μετά;
Σ’ όλη τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μικρά και μεγάλα, υπάρχοντα και νεοσύστατα, μιλούσαν σε όλους τους τόνους για την ανάγκη πρόωρων εκλογών, ώστε να προκύψει μια νωπή λαϊκή εντολή, η οποία υποτίθεται θα έδινε λύση στο οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Η σκέψη να στηριχθεί η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα, δεν περνούσε από το μυαλό κανενός. Περνούσε βέβαια, αλλά την εξόρκιζαν ως κατάρα.
Αυτό βόλευε όλο το πολιτικό σύστημα το οποίο, όχι μόνο δεν αντιμετώπιζε ουσιαστικά τη δεινή θέση της χώρας, αλλά έβλεπε ως ουρανοκατέβατο δώρο την κατάσταση που διαμορφωνόταν: Το μόλις κραταιό ΠΑΣΟΚ, που ήρθε θριαμβευτικά στην κυβέρνηση το 2009, βυθισμένο στο τέλμα που προκάλεσε η ανάγκη για τη λήψη μέτρων, υφίστατο μια ραγδαία φθορά και σκόρπιζαν τα ιμάτιά του δεξιά και αριστερά, όπου παραμόνευαν πολιτικοί άρπαγες. Πότε άλλοτε, διασκορπίστηκαν τόσο πλούσια λάφυρα;
Τότε λοιπόν όλοι οι ένθεν και ένθεν κομματικοί σχηματισμοί, είδαν την κατάσταση, όχι ως εκτυλισσόμενη νεοελληνική τραγωδία, αλλά ως πολιτικό μάνα εξ ουρανού, το οποίο το είχαν τόσο πολύ ανάγκη. Η Ν. Δημοκρατία, αποδιωγμένη μόλις από την εξουσία, με νέο ουρανοκατέβατο αρχηγό, πίστεψε ότι, ανέλπιστα, ήρθε η ώρα της, όχι μόνο να ξεχαστούν τα ανομήματά της, τα οποία είχαν προκαλέσει πρωτοφανή ελλείμματα, αλλά και να διεκδικήσει να κυβερνήσει και πάλι! Τα αριστερά κόμματα, άρπαξαν την ευκαιρία, ώστε να εμφανίσουν μια εκλογική δύναμη, ασήμαντη μεν, αλλά που αύξανε σημαντικά τα συνήθη μίζερα ποσοστά ανταπόκρισής τους στην κοινή γνώμη. Παράλληλα, νεοσύστατοι πολιτικοί σχηματισμοί, θεώρησαν πως βρήκαν πολιτικό έδαφος ύπαρξης.
Όλοι, λοιπόν, από δω κι από κει, διεμερίσαντο τα ιμάτια του μέχρι χτες κραταιού ΠΑΣΟΚ και κανένα δεν είδε το πραγματικό πρόβλημα: Πώς δηλαδή θα κυβερνηθεί η χώρα, ώστε να δώσει με πιθανότητες επιτυχίας τον αγώνα της επιβίωσης που είχε ανάγκη. Έτσι, απ’ όλες τις πλευρές, άρχισε να προβάλλει το αίτημα για ανάγκη άμεσων εκλογών, ώστε να προκύψει νωπή λαϊκή εντολή, που θα είναι δήθεν, από μόνη της, η λύση στο όλο πρόβλημα. Και ενώ υπήρχε μια ξεκάθαρη σύνθεση στη Βουλή, που θα μπορούσε να δώσει βιώσιμα κυβερνητικά σχήματα, καταλήξαμε με χίλια βάσανα στην κυβέρνηση Παπαδήμου, που κάποιοι την υπονόμευαν συνεχώς, ως «ειδικού σκοπού», με ελάχιστο ορίζοντα ζωής μπροστά της, -όριζαν μάλιστα επίμονα τις εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου- και μιλούσαν συνεχώς πρωί βράδυ για εκλογές. Όλοι, λοιπόν, από τον κ. Σαμαρά που προβάλλει συνεχώς τον εαυτό του ως «μεσία» και θεωρεί πως πρόβλημα της χώρας είναι αν θα γίνει ή όχι ο ίδιος πρωθυπουργός, ως τους πλήθος πλέον προφήτες, όλοι ζητούν νωπή λαϊκή εντολή, η οποία θα είναι πανάκεια στο πρόβλημα της χώρας.
Τελικά, η ώρα της «νωπής λαϊκής εντολής» πλησιάζει. Ο «σοφός» ελληνικός λαός, σε δυο βδομάδες από σήμερα, θα εκφραστεί με την ψήφο του. Και ύστερα; Αυτό θα είναι η λύση; Φοβάμαι πως όχι. Πιθανότατα θα είναι το αντίθετο. Θα είναι επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν είναι –πράγμα αδύνατον- αυτοδυναμία του Σαμαρά, πιστεύει άραγε και ο ίδιος πως μια αυτοδύναμη κυβέρνηση μπορεί να σταθεί; Εδώ διαλύθηκε μια όντως ισχυρή πλειοψηφία 160 εδρών του ΠΑΣΟΚ και υποχρεώθηκε ο Παπανδρέου, από το ίδιο του το κόμμα, να παραιτηθεί, θα σταθεί μια κυβέρνηση με μικρή πλειοψηφία; Αν όχι αυτοδυναμία, η απαίτηση νέων εκλογών, θα είναι λύση; Όταν, όπως είναι τα πράγματα, επιβάλλεται να συνεργαστούν, ειλικρινά και χωρίς υστεροβουλίες, όσο γίνεται περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, και αντί γι’ αυτό προβάλλονται μονόπλευρες θέσεις και αδυναμία και απροθυμία συνεργασίας, τι λύση θα δώσει η νωπή λαϊκή εντολή; Μήπως συνεργασία των αριστερών δυνάμεων; Μα εδώ δεν λένε καλημέρα μεταξύ τους, θα τα βρουν να κυβερνήσουν. Ούτε στις μονοεδρικές δε μπορούν να συνεργαστούν –ευτυχώς βέβαια, αφού μια ουσιαστική και άτακτη χρεοκοπία, μακριά από την Ευρώπη και το ευρώ, που ουσιαστικά προτείνουν, θα ήταν καταστροφή -όσο για τη νέα Βουλή προβλέπεται να είναι μια πολυπρόσωπη Βαβέλ!
Συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που φαίνεται να είναι λύση; Μα αυτό το εξορκίζει ο Σαμαράς και τα …σαμαράκια. Ο Σαμαράς ολοένα κόβει τις γέφυρες γύρω του, όντας εκτός πραγματικότητας. «Λύστε μου τα χέρια να κυβερνήσω!», λέει και ξαναλέει. Μιλά σε πρώτο πρόσωπο, θέλοντας να προβάλει ως «εξ ουρανού». Κρίμα.
Φοβάμαι πως οι εκλογές αυτές θα είναι καταστροφικές. Ισοδύναμες με τις εκλογές του 1920. Μακάρι να διαψευστώ.
Ένας Ιάπωνας Τσοχατζόπουλος θα είχε κάνει χαρακίρι. Ο δικός μας χασκογελά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου